جلوگیری از افتادن و شکستگی ها در سالمندان

جلوگیری از افتادن و شکستگی ها در سالمندان

جلوگیری از افتادن و شکستگی ها در سالمندان : افتادن و زمین خوردن، در هر سنی که اتفاق افتد، جدی است و شکستن استخوان پس از افتادن بیشتر در سالمندان دیده می شود. بسیاری از ما کسانی را می شناسیم که استخوان آنها در اثر افتادن، شکسته است.در ادامه این مطلب سعی داریم به خانواده و پرستار سالمند مطالبی را جهت مراقبت از سالمندان آموزش دهیم.



در زمان بهبود شکستگی، فعالیت های فرد محدود می شود و گاهی اوقات نیاز به عمل جراحی دارد. اغلب اوقات فرد، یک قالب سنگین را برای حمایت از استخوان شکسته تحمل می کند و نیاز به درمان فیزیکی برای شروع دوباره فعالیت های عادی خود دارد. مردم اغلب از ارتباط نزدیک بین استخوان شکسته و پوکی استخوان آگاه نیستند.
این بیماری به عنوان یک بیماری خاموش شناخته شده است، زیرا بدون علائم پیشرفت می کند. پوکی استخوان، شامل از دست دادن تدریجی بافت استخوانی یا تراکم استخوان می شود و باعث می شود که استخوان ها شکننده شوند، تا حدی که با کوچکترین ضربه، شکسته می شوند. در نتیجه، افتادن به خصوص برای افرادی که تراکم استخوان آنها پایین است و خودشان از این موضوع خبر ندارند، خطرناک خواهد بود. اگر بیمار و پزشک موفق به اتصال استخوان شکسته به پوکی استخوان نباشند، احتمال تشخیص با آزمایش تراکم استخوان و شروع یک برنامه پیشگیری یا درمان از دست رفته است. استخوان، به مرور زمان بافت خود را از دست خواهد داد و استخوان های دیگر را نیز از بین خواهد برد.

جلوگیری از افتادن و شکستی استخوان در سالمندان|شکستگی در سالمندان|پوکی استخوان

ارتباط نزدیک بین استخوان شکسته و پوکی استخوان
شکستگی در سالمندان



حتی اگر استخوان ها بعد از هر سقوط شکسته نشوند، فردی که افتاده و استخوانش شکسته است تقریبا همیشه ترس از افتادن دوباره را دارد. در نتیجه او  فعالیت های خود  را به خاطر “ایمنی” محدود می کند. در میان آمریکایی های ۶۵ سال به بالا، آسیب های ناشی از افتادن، عامل اصلی مرگ و میر ناگهانی آنها است.

در این مقاله به بررسی اجزای مثلث شکستگی خواهیم پرداخت و نکاتی را  برای راهنمایی در کاهش احتمال شکستگی های مربوط به افتادن اراٸه خواهیم کرد، که منجر به کاهش تراکم استخوان و پوکی استخوان می شود. اگر یکی از عوامل زیر اصلاح شود، احتمال شکستن استخوان به میزان قابل توجهی کاهش می یابد:

جلوگیری از افتادن سالمند

  • عوامل متعددی می تواند منجر به افتادن فرد شوند. لیز خوردن و یا کشش علت های رایج برای افتادن هستند. لیز خوردن، زمانی اتفاق می افتد که تماس کامل بین پا و زمین، صورت نگیرد.  کشش زمانی رخ می دهد که پای یک فرد، روی زمین خیس یا لغزنده، لیز بخورد.

    مثال های دیگر برای لیز خوردن موارد زیر را شامل می شود: سر خوردن، به خصوص روی سطوح ناهموار مثل پیاده روها، جدول های کنار خیابان، یا ارتفاعات کف که با فرش، موکت یا قالیچه های کوچک پوشیده شده اند. لیز خوردن، همچنین زمانی اتفاق می افتد که بخواهید از وسایل خانه برای اهداف دیگر استفاده کنید. به عنوان مثال، استفاده از صندلی های آشپزخانه به عنوان چهار پایه و یا استفاده از کتاب ها و جعبه ها، برای ایجاد افزایش ارتفاع.

    افتادن، ممکن است به علت تغییر واکنش فرد، رخ دهد. با بالا رفتن سن افراد، سرعت عکس العمل ها هم، کم تر می شود. عکس العمل ها، پاسخ های خودکار به محرک ها در محیط هستند. نمونه هایی از عکس العمل ها عبارتند از: سریع  ترمز گرفتن، هنگامی که یک کودک به وسط خیابان می دود یا به سرعت از مکانی فرار کردن، زمانی که چیزی به طور تصادفی در حال سقوط می باشد. سالمندی، مدت زمان واکنش فرد را کاهش می دهد و پس از یک حرکت ناگهانی و یا تغییر وزن بدن، بازیابی تعادل فرد، دچار مشکل خواهد شد.جلوگیری از افتادن و شکستگی ها در سالمندان

     روش های بهبود تعادل
    انجام دادن تمرینات تقویت عضله
    دریافت حداکثر اصلاح دید
    تمرین با استفاده از عینک های دوقطبی یا سه بعدی.
    تمرین برای بدست آوردن تعادل با ورزش روزانه.

    تغییرات در توده عضلانی و چربی بدن نیز می تواند نقش مهمی در افتادن فرد، ایفا کنند. همانطور که افراد مسن تر میشوند، از لحاظ جسمی دچار ضعف عضلانی، خواهند شد. زیرا به مرور زمان فعالیت کمتری انجام می دهند. ضعف توده عضلانی به ویژه در پاها، قدرت فرد را به اندازه ای کاهش می دهد که او، حتی قادر به بیرون آمدن از صندلی بدون کمک نیست.

    علاوه بر این، همانطور که افراد مسن تر می شوند، چربی بدن خود را از دست می دهند زیرا این چربی ها، نواحی اطراف استخوان را پوشانده و از آنها محافظت می کنند. زمانی که بر اثر کهولت سن، این چربی ها از بین بروند، کف پاهای فرد نیز از این فقدان، بی نصیب نخواهند ماند و باعث ایجاد اختلال در توانایی فرد برای برقرای تعادل، خواهد شد.

    تحلیل رفتن قدرت عضلانی فرد، به مرور زمان( بیشتر، در افراد مسن شاهد آن هستیم ) که اجتناب ناپذیر است، نقش مهمی را در افتادن فرد، ایفا میکند.
    تمرین تقویت عضلات، می تواند به افراد کمک کند تا، تعادل، سطح فعالیت و هشیاری خود را بدون توجه به سن، بار دیگر بدست آورند.
    داروهایی که خطر افتادن را افزایش می دهند
    قرصهای فشار خون
    داروهای قلب
    داروهای ادرار آور
    مسکن ها یا آرامش دهنده های عضلات

    زمانی که افراد پا به سن میگذارند، از اینکه بخاطر انواع مختلف بیماری های مزمن، مجبورند مقدار زیادی دارو مصرف کنند، در رنج و عذاب خواهند بود. افراد مبتلا به بیماری های مزمن که گردش خون، احساس، تحرک و یا هوشیاری ذهنی آنها تحت تاثیر قرار خواهند گرفت و همچنین افرادی که برخی داروها را مصرف می کنند (مثل داروهای فشار خون، قلب، ادرار آور و…) بیشتر به دلیل عوارض جانبی دارو مانند سرگیجه، سر در گمی، انحراف، یا واکنشهای کند، احتمال افتادن آنها بیشتر است.

    نوشیدن مشروبات الکلی نیز خطر افتادن را افزایش می دهد. نوشیدن الکل، عکس العمل و زمان پاسخ دادن به محرک های محیطی را کند می کند، باعث سرگیجه و خواب آلودگی می شود، تعادل بدن را دستخوش  تغییر قرار می دهد و رفتارهای خطرناکی را که می تواند منجر به افتادن شود، موجب خواهد شد.

    نیرو یا شدت فشار و جهت سقوط سالمند

    نیرو یا شدت فشار سقوط (مقدار سختی افتادن فرد، روی زمین) نقش مهمی را در تعیین اینکه آیا فرد پس از افتادن، استخوانش خواهد شکست یا نه، ایفا می کند. به عنوان مثال، هر چه فاصله استخوان لگن تا کف(محل سقوط فرد)بیشتر باشد، خطر شکستگی استخوان لگن بیشتر خواهد بود. به نظر می رسد، خطر شکستگی استخوان لگن، در افراد بلند قد تر به هنگام افتادن بیشتر خواهد بود. زاویه ای که فرد می افتد نیز، نقش مهمی دارد. برای مثال، افتادن به طرفین یا پایین، خطرناک تر از افتادن به پشت است.

    واکنش های حفاظتی مانند عکس العمل ها و تغییر در حالت به هنگام افتادن، می تواند به کاهش خطر شکستن استخوان لگن کمک کند. افرادی که بر روی دستان خود می افتند یا در هنگام افتادن، به یک شیء چنگ می زنند، احتمال شکستگی لگن در آنها بسیار کمتر خواهد بود. اما ممکن است، مچ دست یا بازوی آنها دچار شکستگی شود. اگر چه این شکستگی ها دردناک و آزار دهنده هستند و در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کنند، اما دیگر، خطرات شکستگی لگن را متحمل نمی شوند.

    نوع سطحی که فرد بر روی آن می افتد نیر تاثیر بسیار مهمی در شکستن استخوان لگن خواهد داشت. افتادن بر روی سطح نرم، کمتر باعث ایجاد شکستگی، نسبت به سطح سخت و محکم، خواهد شد.

    تحقیقات مقدماتی نشان می دهد که با پوشیدن نرمپوش های (پد)لگنی، افراد می توانند شانس شکستگی استخوان لگن را پس از افتادن کاهش دهند. انرژی ایجاد شده توسط سقوط، در سراسر پد توزیع می شود و کاهش تاثیر بر روی لگن را در پی خواهد داشت. تحقیقات بیشتری لازم است تا به طور کامل نقش این دستگاه ها را در کاهش خطر شکستگی لگن بعد از افتادن، بررسی کنند.

    هرچند که جدی ترین زمین خوردن ها، زمانی که افراد مسن تر هستند اتفاق می افتد، اما برای جلوگیری و درمان پوکی استخوان و زمین خوردن، هیچ وقت دیر نیست.

    بسیاری از افراد، با کمترین حجم توده استخوانی دوران بزرگسالی خود را شروع میکنند، بنابراین، این واقعیت که تراکم استخوان به آرامی و با گذشت زمان از بین می رود، باعث افزایش خطر شکستگی می شود.

    استخوان هایی که زمانی قوی بودند، آنچنان شکننده و نازک می شوند که به راحتی شکسته می شوند. فعالیت هایی که زمانی بدون نیاز به فکر بیشتر انجام می شد، اکنون از ترس اینکه منجر به  شکستن استخوان ها شوند، اجتناب می شوند.

    جلوگیری افتادن و شکستگی استخوان

    ایمنی اولیه برای جلوگیری از افتادن: در هر سنی، مردم می توانند محیط خود را تغییر دهند تا خطر افتادن و شکستن استخوان را کاهش دهند.

    نکات ایمنی در فضای باز:

    در آب و هوای نامطبوع، از واکر یا عصا برای استحکام بیشتر، استفاده کنید.

    پوتین های گرم، با کف های لاستیکی برای کشش بیشتر، بپوشید.

    با دقت، به سطوح کف ساختمان های عمومی نگاه کنید. کف بسیاری از  آنها، از سنگ مرمر و یا کاشی زیاد صیقلی داده شده، ساخته شده اند که می تواند بسیار لغزنده باشد. در صورتی که کف پوش آنها پلاستیکی یا قالیچه های کوچک باشند، هر زمان که بخواهید، روی آنها بایستید.

    شناسایی خدمات اجتماعی: مانند داروخانه های ۲۴ ساعته و فروشگاه های مواد غذایی که سفارشات را از طریق تلفن دریافت می کنند و تحویل می دهند.  استفاده از این خدمات در آب و هوای بد، بسیار مهم است.

    از کیف کولی، کیف کمری یا کوله پشتی استفاده کنید تا دست ها برای مواقع ضروری آزاد باشند.

    کنار جدول خیابان بایستید و ابتدا ارتفاع آن را بسنجید و سپس قدم بردارید. مراقب محدوده هایی که برای دسترسی دوچرخه و ویلچیر، در حاشیه خیابان مورد استفاده قرار گرفته اند، باشید. شیب بالا یا پایین ممکن است منجر به افتادن، شود.

    نکات ایمنی در محیط خانه:

    کف تمام اتاق ها مرتب کنید.

    سطح زمین را صاف، اما بدون لغزش نگه دارید. هنگام ورود به اتاق، از تفاوت های بین  کف اتاق  و ورودی اتاق ها آگاه باشید.

    از کفش های حمایتی، پاشنه کوتاه، حتی در منزل، استفاده کنید. از راه رفتن با جوراب، جوراب ساق بلند، یا دمپایی شل و ول و بدون پشت استفاده کنید.

    مطمٸن باشید که تمام فرش ها و کفپوش های آن قسمت، دارای ترمز است یا موکت ها به زمین چسبیده باشند تا از لیز خوردن شما جلوگیری شود.

    تمام سیم و کابل های برق و تلفن را از سر راه مسیر  بردارید.

    اطمینان حاصل کنید که تمام راه پله ها به اندازه کافی روشن هستند و پله ها، در هر دو طرف حفاظ دارند.  نوار چسب های شب نما، به لبه های پله ها بچسبانید.

    برای ایمنی مطلوب، میله های حاٸلی را بر روی دیوارهای حمام در کنار وان، دوش ها و توالت نصب کنید. اگر نمی توانید روی پای خود بایستید، از یک صندلی پلاستیکی با پایه ضد لغزش در حمام، استفاده کنید.

    از زیر پایی پلاستیکی حمام، در حمام یا وان استفاده کنید.

    همیشه یک چراغ قوه که باتری آن شارژ داشته باشد، در کنار تخت خود نگه دارید

    اتصالات سقف را، فقط به اتاق هایی که  توسط لامپ روشن می شوند، نصب کنید یا لامپ هایی را نصب کنید که می تواند توسط یک سوئیچ در نزدیکی در اتاق روشن شود. یکی دیگر از گزینه ها این است که لامپ های صدا نصب کنید.

    همیشه یک لامپ را در مسیر خود روشن نگه دارید.

    اگر برای قسمت های دور از دسترس از چهارپایه پله دار تاشو استفاده می کنید، از یک نوع محکم، بادوام، حفاظ دار و با پله وسیع، استفاده کنید.

    یک تلفن همراه قابل حمل، که می توانید با آن از اتاقی به اتاق دیگر بروید خریداری کنید. این نوع تلفن، امنیت را برای شما فراهم می کند، زیرا شما می توانید بدون درنگ به آن پاسخ دهید و اگر اتفاقی رخ دهد، می توانید برای کمک تماس بگیرید.

    اجازه ندهید تهیه نسخه ها به تاخیر افتد. همیشه هزینه داروهای خود را از یک هفته قبل آماده کنید. با پزشک و مسٶل داروخانه درباره اینکه آیا داروهای شما خطر افتادن شما را افزایش می دهند یا خیر، مشورت نمایید. اگر شما قرار است از داروهای مختلفی استفاده کنید، با پزشک و داروساز خود در رابطه با تداخلات دارویی بین داروها مشورت کنید.

    با دوستان و اعضای خانواده تماس روزانه داشته باشید. سعی کنید حداقل یک نفر را داشته باشید که بداند کجا هستید.

    اگر به تنهایی زندگی کنید، ممکن است بخواهید با یک شرکت قرارداد داشته باشید که به تماس شما، به طور شبانه روزی، پاسخ دهد.

    خود را در آینه تماشا کنید. آیا بدن شما به عقب و جلو و یا به  طرفین خمیده شده  است؟ افرادی که توانایی کمی در برقراری تعادل در بدن خود را دارند، اغلب دارای درجه بالایی از نوسان هستند و احتمال بیشتری در افتادن آن ها وجود دارد.

    اقداماتی برای کاهش خطر شکستن استخوان در صورت افتادن شما:

    به خاطر داشته باشید که افتادن به طرفین یا پایین  احتمال شکستگی لگن را بیشتر خواهد کرد نسبت به افتادن در جهات دیگر. در صورت امکان، سعی کنید رو به جلو  و یا به بر روی باسن خود زمین بخورید.

    اگر ممکن است، بر روی دستان خود فرود آیید، یا به اشیاء اطراف خود، برای جلوگیری از افتادن چنگ بزنید.

    با دقت راه بروید، مخصوصا روی سطوح سخت.

    در صورت امکان، از لباس یا پد محافظ برای پوشیدن استفاده کنید.

    در مورد اینکه آیا شما میتوانید از پد محافظ لگن استفاده کنید یا خیر، با پزشک خود صحبت کنید.

    کاهش خطر شکستگی استخوان

    افراد، با پیروی از استراتژی های پیشگیری و درمان پوکی استخوان می توانند سلامت استخوان خود را، حفظ کنند:

    از یک رژیم غذایی که حاوی روزانه ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم ،برای مردان و زنان تا سن ۵۰ سال است استفاده کنید.  زنان بالای ۵۰ سال و مردان بالای ۷۰ سال باید مصرف کلسیم خود را تا ۱۲۰۰ میلی گرم در روز با ترکیبی از غذاها و مکمل ها افزایش دهند.

    مردان و زنان تا ۷۰ سال روزانه ۶۰۰ IU  ویتامین D دریافت کنند. برای مردان و زنان بالای ۷۰ ساله به ۸۰۰ IU باید افزایش یابد.

    اکثر روزها، ترجیحا روزانه، در تمرینات تحمل وزن و تمرینات مقاومتی شرکت  کنید

    در مورد آزمایش تراکم معدنی استخوان (بی ام دی) با پزشک خود مشورت کنید. به طور گسترده تشخیص بی ام دی، آزمایش  انرژی دو واحدی اشعه ایکس،  یا آزمون دی ایکس ای نامیده می شود. این آزمایش بدون درد خواهد بود و کمی شبیه آمایش اشعه ایکس، است.اما کمتر در معرض اشعه قرار خواهید گرفت. این آزمایش، تراکم استخوان را در لگن و ستون فقرات اندازه گیری می کند.

    با پزشک خود در مورد مصرف داروی پوکی استخوان که توسط اداره غذا و دارو تایید شده باشد، به منظور جلوگیری از، کاهش تراکم استخوان، بهبود تراکم استخوان و کاهش خطر شکستگی صحبت کنید.

    مردم باید بدانند که آیا آنها در معرض ابتلا به پوکی استخوان هستند یا  بسیاری از استخوان های خود را از دست داده اند و در حال حاضر پوکی استخوان دارند.

    اگرچه عوامل خطر، می تواند فرد را به داشتن تراکم کم استخوان هشدار دهند، فقط یک آزمون بی ام دی میتواند تراکم استخوان فعلی را اندازه گیری کند، پوکی استخوان را تشخیص دهد و خطر شکستگی را تعیین کند.

    بسیاری از تکنیک های مختلف اندازه گیری تراکم معدنی استخوان، بدون درد و بی خطر هستند.

    اکثر آنها شامل دستگاه هایی هستند که از اشعه بسیار ضعیفی، برای تکمیل مطالعات استفاده می کنند. گاهی اوقات، دستگاه های سونوگرافی که بر امواج صوتی متکی هستند، به جای آن استفاده می شوند.

    بسیاری از مردم دوست دارند از وضعیت سلامت استخوان فعلی خود با خبر باشند. امروزه،  بسیاری از حامل های بیمه خصوصی، هستند که آزمایشات تراکم استخوان را برای تشخیص پوکی استخوان برای افرادی که معیارهای خاصی را دارند، مورد بررسی قرار می دهند. با پزشک خود صحبت کنید که آیا این آزمون برای شما مناسب است یا نه.

    زمین خوردن، خطرناک است. اما می توان از مراحل ساده و ارزان، برای کاهش خطر افتادن و شکستن استخوان در هنگام افتادن استفاده کرد.

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *