بیماری منیر یک مشکل گوش داخلی است که می تواند باعث سرگیجه و کاهش شنوایی شود. بیشتر اوقات، بیماری منیر فقط یک گوش را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری به نام دکتر Prosper Ménière، یک پزشک فرانسوی که بیماری را در سال ۱۸۶۱ توصیف کرد، نامگذاری شده است.
بیماری منیر در هر سنی ممکن است رخ دهد. اما معمولاً بین 40 تا 60 سالگی شروع می شود. تصور می شود که این یک بیماری مادام العمر باشد. اما برخی از درمان‌ها می‌توانند به کاهش علائم و کاهش تأثیر طولانی‌مدت آن بر زندگی فرد کمک کنند.
علائم بیماری منیر
علائم بیماری منیرعبارتند از:
- سرگیجه های منظم. شما یک احساس چرخش دارید که ناگهان شروع می شود و متوقف می شود. سرگیجه ممکن است بدون هشدار شروع شود. معمولا بین 20 دقیقه تا 12 ساعت طول می کشد، اما بیش از 24 ساعت طول نمی کشد. سرگیجه شدید می تواند باعث تهوع شود.
- از دست دادن شنوایی. از دست دادن شنوایی در بیماری منیر ممکن است ظاهر شود و به خصوص در اوایل شروع شود. با گذشت زمان، کم شنوایی می تواند طولانی مدت باشد و بهتر نشود.
- صدای زنگ در گوش. صدای زنگ در گوش وزوز گوش نامیده می شود. وزوز گوش به زمانی گفته می شود که صدای زنگ، وزوز، غرش، سوت یا خش خش در گوش شما وجود دارد.
- احساس پری در گوش. افراد مبتلا به بیماری منیر اغلب در گوش احساس فشار می کنند. به این حالت پری شنیداری می گویند.
پس از حمله سرگیجه، علائم بهتر شده و ممکن است برای مدتی از بین بروند. با گذشت زمان، تعداد حملات سرگیجه ممکن است کاهش یابد.
تشخیص بیماری منیر
پزشک شما یک معاینه انجام می دهد و در مورد سابقه سلامتی شما می پرسد. تشخیص بیماری منیر باید شامل موارد زیر باشد:
- دو یا چند حمله سرگیجه که هر کدام 20 دقیقه تا 12 ساعت یا حداکثر 24 ساعت طول می کشد.
- کاهش شنوایی با آزمایش شنوایی اثبات شده است.
- وزوز گوش یا احساس پری یا فشار در گوش.
بیماری منیر می تواند علائمی مشابه سایر بیماری ها داشته باشد. به همین دلیل، پزشک شما باید هرگونه شرایط دیگری را که ممکن است داشته باشید رد کند.
علت بیماری منیر
علت بیماری منیر مشخص نیست. علائم بیماری منیر ممکن است به دلیل مایع اضافی در گوش داخلی به نام اندولنف باشد. اما مشخص نیست که چه چیزی باعث تجمع این مایع در گوش داخلی می شود.
مسائلی که بر مایع تأثیر می گذارد، که ممکن است منجر به بیماری منیر شود، عبارتند از:
- زهکشی ضعیف مایعات این ممکن است به دلیل انسداد یا شکل نامنظم گوش باشد.
- اختلالات خود ایمنی.
- عفونت ویروسی.
- ژنتیک
از آنجایی که هیچ علت واحدی پیدا نشده است، بیماری منیر احتمالا ترکیبی از علائم را دارد.
عوارض
عوارضسخت ترین عوارض بیماری منیر می تواند موارد زیر باشد:
- حملات سرگیجه غیرمنتظره
- احتمالاً شنوایی خود را به مدت طولانی از دست می دهید.
- این بیماری در هر زمانی ممکن است رخ دهد. این می تواند باعث نگرانی و استرس شود.
- سرگیجه می تواند باعث از دست دادن تعادل شما شود. این می تواند خطر سقوط و تصادف را افزایش دهد.
ارزیابی شنوایی
ارزیابی شنوایی ، شنوایی سنجی نامیده می شود. شنوایی سنجی به این می پردازد که چقدر خوب صداها را در زیر و بم ها و حجم های مختلف می شنوید. همچنین می‌تواند آزمایش کند که چقدر می‌توانید بین کلماتی که صداهای مشابهی دارند تشخیص دهید. افراد مبتلا به بیماری منیر اغلب در شنیدن فرکانس‌های پایین یا ترکیبی از فرکانس‌های بالا و پایین مشکل دارند. آنها ممکن است شنوایی معمولی در فرکانس های متوسط داشته باشند.
ارزیابی تعادل
بین حملات سرگیجه، تعادل برای اکثر افراد مبتلا به بیماری منیر به حالت عادی باز می گردد. اما ممکن است برخی از مشکلات تعادلی مداوم داشته باشید.
تست هایی که میزان عملکرد گوش داخلی را بررسی می کنند عبارتند از:
الکترونیستاگموگرام یا ویدئونیستاگموگرافی (ENG) یا.( VNG )این تست ها با مطالعه حرکت چشم تعادل را اندازه گیری می کنند. یکی از قسمت‌های آزمایش به حرکت چشم می‌پردازد در حالی که چشمان شما یک هدف را دنبال می‌کنند. یک قسمت حرکت چشم را در حالی که سر شما در موقعیت های مختلف قرار می گیرد مطالعه می کند. آزمایش سوم، به نام تست کالری، به دنبال حرکت چشم با استفاده از تغییرات دما برای تحریک واکنش از گوش داخلی است. پزشک ممکن است از هوای سرد و گرم یا آب در گوش برای آزمایش کالری استفاده کند.
تست صندلی چرخشی مانند یک VNG، این تست میزان عملکرد گوش داخلی شما را بر اساس حرکت چشم اندازه گیری می کند. شما روی یک صندلی کنترل‌شده توسط کامپیوتر می‌نشینید که از این طرف به طرف دیگر می‌چرخد، که باعث ایجاد فعالیت در گوش داخلی شما می‌شود.
آزمایش پتانسیل های میوژنیک برانگیخته دهلیزی. (VEMP) این آزمایش از صدا برای فعال کردن بخش‌هایی از گوش داخلی استفاده می‌کند. این ضبط می کند که چگونه عضلات به آن صدا واکنش نشان می دهند. ممکن است تغییرات رایجی را در گوش های آسیب دیده افراد مبتلا به بیماری منیر نشان دهد.
پوسچروگرافی پویا کامپیوتری . (CDP) این تست نشان می دهد که به کدام قسمت از سیستم تعادلی بیشتر تکیه می کنید و کدام قسمت ها ممکن است باعث ایجاد مشکل شوند. بخش‌های سیستم تعادل شامل بینایی، عملکرد گوش داخلی یا احساسات پوست، ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و مفاصل است. در حالی که کمربند ایمنی را پوشیده اید، با پای برهنه روی یک سکو می ایستید. سپس تعادل خود را در شرایط مختلف حفظ می کنید.
تست ضربه سر ویدیویی. (vHIT) این آزمایش به چگونگی عملکرد چشم ها و گوش های داخلی با یکدیگر می پردازد. vHIT از ویدئو برای اندازه گیری واکنش چشم به حرکت ناگهانی استفاده می کند. در حالی که روی یک نقطه تمرکز می کنید، سرتان به سرعت و به طور غیرقابل پیش بینی چرخیده می شود. اگر هنگام چرخاندن سر چشمان شما از هدف خارج شود، مشکل رفلکس دارید.
الکتروکوکلوگرافی. (ECoG) این آزمایش به چگونگی واکنش گوش داخلی به صداها می پردازد. این می تواند به شما کمک کند که ببینید آیا مایع گوش داخلی انباشته شده است یا خیر. اما این آزمایش فقط برای بیماری منیر انجام نمی شود.
آزمایش هایی برای رد سایر شرایط
آزمایش‌های آزمایشگاهی، اسکن تصویربرداری و سایر آزمایش‌ها ممکن است برای رد کردن شرایط مورد استفاده قرار گیرند. برخی از شرایط دیگر می توانند باعث مشکلاتی مانند بیماری منیر مانند تومور مغزی یا مولتیپل اسکلروزیس شوند.
درمان بیماری منیر
هیچ درمانی برای بیماری منیر وجود ندارد. برخی از درمان ها می توانند به کاهش شدت حملات سرگیجه و مدت زمان آنها کمک کنند. اما هیچ درمانی برای کاهش شنوایی دائمی وجود ندارد. پزشک شما ممکن است بتواند درمان هایی را پیشنهاد کند که از بدتر شدن کم شنوایی شما جلوگیری می کند.
داروهای سرگیجه
پزشک شما ممکن است داروهایی را برای مصرف در طول حمله سرگیجه تجویز کند تا شدت آن کمتر باشد:
- داروهای بیماری حرکت داروهایی مانند مکلیزین (Antivert) یا دیازپام (Valium)، ممکن است احساس چرخش را کاهش دهند و به کنترل حالت تهوع و استفراغ کمک کنند.
- داروهای ضد تهوع. داروهایی مانند پرومتازین ممکن است حالت تهوع و استفراغ را در طول حمله سرگیجه کنترل کند.
- دیورتیک ها و بتاهیستین. این داروها را می توان با هم یا به تنهایی برای بهبود سرگیجه استفاده کرد. دیورتیک ها میزان مایع موجود در بدن را کاهش می دهند که ممکن است میزان مایع اضافی در گوش داخلی را کاهش دهد. بتاهیستین ها علائم سرگیجه را با بهبود جریان خون در گوش داخلی کاهش می دهند.
استفاده طولانی مدت از دارو
پزشک شما ممکن است دارویی برای کاهش احتباس مایعات تجویز کند و توصیه کند مصرف نمک را محدود کنید. این به کنترل شدت و میزان علائم بیماری منیر در برخی افراد کمک می کند.
روش ها و درمان های غیر تهاجمی
برخی از افراد مبتلا به بیماری منیر ممکن است از روش‌هایی که شامل جراحی نمی‌شوند استفاده کنند، مانند:
- توانبخشی. اگر بین حملات سرگیجه مشکل تعادل دارید، درمان توانبخشی دهلیزی ممکن است تعادل شما را بهبود بخشد.
- سمعک. سمعک در گوش مبتلا به بیماری منیر ممکن است شنوایی شما را بهبود بخشد. پزشک شما می‌تواند شما را به یک گوش‌پزشک، که شنوایی‌شناس نیز نامیده می‌شود، ارجاع دهد تا در مورد بهترین سمعک برای شما صحبت کند.
اگر درمان های محافظه کارانه موفقیت آمیز نباشد، ممکن است ارائه دهنده مراقبت شما درمان های شدیدتری را پیشنهاد دهد.
تزریق گوش میانی
داروهای تزریق شده و جذب شده در گوش میانی ممکن است به بهبود علائم سرگیجه کمک کند. این درمان در مطب ارائه دهنده مراقبت انجام می شود. تزریق می تواند شامل موارد زیر باشد:
- جنتامایسین. این یک آنتی بیوتیک است که برای گوش داخلی شما سمی است. این کار با آسیب رساندن به قسمت بیمار گوش شما که باعث سرگیجه می شود، عمل می کند. سپس گوش سالم شما وظیفه تعادل را بر عهده می گیرد. اما خطر کاهش شنوایی بیشتر وجود دارد.
- استروئیدها استروئیدهایی مانند دگزامتازون نیز ممکن است به کنترل حملات سرگیجه در برخی افراد کمک کند. دگزامتازون ممکن است به خوبی جنتامایسین عمل نکند. اما کمتر احتمال دارد که باعث کاهش شنوایی بیشتر شود.
عمل جراحی
اگر حملات سرگیجه ناشی از بیماری منیر شدید و تحمل آن سخت باشد و سایر درمان ها کمکی نکنند، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. رویه ها عبارتند از:
- جراحی کیسه اندولنفاتیک کیسه اندولنفاتیک به کنترل سطح مایع گوش داخلی کمک می کند. این روش فشار اطراف کیسه اندولنفاتیک را کاهش می دهد که می تواند سطح مایع را بهبود بخشد. گاهی اوقات، یک ارائه دهنده مراقبت لوله ای را در داخل گوش شما قرار می دهد تا مایع اضافی را تخلیه کند.
- لابیرنتکتومی. با این روش، جراح قسمت‌هایی از گوش شما را که باعث سرگیجه می‌شود، از بین می‌برد که باعث از دست دادن کامل شنوایی در آن گوش می‌شود. این به گوش سالم شما اجازه می دهد تا مسئول ارسال اطلاعات مربوط به تعادل و شنوایی به مغز شما باشد. متخصص فقط در صورتی این روش را پیشنهاد می کند که شنوایی ضعیف یا کم شنوایی کامل در گوش بیمار وجود داشته باشد.
- بخش عصب دهلیزی. این روش شامل بریدن عصب دهلیزی است تا اطلاعات مربوط به حرکت را از رسیدن به مغز مسدود کند. عصب دهلیزی اطلاعات تعادل و حرکت را از گوش داخلی شما به مغز می فرستد. این روش معمولاً سرگیجه را بهبود می بخشد و شنوایی را در گوش بیمار حفظ می کند. اکثر مردم به دارویی نیاز دارند که آنها را در حالت خواب مانند بیهوشی عمومی و یک شب اقامت در بیمارستان قرار دهد.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
ممکن است بتوانید برخی از علائم بیماری منیر را با نکات مراقبت از خود بهبود بخشید. در طول حمله سرگیجه به این نکات توجه کنید:
وقتی احساس سرگیجه می کنید بنشینید یا دراز بکشید. از چیزهایی که می توانند علائم شما را بدتر کنند، مانند حرکت ناگهانی، نورهای روشن، تماشای تلویزیون یا مطالعه اجتناب کنید. سعی کنید روی جسمی تمرکز کنید که در حال حرکت نیست.
در حین و بعد از حملات استراحت کنید. برای بازگشت به فعالیت های عادی خود عجله نکنید. اگر احساس خستگی می کنید، برای مدت کوتاهی در رختخواب استراحت کنید. سپس به آرامی بلند شوید و تا جایی که می توانید حرکت کنید. این به مغز کمک می کند تا سیگنال های تعادلی شما را دوباره تنظیم کند.
برای حمله از قبل آماده شوید. با پزشک خود در مورد راه هایی که می توانید برای حمله سرگیجه آماده شوید صحبت کنید. در مورد داروهایی که می توانید برای سرگیجه مصرف کنید صحبت کنید. و در مورد زمان رفتن به بیمارستان یا نحوه جلوگیری از صدمات مانند زمین خوردن بپرسید.
تغییر سبک زندگی
برای جلوگیری از ایجاد حمله سرگیجه، موارد زیر را امتحان کنید.
- نمک را محدود کنید. خوردن غذاها و نوشیدنی های سرشار از نمک می تواند میزان آب را در بدن شما افزایش دهد. برای سلامت کلی، کمتر از 2300 میلی گرم سدیم در روز را هدف قرار دهید. متخصصان همچنین توصیه می کنند که نمک مصرفی خود را به طور مساوی در طول روز پخش کنید.
- کافئین، الکل و تنباکو را محدود کنید. این مواد می توانند در برخی افراد باعث حملات سرگیجه شوند. سعی کنید برای ردیابی علائم خود و یافتن دلایل احتمالی یک دفترچه یادداشت داشته باشید.
آیا بیماری منیر خطرناک است
با وجود اینکه بیماری منیر معمولاً خطرناک نیست، اما می‌تواند کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. علائم آن ممکن است به طور دائمی یا تا حدی تکرار شوند. بیشتر مراجعین توسط درمان‌های موجود بهبود می‌یابند و توانایی انجام فعالیت‌های روزمره خود را بهبود می‌بخشند.
مقابله و حمایت
مقابله و حمایتبیماری منیر می تواند بر زندگی اجتماعی، بهره وری و کیفیت کلی زندگی شما تأثیر بگذارد. هرچه می توانید در مورد مشکل سلامتی خود بیاموزید.
با افرادی که به بیماری منیر مبتلا هستند، مثلاً در یک گروه حمایتی صحبت کنید. اعضای گروه می توانند اطلاعات، منابع، پشتیبانی و راهنمایی های مقابله ای را ارائه دهند. از متخصص یا پزشک خود در مورد گروه های موجود در منطقه خود بپرسید یا اطلاعاتی را از انجمن اختلالات دهلیزی جستجو کنید.
آماده شدن برای ویزیت کردن
به پزشک خود مراجعه کنید. ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما ممکن است شما را به یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT)، یک متخصص شنوایی (شنوایی شناس)، یا یک متخصص سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) ارجاع دهد.
در اینجا چند نکته وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.
هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً قبل از آزمایش چیزی نخورید فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:
- علائم شما، به ویژه علائمی که در طول حمله دارید، مدت زمان آنها و هر چند وقت یکبار رخ می دهد
- اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی
- تمام داروها، ویتامین‌ها یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، از جمله دوزها
- در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا به شما کمک کند اطلاعاتی را که به شما داده شده به خاطر بسپارید.
- سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید
در مورد بیماری منیر، برخی از سوالات اساسی که باید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید عبارتند از:
- چه چیزی احتمالاً باعث تجدید علائم من می شود؟
- دلایل احتمالی دیگر برای بروزعلائم من چیست؟
- به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
- آیا مشکل سلامتی من احتمالا موقتی است یا مادام العمر؟
- بهترین گزینه چیست؟
- گزینه های دیگری برای رویکردی که پیشنهاد می کنید چیست؟
- من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
- آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
- آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
برای پرسیدن سوالات دیگر منتظر نباشید.
از پزشک خود چه انتظاری دارید
ارائه دهنده شما احتمالاً چندین سؤال از شما می پرسد، مانند:
- علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
- هر چند وقت یکبار علائم دارید؟
- علائم شما چقدر جدی است و چقدر طول می کشد؟
- به نظر می رسد چه چیزی باعث ایجاد علائم شما می شود؟
- به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
- به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
- آیا قبلا مشکل گوش داشتید؟ آیا کسی در خانواده شما سابقه مشکلات گوش داخلی دارد؟
بدون دیدگاه