ارزیابی سطح هوشیاری در شرایط اضطراری می تواند جان افراد زیادی را از خطر مرگ نجات دهد. به طور کلی، نحوه ارزیابی سطح هوشیاری به سه صورت زیر انجام می شود:
- ارزیابی سطح هوشیاری در یک فرد پاسخگو
- ارزیابی سطح هوشیاری فردی که پاسخگو نیست
- دادن CPR به یک فرد بدون نبض
در ادامه درباره هر یک از این روش ها صحبت خواهیم کرد.
نحوه ارزیابی سطح هوشیاری در یک فرد پاسخگو
ارزیابی سطح هوشیاری یک فرد در شرایط اضطراری می تواند به فرد پاسخ دهنده کمک کند و به طور بالقوه در هنگام درمان یک فرد در کمترین زمان ممکن، برای فرد میتواند بسیار مفید باشد. شما می توانید چندین اقدام را برای ارزیابی سطح هوشیاری یک فرد یا کمک به تثبیت فردی که پاسخگو نیست، و در حالی که در مواقع اضطراری منتظر پاسخ هستید این کارها را انجام دهید:
وضعیت را ارزیابی کنید
اولین قدم در هر موقعیت اضطراری توقف و ارزیابی وضعیت است. ببینید آیا می توانید تعیین کنید که چه چیزی باعث آسیب به فرد شده است و آیا نزدیک شدن به وی برای شما بی خطر است یا خیر. عجله کردن و توجه نکردن به بی خطر بودن صحنه حادثه در این مواقع به کسی کمک نمی کند و ممکن است برای افراد دیگر نیز خطرناک باشد. اگر قربانی همان حادثه شوید، نمی توانید به فرد کمک کنید.
علائم زمانی که ممکن است یک فرد در حال از دست دادن هوشیاری باشد را بشناسید. این موارد عبارتند از:
- لکنت زبان
- ضربان قلب تند
- گیجی
- سرگیجه
- سبکی سر
- عدم هماهنگی
- قادر به پاسخگویی نیست
از فرد سوال بپرسید
از فرد سوال بپرسیدیک سری سؤال که از مصدوم بلافاصله سوال می کنید اطلاعات زیادی در مورد وضعیت فرد به شما می دهد. سؤالات باید آسان باشند در حالی که هنوز به سطحی از شناخت اولیه نیاز دارند. با پرسیدن اینکه آیا او خوب است شروع کنید تا ببینید آیا اصلاً پاسخگو است یا خیر. اگر فرد پاسخ داد یا حتی ناله کرد تا نشان دهد که بیهوش نیست، بپرسید:
- حالت خوبه؟
- میشه بگی چه سالیه؟
- میشه بگی چه ماهیه؟
- چه روزیه؟
- رئیس جمهور کیست؟
- میدونی کجایی؟
- فهمیدی چی شد؟
اگر فرد به طور واضح و منسجم پاسخ دهد، سطح هوشیاری بالایی از خود نشان می دهد.
اگر فرد پاسخ دهد اما به چند سوال اول اشتباه پاسخ دهد، در این صورت هوشیار است اما نشانه هایی از آنچه که حالت ذهنی تغییر یافته نامیده می شود را نشان می دهد که شامل سردرگمی و سرگردانی می شود.
با فوریت های پزشکی تماس بگیرید
با فوریت های پزشکی تماس بگیریداگر فرد هوشیار است اما علائم تغییر وضعیت روانی را نشان می دهد (مانند ناتوانی در پاسخگویی واضح به سؤالات ساده)، باید فوراً با فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
وقتی با فوریت های پزشکی تماس می گیرید، امتیاز بیمار در مورد AVPU را به آنها اطلاع دهید:
– A هوشیار و جهت دار
V – به محرک های کلامی پاسخ می دهد
P – به محرک های دردناک پاسخ می دهد
U – ناخودآگاه، بدون پاسخ
حتی اگر فرد به تمام سوالات شما به طور منسجم پاسخ می دهد و هیچ نشانه ای از تغییر وضعیت روانی نشان نمی دهد، همچنان باید با فوریت های پزشکی تماس بگیرید اگر فرد:
- آسیب های دیگری از این حادثه آسیب زا دارد
- احساس درد یا ناراحتی در قفسه سینه دارد
- دارای تپش یا ضربان قلب نامنظم است
- اختلال در بینایی را گزارش می کند
- نمی تواند دست ها یا پاهایش را حرکت دهد
سوالات بعدی بپرسید این برای دیدن اینکه آیا می‌توانید سرنخ‌هایی در مورد اینکه چه عاملی باعث از بین رفتن یا کاهش سطح هوشیاری فرد شده است، مفید است. بسته به سطح هوشیاری و میزان پاسخگویی فرد ممکن است قادر به پاسخگویی به هر یک از این موارد باشد یا نباشد. بپرسید:
میشه بگی چی شد؟- آیا دارویی مصرف می کنید؟
- آیا دیابت دارید؟ آیا تا به حال کمای دیابتی را تجربه کرده اید؟
- آیا مواد مخدر مصرف می کنید یا مشروب می خوردید؟ (شاید بخواهید به اطراف نگاه کنید تا علائمی از رد سوزن روی بازوها، پاها یا بطری های داروی الکل در نزدیکی شما وجود داشته باشد)
- آیا اختلال تشنجی دارید؟
- آیا بیماری قلبی دارید یا تا به حال دچار حمله قلبی شده اید؟
- آیا قبل از پایین رفتن درد قفسه سینه یا علائم دیگری داشتید؟
میشه بگی چی شد؟تمام پاسخ های فرد را پیگیری کنید
پاسخ های فرد – چه منطقی و چه مزخرف – به پاسخ دهندگان اورژانس کمک می کند تا بهترین اقدام را تعیین کنند. در صورت نیاز همه چیز را یادداشت کنید تا اطلاعات را همانطور که شخص ارسال کرده است منتقل کنید.
به عنوان مثال، اگر فرد به بسیاری از سوالات شما پاسخ های نامنسجمی داده است، اما همچنین اعلام کرده است که دارای اختلال تشنجی است، ممکن است به مدت پنج تا ده دقیقه در مرحله بعد از تشنج به سوالات نادرست پاسخ دهد، اما ممکن است نیاز به کمی بیشتر از یک دوره کوتاه مشاهده توسط امدادگران دارد.
به عنوان مثال دیگر، اگر فرد تایید کرده باشد که دیابت دارد، پاسخ دهنده اورژانس می داند که بلافاصله پس از انتقال آن اطلاعات، سطح گلوکز او را بررسی کند.
شخص را نگه دارید تا با شما صحبت کند
شخص را نگه دارید تا با شما صحبت کنداگر آن شخص به همه سؤالات شما پاسخ های نامنسجمی داده است – یا اگر پاسخ های منطقی داده است اما به نظر می رسد در آستانه تکان دادن سر است – هر کاری می توانید انجام دهید تا آن شخص با شما صحبت کند. کارکنان فوریت های پزشکی در صورتی که فرد هنگام ورود هوشیار باشد، زمان بسیار آسان تری برای ارزیابی وضعیت خواهند داشت. از شخص بپرسید که آیا می تواند چشمانش را برای شما باز نگه دارد یا خیر، و از او سؤالات دیگری بپرسید که او را تشویق به ادامه صحبت کند.
از سایر علل شایع بیهوشی آگاه باشید
از سایر علل شایع بیهوشی آگاه باشیداگر فرد را می‌شناسید یا شاهد «بیهوش شدن» او بوده‌اید، ممکن است بتوانید سرنخ‌هایی در مورد تشخیص یا «علت» بیهوشی به کارکنان فوریت‌های پزشکی ارائه دهید. علل شایع کاهش هوشیاری یا از دست دادن هوشیاری عبارتند از:
از دست دادن خون شدید
- آسیب شدید به سر یا قفسه سینه
- مصرف بیش از حد دارو
- مسمومیت با الکل
- یک تصادف رانندگی یا آسیب جدی دیگر
- مشکلات قند خون (مانند بیماران دیابتی)
- مشکلات قلبی
- فشار خون پایین (در افراد مسن شایع است، اما معمولاً مدت کوتاهی پس از آن به هوش می آیند)
- کم آبی بدن
- تشنج
- سکته
فرد را برای اینکه بدانید گردنبند یا دستبند هشدار پزشکی دارد بررسی کنید. در صورت بروز بسیاری از شرایط پزشکی – مانند دیابت – فرد ممکن است دستبند و یا گردنبند و یا هرچیزی شبیه به این موارد بپوشد تا وضعیت را به پاسخ دهندگان اطلاع دهد.
اگر یکی از این موارد مانند دستبند و یا گردنبد و یا چیزی شبیه به اینهارو را پیدا کردید، بلافاصله پس از رسیدن به پرسنل فوریت های پزشکی گزارش دهید.
فرد مصدوم را تا رسیدن کادر پزشکی اورژانس تحت نظر داشته باشید. این مهم است که کسی مراقب بیمار باشد. اگر نیمه هوشیار است و به نظر می رسد که نفس می کشد و هیچ ناراحتی ندارد، تا رسیدن کادر پزشکی به تماشای او ادامه دهید.
اگر فرد کاملاً پاسخگو نباشد، وضعیت بسیار جدی‌تر است و باید او را بیشتر ارزیابی کنید و مراحل زیر را ادامه دهید.
نحوه ارزیابی سطح هوشیاری یک فرد بی پاسخ
نحوه ارزیابی سطح هوشیاری یک فرد بی پاسخبرای ارزیابی سطح هوشیاری یک فرد بی پاسخ موارد زیر را دنبال کنید:
سعی کنید با صدای بلند فرد را بیدار کنید
سعی کنید فریاد بزنید، “خوبی؟” و فرد را به آرامی تکان دهید. این ممکن است تمام چیزی باشد که برای بازگرداندن فرد به هوشیاری لازم باشد.
محرک های دردناک را اعمال کنید
محرک های دردناک را اعمال کنیداگر آن شخص به سؤالات شما پاسخ نمی دهد، اما مطمئن نیستید که آیا او تا حدی که به CPR نیاز دارد «بیهوش» است یا خیر، باید یک محرک دردناک را اعمال کنید تا ببینید آیا واکنش آگاهانه ایجاد می کند یا خیر.
رایج‌ترین شکل آن «مالش جناغی» است که مستلزم ایجاد مشت و استفاده از بند انگشتان برای مالیدن شدید به جناغ یا استخوان سینه فرد است. اگر فرد به “درد” پاسخ داد – به این احساس – می توانید بدون CPR او را تحت نظر داشته باشید زیرا این نشانه آن است که او در حال حاضر خوب است (اما اگر به درد پاسخ ندهد، احتمالاً باید ادامه دهید. ) فرد مصدوم دچار CPR شده است.
اگر می ترسید که مالش جناغی به قفسه سینه فرد مصدوم آسیب وارد کند، روش های دیگر برای آزمایش پاسخ درد او شامل نیشگون ، گرفتن ناخن یا بستر ناخن فرد یا نیشگون گرفتن عضله ذوزنقه (پشت گردن) فرد است. نیشگون گرفتن باید بسیار سفت و مستقیم به عضله باشد.
اگر فرد با پیچاندن تمام اندام های خود به داخل یا خارج به درد پاسخ دهد، به این حالت وضعیت بدن گفته می شود و می تواند نشان دهنده آسیب ستون فقرات باشد.
مطمئن شوید که با فوریت های پزشکی تماس گرفته اید. احتمالا قبلاً این کار را انجام داده اید، اما به خصوص اگر فرد مصدوم به درد پاسخ نمی دهد، باید مطمئن شوید که آمبولانس در راه است. با اپراتور در ارتباط باشید ، یا اگر شخص دیگری آنجاست، تلفن را به او بدهید تا بتواند آموزش های بیشتری را دریافت کند.
بررسی کنید که آیا فرد نفس می کشد یا خیر
اگر فرد بیهوش است اما نفس می کشد، ممکن است مجبور نباشید CPR را انجام دهید، به خصوص اگر کسی در این مورد مهارت کافی را نداشته باشد.
حتما مراقب بالا و پایین رفتن قفسه سینه فرد باشید تا مطمئن شوید که هنوز نفس می کشد.
اگر به تنهایی نمی توانید تشخیص دهید، می توانید گوش خود را نزدیک دهان یا بینی او قرار دهید و به صداهای نفس گوش دهید. وقتی به دهان کسی گوش می دهید، سر خود را پایین بدن او به سمت سینه بگیرید و همزمان بالا و پایین رفتن سینه او را تماشا کنید. این ساده ترین راه برای دیدن تنفس است.
توجه داشته باشید که اگر دلیلی برای مشکوک شدن به آسیب نخاعی دارید اما فرد نفس می کشد، سعی نکنید او را تغییر موقعیت دهید مگر اینکه استفراغ کند. در این حالت، در حالی که از گردن و پشتش حمایت می کنید، تمام بدن او را به پهلو بچرخانید تا آنها را در همان حالت نگه دارید.
اگر دلیلی برای مشکوک شدن به آسیب نخاعی ندارید، آنگاه فرد را به پهلو بغلتانید، پای بالای او را طوری قرار دهید که هر دو لگن و زانوی او در زاویه 90 درجه قرار گیرند (برای تثبیت او در پهلو)، و سپس به آرامی او را کج کنید. به عقب برگردد تا راه هوایی او باز بماند. این وضعیت “وضعیت ریکاوری” نامیده می شود و در صورت استفراغ در هر نقطه، ایمن ترین حالت برای بیمار است.
نبض را بررسی کنید
نبض را بررسی کنیدشما می توانید نبض فرد را در قسمت زیرین مچ دست او در سمت شست بررسی کنید ، که به آن “نبض شعاعی” می گویند، یا به آرامی یک طرف گردن او را حدود 2 تا 3 سانت زیر گوشش احساس کنید – به نام “نبض کاروتید”. همیشه نبض کاروتید را در همان سمتی از بدن که روی آن نشسته اید بررسی کنید. دست زدن به گردن بیمار برای نبض او می تواند در صورت بیدار شدن باعث وحشت شود.
اگر نبض در هر نقطه‌ای وجود نداشت، و به خصوص اگر تنفسی وجود نداشت، اکنون زمان شروع CPR است، اگر آموزش دیده‌اید. اگر نه، دستورالعمل های پرسنل فوریت های پزشکی را از طریق تلفن دنبال کنید.
اگر به طور تصادفی پس از تماس اولیه که با آنها تماس گرفتید، می توانید برای دستورالعمل های بیشتر جهت کمک به فرد مصدوم مجددا تماس بگیرید. اپراتورهای مرکز فوریت های پزشکی آموزش می بینند تا دستورالعمل هایی را برای افراد غیر عادی از طریق تلفن ارائه دهند.
دادن CPR به یک فرد بدون نبض
دادن CPR به یک فرد بدون نبضاز اطرافیان بپرسید که آیا احیای قلبی ریوی را می شناسند. ایست قلبی یکی از شایع ترین دلایلی است که فرد بدون هیچ دلیل واضح دیگری مانند تصادف رانندگی به زمین می افتد و پاسخ نمی دهد. (ارائه CPR در صورت لزوم) در زمان انتظار برای ورود امدادگران می تواند شانس زنده ماندن فرد مصدوم را در صورت ایست قلبی دو یا حتی سه برابر کند. دریابید که آیا کسی در مجاورت دارای گواهینامه CPR است یا خیر
راه تنفسی فرد را بررسی کنید. اگر فرد نفس نمی کشد یا نفسش قطع شده است، اولین قدم بررسی راه تنفسی اوست. یک دست را روی پیشانی و دست دیگر را زیر فک او قرار دهید. با دست پیشانی، سر او را به سمت عقب بلغزانید و با دست دیگر فک او را کج کنید. مراقب هر نشانه ای از شروع به بالا و پایین رفتن سینه او باشید. گوش خود را روی دهان او قرار دهید و هر نفسی را در صورت خود احساس کنید. اگر وقتی به دهانش نگاه می کنید به راحتی می توانید چیزی را در راه تنفسی او ببینید، سعی کنید آن را بردارید، اما فقط در صورتی که جسم شل باشد. اگر جسم به وضوح در جای خود قرار گرفته است، سعی نکنید آن را از گلوی او بیرون بیاورید زیرا ممکن است ناخواسته شی را بیشتر به سمت راه تنفسی فشار دهید.
دلیل اینکه ما ابتدا راه تنفسی را بررسی می کنیم این است که اگر انسدادی (انسدادی مانند مواردی که اغلب در قربانیان خفگی اتفاق می افتد) وجود داشته باشد و اگر بتوانیم به راحتی آن را برداریم، مشکل ما حل می شود.
با این حال، اگر وجود نداشت، نبض را بررسی کنید و اگر نبض نداشت (یا اگر نبض پیدا نکردید و شک دارید)، فوراً فشرده سازی قفسه سینه را شروع کنید.
لیفت چانه با شیب سر نباید در آسیب های جمجمه، ستون فقرات و گردن انجام شود. در عوض، از روش فشاری فک استفاده کنید، که در آن بالای سر فرد مصدوم زانو زده و دستان خود را در دو طرف سر او قرار دهید. انگشت وسط و اشاره خود را در امتداد استخوان فک او قرار دهید و به آرامی آن را به سمت بالا فشار دهید تا فک به سمت جلو کشیده شود، گویی که آندربایت ( دندان ها و فک پایین فراتر از دندان ها و فک بالا جلو می آیند.) دارد.
فشرده سازی قفسه سینه را انجام دهید. استانداردهای فعلی CPR بر فشرده سازی قفسه سینه با نسبت سی فشار برای هر دو تنفس نجات تأکید می کند. شروع فشرده سازی قفسه سینه توسط:
پاشنه دست خود را روی استخوان سینه فرد مستقیماً بین نوک سینه های او قرار دهید
پاشنه دست مقابل خود را روی دست اول قرار دهید
سنگینی بدن خود را مستقیماً روی دست های قرار داده شده خود قرار دهید
فشار دادن شدید و سریع به سمت پایین تقریباً 5 سانت از سینه او
اجازه می دهد تا سینه اش کاملاً بالا بیاید
تکرار تا شمارش عدد 30
در این مرحله، اگر در CPR آموزش دیده اید، تنفس مصنوعی را انجام دهید. اگر بلد نیستید و مهارت ندارید ، فشرده سازی قفسه سینه را ادامه دهید و نفس ها را نادیده بگیرید زیرا اهمیت بسیار کمتری دارند.
مجدداً علائم تنفس را بررسی کنید (تقریباً هر دو دقیقه یکبار تنفس فرد را مجدداً ارزیابی کنید). شما می توانید به محض اینکه فرد مصدوم علائم تنفس خود را نشان داد، انجام CPR را متوقف کنید. مراقب بالا و پایین رفتن قفسه سینه شخص باشید و گوش خود را نزدیک دهان او قرار دهید تا بررسی کنید که آیا او به تنهایی نفس می کشد یا خیر.
CPR را تا رسیدن امدادگران ادامه دهید. اگر فرد مصدوم همچنان هیچ نشانه‌ای از هوشیاری یا نفس کشیدن خود را نشان نمی‌دهد، سپس به انجام CPR با سرعت و تنفس مصنوعی برای هر 30 فشار قفسه سینه تا رسیدن پاسخ‌دهنده‌های اورژانس ادامه دهید.
بدون دیدگاه