14 روش جلوگیری از انزوای اجتماعی سالمندان

در این مطلب قصد داریم در مورد 14 روش جلوگیری از انزوای اجتماعی سالمندان صحبت کنیم. مجموعه وسیعی از شواهد مزایای فیزیکی، یک زندگی اجتماعی سالم را نشان می دهد. برعکس، تنهایی و انزوای اجتماعی به وضوح با پیامدهای بد سلامتی مرتبط است. انزوای اجتماعی در سالمندان عواقبی چون افسردگی ، کاهش امید به زندگی و افزایش اضطراب مرگ را در پی دارد. مطالعات متعدد نشان داده است که سالمندان منزوی از نظر اجتماعی حتی امید به زندگی کوتاه تری دارند. انزوای اجتماعی منجر به اثرات مضر متعدد سلامتی در افراد مسن می شود، از جمله افزایش خطر مرگ و میر ناشی از همه علل، زوال عقل، افزایش خطر بستری شدن مجدد در بیمارستان و افزایش تعداد زمین خوردن.

روش های جلوگیری از انزوای اجتماعی سالمندان

انزوای اجتماعی در میان سالمندان به طور نگران کننده ای رایج است و با افزایش جمعیت مسن تر، شیوع آن همچنان افزایش خواهد یافت. بررسی انزوای اجتماعی اشاره می کند که شیوع انزوای اجتماعی در میان سالمندان ساکن در جامعه (سالمندانی که به جای خانه سالمندان در خانه ی خود زندگی می کنند) ممکن است تا چهل و سه درصد باشد ، با شیوع بیش از چهل درصد و تعداد زیادی از سالمندان که پیش بینی می شود در آینده نزدیک به طور تصاعدی افزایش یابد، انزوای اجتماعی احتمالاً بر سلامت، رفاه و کیفیت زندگی بسیاری از افراد مسن در حال حاضر و در آینده قابل پیش بینی تأثیر خواهد گذاشت.

با توجه به خطرات نشان داده شده و شیوع روزافزون این موضوع، مطمئناً ارزش آن را دارد که بفهمیم چگونه می توانیم یکپارچگی اجتماعی را در سطح اجتماعی بزرگتر ترویج دهیم.

در اینجا چند راه برای ارتقای سلامت اجتماعی و ارتباط شخص سالمند وجود دارد:

حمل و نقل را آسان و در دسترس قرار دهید

فقدان حمل و نقل کافی یکی از دلایل اصلی انزوای اجتماعی است. از آنجایی که بسیاری از سالمندان رانندگی نمی‌کنند، این یک مسئله بزرگ برای آن‌ها است، بنابراین هر چیزی که به سالمندان کمک کند در رفت و آمد و انتخاب مستقل در مورد سفر انتخاب کنند، سلامت اجتماعی آنها را ارتقا می‌دهد. در سطح جامعه، ایجاد زیرساخت های حمل و نقل عمومی مستحکم و ارائه گزینه های حمل و نقل ویژه برای سالمندان و افراد معلول به ارتقای یکپارچگی اجتماعی آنها کمک می کند. به عنوان مثال، دادن اتوبوس رایگان به سالمندان باعث ارتقای سلامت آنها می شود. ارائه سواری به سالمندان و کمک به آنها برای یادگیری استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی به آنها کمک می کند تا ارتباطات اجتماعی و احساس استقلال سالم را حفظ کنند.

ارتقاء حس هدف

سالمندان با حس هدف یا سرگرمی هایی که واقعاً به آنها علاقه دارد، کمتر در معرض تأثیرات منفی انزوای اجتماعی قرار می گیرند. علاوه بر ایجاد حس هدف، بسیاری از سرگرمی ها و علایق ذاتاً اجتماعی هستند. هر چیزی که شامل یک گروه باشد، مثلاً بازی بریج ( شطرنج و…)، می‌توان گفت که از نظر اجتماعی سالم است. اگر یک سالمند از ایده هایی برای انجام دادن بی بهره باشد، همیشه رویدادهای برنامه ریزی شده ای در مرکز سالمندان محلی وجود دارد. کار داوطلبانه همچنین راهی عالی برای حفظ و بیان حس هدف است. تشویق سالمندان به فعال ماندن در سرگرمی‌ها و علایقشان و فراهم کردن فرصت‌های داوطلبانه می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا احساس هدف خود را حفظ کنند و از منزوی شدن و تنهایی جلوگیری کنند.

تشویق سالمندان مذهبی به حضور در عبادتگاه های خود

برای سالمندانی که به طور منظم به مسجد  رفته‌اند، این ارتباط اجتماعی هفتگی کاملاً مفید است. بررسی ها نشان می دهد که بسیاری از مطالعات فواید مسجد رفتن را برای سالمندان نشان داده‌اند: «میزان مرگ و میر افرادی که مکرراً در مراسم مذهبی شرکت می‌کنند نسبت به کسانی که به‌ندرت حضور دارند، کمتر است.» بازدیدکنندگان قدیمی مساجد نه تنها از تعامل اجتماعی و حس هدفمندی که عبادت هفتگی ایجاد می‌کند بهره می‌برند، بلکه از چشم‌های بیدار دیگر بازدیدکنندگان مسجد نیز بهره می‌برند، که احتمالاً کاهشی در سالمندان منزوی را تشخیص می‌دهند که ممکن است در غیر این صورت مورد توجه قرار نگرفته باشد.

به یک سالمند حیوان خانگی یا گیاهی بدهید تا از او مراقبت کند

بسیاری از کارشناسان خاطرنشان می کنند که عمل پرورش می تواند احساس انزوای اجتماعی را تسکین دهد. به طور خلاصه مزایای پرورش حیوان خانگی  به اینصورت است که صاحبان حیوانات خانگی از نظر اجتماعی درگیر می شوند، افسردگی کمتری دارند، از تنهایی کمتری رنج می برند، احساس امنیت می کنند، انگیزه بیشتری برای استفاده سازنده از حیوانات خانگی دارند. زمان و نیاز به دارو کمتری نسبت به صاحبان غیر حیوان خانگی دارند. همنشینی با حیوانات باعث پیدا کردن دوستان جدید می شود، در اجتماع راحت تر هستند، صبح ها دلیلی برای بیدار شدن می دهد و از سردی رفتارشان می کاهد . بدیهی است که قبل از هدیه دادن یک  حیوان خانگی، باید مطمئن شوید که سالمند توانایی و مایل به مراقبت صحیح از حیوان خانگی را دارد یا خیر. با فرض اینکه سالمند قادر به مراقبت از حیوان خانگی باشد، پرورش و مراقبت از یک همراه حیوان می تواند بسیار مفید باشد. حتی مراقبت از یک باغ می تواند انگیزه پرورش ما را برآورده کند، بنابراین دادن یک گیاه یا لوازم باغبانی به یک سالمند نیز می تواند مفید باشد.

تصویر بدنی مثبت را تشویق کنید

این فقط زنان و دختران جوان نیستند که می توانند مشکلات اجتماعی یا سلامتی ناشی از نگرانی های مربوط به تصویر بدن را داشته باشند. بررسی ها نشان می دهد که برخی تحقیقات نشان داده‌اند که بسیاری از افراد مسن به دلیل داشتن تصویر بدنی ضعیف از تعامل اجتماعی اجتناب می‌کنند، افرادی که تصویر بدنی ضعیفی دارند که به اضافه وزن نسبت داده می‌شود، ممکن است تعامل با شبکه‌های اجتماعی خود را تا حدی کاهش دهند یا متوقف کنند. در معرض خطر انزوای اجتماعی به عنوان مثال، افرادی که اضافه وزن دارند ممکن است خودآگاه یا خجالت زده باشند و در نتیجه کمتر در شبکه های اجتماعی خود درگیر شوند. تعریف و تمجید و نظرات مثبت می تواند کمک زیادی به افزایش عزت نفس سالمندان کند. به همین ترتیب، دلسرد کردن سالمندان از نگرانی در مورد ظاهر خود یا فاجعه‌آمیز کردن اثرات زیبایی پیری ممکن است به آنها کمک کند تا از خودآگاهی خودداری کنند تا جایی که از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند. برای سالمندانی که واقعاً اضافه وزن دارند، پرداختن به مشکل ریشه ای با تشویق به کاهش وزن از طریق تغذیه سالم و ورزش نیز می تواند مفید باشد، اما همیشه در تلاش برای تشویق سالمندان به کاهش وزن مثبت و حساس باشید.

سالمند را برای انجام تست های شنوایی و بینایی تشویق کنید

سالمندان با مشکلات شنوایی تشخیص داده نشده یا درمان نشده ممکن است به دلیل خجالت و مشکل در برقراری ارتباط از موقعیت های اجتماعی اجتناب کنند. سالمندان را تشویق کنید که شنوایی خود را بررسی کنند و مشکلات شنوایی خود را درمان کنند. سمعک ممکن است تنها مانع بین سالمندان و سلامت اجتماعی بهتر باشد. تست‌های بینایی نیز مهم هستند زیرا مشکلات بینایی ،فرصت‌های تعامل اجتماعی با دیگران را محدود می‌کند.

فناوری های تطبیقی را در دسترس قرار دهید

فناوری‌های تطبیقی، از واکر گرفته تا سمعک‌های ذکر شده در بالا، به سالمندان کمک می‌کنند تا کمبودهای مربوط به سن را که می‌تواند مانع از تعامل اجتماعی شود، جبران کنند. بسیاری از سالمندان از این دستگاه ها استفاده کامل نمی کنند. گاهی اوقات ممکن است خجالت بکشند زیرا نمی خواهند پیر به نظر برسند یا احساس کنند پیر شده اند. در موارد دیگر، ممکن است دستگاه بیش از حد گران باشد و تحت پوشش بیمه قرار نگیرد. هم به‌عنوان جامعه و هم در خانواده‌های خودمان، می‌توانیم استفاده از کمک‌های سازگاری را تشویق و تسهیل کنیم که این امکان را برای سالمندان فراهم می‌کند تا زندگی اجتماعی فعال و مشارکتی داشته باشند.

به همسایگان اطلاع دهید

از آنجایی که سالمندان منزوی از نظر اجتماعی ممکن است در برابر انواع مختلفی از مشکلات غیرمنتظره آسیب پذیر باشند و ممکن است مشکلات اساسی مانند زوال عقل داشته باشند، مراقبان باید به اعضای جامعه اطلاع دهند که بزرگسال آسیب پذیری در محله وجود دارد. همسایگان مورد اعتماد در شعاع بلوک یا بیشتر باید در صورت امکان به سالمند معرفی شوند، در مورد مسائل خاصی که ممکن است سالمند داشته باشد مطلع شوند، و از آنها خواسته شود تا در صورتی که چیزی اشتباه به نظر می رسد دوستانه مراقب  باشند.

شام خوردن با دیگران را تشویق کنید

عمل غذا خوردن با دیگران ذاتاً  یک عمل اجتماعی است. یک دیدگاه انسان‌شناختی می‌نویسد که غذا خوردن یک نیاز عمیقاً اجتماعی است. غذا تقریباً همیشه مشترک است. مردم با هم غذا می خورند؛ زمان صرف غذا وقایعی است که کل خانواده یا محله یا روستا دور هم جمع می شوند. غذا همچنین فرصتی است برای تقسیم، توزیع و دادن، برای ابراز نوع دوستی، چه از والدین به فرزندان، از فرزندان به خواهر و برادر، یا هر کسی به بازدیدکنندگان و غریبه ها. سالمندان را تشویق کنید تا هر زمان که ممکن است یک وعده غذایی را با دیگران به اشتراک بگذارند، خواه با یک گروه  از مسجد، مرکز سالمندان محلی، یا یک کافه یا غذاخوری  که همراه دوستانشان باشد. ناهار خوردن با دیگران نیز احتمالا به ترویج تغذیه بهتر کمک می کند، که برای سالمندان بسیار مهم است.

 به مسائل بی اختیاری رسیدگی کنید

به دلایل واضح، سالمندی که بی اختیاری را تجربه می کند ممکن است در ترک خانه خود مردد باشد و ممکن است منزوی شود. هنگامی که متخصصان بهداشت مطمئن شوند که مسائل مربوط به بی اختیاری به طور مناسب، به عنوان مثال از طریق داروها و لوازم بی اختیاری کنترل می شود، سالمندانی که  بی اختیاری  دارند می توانند فرصت بهتری برای شناخت پتانسیل های اجتماعی خود داشته باشند و بدون خجالت و ترس از حضور در جمع زندگی کنند. با یک مشاور تماس بگیرید و مشورت کنید.

سالمندان را بغل کنید

هیچ چیز مثل آغوش مادربزرگ نیست. و تحقیقات نشان داده است که لمس افلاطونی دوستانه از دوستان و خانواده، مانند گرفتن دست یا در آغوش گرفتن، می تواند استرس را کاهش دهد و احساس خوب بودن را تقویت کند. از سوی دیگر، افرادی که از لمس محروم هستند، می توانند کاهش رفاه  و محبت را تجربه کنند. بنابراین حتی اگر شما یا اقوام بزرگ‌ترتان از آن دسته افراد حساسی نیستید، حداقل یک آغوش دوستانه در احوالپرسی و خداحافظی خود اضافه کنید .

از سالمندانی که اخیراً همسر خود را از دست داده اند، حمایت بیشتری کنید

افراد مسن ممکن است در طول دوره پس از فوت همسر در معرض خطر انزوای اجتماعی باشند. وقتی دهه ها زندگی خود را با یک همسر و همراه محبوب تقسیم کرده اید، می تواند مانند از دست دادن پایه وجودی خود با مرگ آن شخص باشد. به همین دلیل، ارائه حمایت عاطفی و اجتماعی بیشتر از بیوه ها و بیوه های اخیر در حالی که سوگوار هستند، مهم است.  حتی بیشتر از آوردن گل  اهمیت دارد. مسافت بیشتری را طی کنید و در روزها و هفته های پس از از دست دادن همسر و همراه  سالمندتان زمان بیشتری را با سالمند بگذرانید. این می تواند برای رفاه سالمند داغدار تفاوت ایجاد کند و به تشویق روند سوگواری سالم به جای مارپیچ به سمت افسردگی و انزوای طولانی مدت کمک می کند.

شناسایی سالمندان منزوی اجتماعی توسط متخصصان بهداشت عمومی

اغلب اعضای خانواده اولین کسانی هستند که متوجه می شوند که انزوای اجتماعی بر رفاه  و آسایش و روح و روان سالمندان تأثیر می گذارد، اما همه سالمندان از مزایای مراقبانی که در خانه سالمندان زندگی می کنند و می توانند بهزیستی آنها را بررسی کنند، ندارند. به همین دلیل، متخصصان بهداشت عمومی باید مراقب علائم مشکلات انزوای اجتماعی در مراجعان و بیماران خود باشند تا بتوان مداخلات مناسب را ترتیب داد. به هر حال، اگر هیچ کس تشخیص ندهد که آنها از نظر اجتماعی منزوی هستند، هیچ کاری نمی توان برای کمک به سالمندان منزوی از نظر اجتماعی انجام داد.

به یک مراقب در زندگی خود کمک کنید

مراقبانی که به مراقبت از سالمند کمک می کنند احتمالاً خود را سالمند نمی دانند و همچنین احتمالاً بیشتر نگران رفاه اجتماعی شخصی هستند که از او مراقبت می کنند تا رفاه اجتماعی خود. اما بسیاری از مراقبان بالای 50 سال هستند و خود مراقبت در واقع می تواند باعث انزوای اجتماعی شود. مراقبان اغلب به تنهایی کار می‌کنند و بیش از نیمی (۵۳ درصد) می‌گویند که زمان کمتری برای دوستان و خانواده دارند. اغلب اوقات، آنها هنگام بیماری با پزشک تماس نمی گیرند و زمان کمی برای ورزش کردن یا غذا خوردن دارند. مطالعات نشان می دهد که تا 70 درصد از مراقبان دارای علائم بالینی قابل توجه افسردگی هستند. بنابراین اگر شما یک مراقب هستید، به یاد داشته باشید که از خودتان مراقبت کنید. فقط فردی که از او مراقبت می کنید در معرض خطر انزوای اجتماعی نیست، بلکه شما هم در معرض انزوای اجتماعی هستید. و اگر مراقبی را می‌شناسید که این شرایط را دارد، هر اقدامی را که می‌توانید انجام دهید تا زندگی آن شخص آسان‌تر شود و به او اجازه دهید که زندگی اجتماعی خودش را داشته باشد.