پرستاری از کودک سرسخت و 4 روش برای کنترل کودکان سرسخت

پرستاری از کودک سرسخت

پرستاری از کودک سرسخت


آنچه در این مقاله می خوانید

نحوه پرستاری از یک کودک سرسخت

پرستاری از کودک سرسخت:پرستاری از کودکان مطیع و آرام، شغلی است که فقط در رویاها می توان به آن دسترسی پیدا کرد. وقتی آنها خیلی مطیع و آرام نباشند، شما ممکن است واقعاً از شغل خود بیزار شوید.

اما قبل از اینکه عصبی شده و از کار خود استعفا دهید، به شما توصیه می کنم چند نکتۀ به اثبات رسیده در این مقاله را که در مورد نحوه کنترل کودکان و همچنین شاد نگه داشتن آنها می باشد، بخوانید. یادگیری نحوه برخورد با کودکان سرسخت، مهارتی است که ارزش یادگیری را دارد و ممکن است به شغلی با درآمد بسیار خوب برای شما تبدیل شود که هر کسی مایل به انجام آن نباشد.

  • بیشتر بخوانید : 6 رفتاری که با انجام آن فرزند خود را به کودک بی ادب تبدیل می کنید

چالش پرستاری از کودک سرسخت

افراد هنگامی که با چنین کودکانی روبرو می شوند، از اسامی مختلفی استفاده می کنند. برخی آنها را “کودکان سرزنده ” می نامند. برخی دیگر از آنها به عنوان “کودکان پر اراده” یاد می کنند. برخی آنها را “شیطان” می نامند. من واقعاً توصیه می کنم از استفاده از این اصطلاح آخر خودداری کنید.

به هر حال، این ها کودکانی هستند که تمایل به گوش دادن به حرف های دیگران را ندارند. آنها بیشتر اوقات کج خلقی کرده و شور و از لحاظ عاطفی شور و هیجان بالایی دارند. باهر چیزی مخالفت می کنند. هنگامی که از آنها مراقبت می کنید مانند این است که یک مبارزه مداوم قدرت را پشت سر می گذارید و ممکن است خیلی سریعتر از آنچه فکر کنید، در این مبارزه بازنده شوید.

در واقع روشهای زیادی برای کمک به کنترل این کودکان وجود دارد. در این مقاله، به همه روش های مشترک و جهانی جهت کنترل و شاد نگه داشتن این کودکان خواهیم پرداخت.

مرحله 1: حفظ ساختار و روال روزمره

در واقع، کودکان ساختار را دوست دارند. وقتی کاملاً به آن عادت نکرده باشند، به نظر می رسد که علاقه ای به داشتن ساختار ندارند. وقت کودکان در معرض روال خوب و منظم قرار بگیرند، شکوفا شده و رفتار آنها به طرز چشمگیری بهتر خواهد شد.

چرا پرستاری از کودک سرسخت دشوار است؟(پرستاری از کودک سرسخت)

بسیاری از کودکان به سادگی به داشتن ساختار عادت نکرده اند. آنها ممکن است عادت کرده باشند هر کاری را در هر زمان که دوست دارند با آزادی کامل انجام دهند.

نتیجه آن، کودکی خسته، افراطی و گستاخ است که فکر نمی کند نیاز به گوش دادن به حرف های دیگران داشته باشد.

حفظ ساختار، به تلاش زیادی از جانب شما نیاز دارد. برنامه ریزی و پرداختن به آن، به معنای این است که از قبل به آن فکر کرده و طبق برنامه ریزی خود پیش بروید، حتی اگر با شرایط دشوار و ناخوشایندی مواجه شوید. ممکن است طاقت فرسا به نظر برسد، اما آیا می دانید که چه چیزی دشوارتر و چالش انگیزتر است؟ کودکی با رفتار بد.

یکی از مهمترین چالش های این امر این است که، از آنجا که بسیاری از کودکان عادت ندارند در منزل ساختار داشته باشند، بنابراین معرفی ساختار به کودک، اولین بار به عهده شما می باشد. ممکن است در ابتدا نبرد خواسته ها به نظر برسد، اما اگر آن را به درستی اجرا کنید، زیاد کار سختی نیست.

هیچ کودکی را به این دلیل که “کودک بدی” است، نادیده نگیرید. برخی از آنها سرسخت تر از سایرین هستند، اما حتی وحشی ترین آنها نیز می توانند به طور مثبتی آرام و هدایت شوند. صرف نظر از کودک، این وظیفه شما خواهد بود که ساختار را به شکلی حفظ کنید که کودک بتواند از آن بهره ببرد.

پرستاری از کودک سرسخت

پرستاری از کودک سرسخت

چگونه آن را اعمال کنیم؟

جنبه اصلی ایجاد ساختار موفقیت آمیز این است که شما باید نسبت به هر گونه فعالیت و تغییر در کودکان توجه داشته باشید. به عنوان مثال، می توانید لیستی از فعالیتهای از پیش برنامه ریزی شده را روی تخته سفید بنویسید یا آن را روی یخچال بچسبانید.

اگر بچه ها هنوز قادر به خواندن نیستند، می توانید به جای آن، تصاویر برنامه و فعالیت های در نظر گرفته شده برای کودک خود را ترسیم کنید. یک زمین بازی، یک تلویزیون، یک اسباب بازی و یا بازی، سپس ناهار و غیره بکشید، بنابراین آنها ترتیب وقایع را خواهند دانست. این به آنها کمک می کند تا سرخوردگی و ناامیدی بر آنها غلبه نکند.

چرا؟

اگر کودکان نمی دانند که چه اتفاقی قرار است بیفتد، ممکن است احساس کنند که شما فقط به آنها می گویید که هر کاری که دوست دارند، انجام دهند. این نشان می دهد که شما به جای اینکه آنها را در جریان این امر قرار دهید، با گفتن “به این دلیل که من گفتم”، اقتدار خود را به آنها نشان خواهید داد.

علاوه بر آن، آنها از نظر ذهنی آماده تغییر خواهند بود. اگر کودکان در وسط بازی خشن هستند و از این لحظات خود لذت می برند، هنگامی که به طور ناگهانی به آنها بگویید متوقف شوند و به فعالیت دیگری مشغول شوند، قطعا عصبانی خواهند شد. اگر فعالیت بعدی از قبل برنامه ریزی نشده باشد، احتمالاً درباره فعالیت بعدی که قرار است انجام دهند، با شما بحث خواهند کرد.

در اینجا چند روش وجود دارد که به شما کمک می کند تا ساختار از پیش طراحی شده خود را در برنامه مراقبت از کودک خود بگنجانید:

وقتی می خواهید فعالیت ها را تغییر دهید به آنها هشدار دهید که پنج دقیقه برای این تغییر فرصت دارند

کودک را با فعالیتهای “آرام” درگیر کنید. کودک را بلافاصله پس از فعالیت آرام (مانند چرت میان روزی)، به انجام فعالیت های پر انرژی و هیجان( مانند گرگم به هوا) تشویق نکنید. یک فعالیت آرام تر (مانند نقاشی) را انتخاب کنید تا به کودکان کمک کنید بتواند با فعالیت بعدی خود را تنظیم کند.

در ابتدای روز با یکدیگر برنامه را مرور کنید تا کودک بداند که چه چیزی در انتظار او می باشد.

لیستی از فعالیتهای برنامه ریزی شده را در مکانی که توسط کودک قابل مشاهده باشد قرار دهید و در طول روز چندین بار به آنها یادآوری کنید.

از اجازه دادن به کودکان برای تعیین برنامه روزانه خودداری کنید، اما به آنها اجازه دهید پیشنهادات خود را ارائه دهند. از آنها بخواهید اگر در طول روز ایده های خود را در مورد کارهایی که دوست دارند دفعه بعد انجام دهند و از انجام آن لذت می برند و یا به طور کلی از فعالیت هایی که متنفرند انجام دهند، اراٸه دهند.

اگرچه ساختار بسیار مهم می باشد، در بعضی شرایط خاص، باید برنامه های خود را نادیده بگیرید. به عنوان مثال، اگر احساس می کنید که كودك شما بیمار است، رفتن به پارک ممکن است ایده خوبی نباشد. درعوض، شاید فعالیتی که بتواند به آرامی در خانه انجام دهد، مناسب تر باشد، مانند خواندن یک داستان یا تماشای فیلم مورد علاقه آنها.

مرحله دوم: حفظ اقتدار در برابر پرستاری از  کودک سرسخت

کودکان دوست دارند حدود و مرزها را تجربه کنند و کودکان سرزنده، معمولاً این کار را به شکلی هنرمندانه توسعه خواهند داد. اگر قادر به حفظ اقتدار خود نباشید، سوء استفاده خواهند کرد.

چرا دشوار است؟

کودکان دائماً به دنبال فرصت هایی هستند که بتوانند مسئولیت کاری را بر عهده بگیرند. مشکلی که در این زمینه وجود دارد این است که آنها به اندازه کافی بزرگ نشده اند و نمی دانند چه چیزی برای آنها بهتر است، در نهایت تصمیماتی را اتخاذ می کنند که منجر به بیمار شدن، خستگی و کج خلقی آنها خواهد شد.

اگر قادر به حفظ اقتدار خود نباشید، کودک به احتمال زیاد شروع به پرخاشگری کرده و هر کاری را که برای رسیدن به هدف خود لازم بداند، انجام خواهد داد.

نحوه استفاده از آن

مهمترین راه حل برای رسیدگی به این وضعیت، قاطعیت داشتن است. این بدان معنا نیست که شما باید هر درخواستی را که کودک از شما دارد، قاطعانه رد کنید، اما باید برای آنها مشخص کنید که تصمیم گیری نهایی با شماست و باید به آن احترام گذاشت. اگر به آنها نه بگویید، باید به طور قطعی پاسخ شما نه باشد و اینگونه نیز بماند.

اگر كودك دارای مشکلات رفتاری است و یا برای تحولات دچار مشكل است، روش شمارش، بسیار موثر و کارآمد می باشد. این زمانی است که شما تا شماره سه، می شمارید و اگر تا رسیدن به شماره سه، رفتار او بهتر نشد، باید عواقب رعایت نکردن قانون خود را برای آنها اجرا کنید. اجرای عواقب را به تاخیر نیندازید، نظر خود را تغییر ندهید و یا تسلیم نشوید. اگر قاطعیت داشته باشید و برنامه های خود را به طور کامل اجرا کنید، فقط چند بار طول می کشد تا به قوانین شما عادت کنند و از آنها پیروی کنند.

با شکست مواجه شدن در اثبات اقتدار در زمان پرستاری از  کودک سرسخت

در اینجا چندین مورد وجود دارد که در آن پرستاران کودک با استفاده از روش شمارش دچار اشتباه می شوند:

پرستار کودک: “زمان خواب است. لطفاً دندانهای خود را مسواک بزن. ”

کودک: “نه می خواهم یک فیلم تماشا کنم. من نمی خواهم به رختخواب بروم. ”

پرستار کودک: “من پنج دقیقه به تو فرصت دادم. وقت آن است که دندان های خود را مسواک بزنی. ”

کودک: (پرستار خود را نادیده می گیرد)

پرستار کودک: “یک”

کودک: (هنوز هم پرستار خود را نادیده می گیرد)

پرستار کودک: “شما باید دندان های خود را مسواک بزنی. الان وقتشه. دو

کودک: (به طرز جسورانه ای موقعیت پرستار خود نادیده می گیرد)

پرستار کودک: “اگر من شماره سه را بگویم، میدانی که باید تو را در” مدت زمان تنبیه” قرار دهم.” (این جایی است که اقتدار جایگاه خود را از دست خواهد داد.)

کودک: “من دندان هایم را مسواک نمی زنم.”

پرستار کودک: “دو و نیم.” (شما در واقع در این مرحله هیچ اقتداری ندارید. کودک می داند که اکنون اختیار در دست او می باشد.)

پرستار کودک: “دو و هفتاد و پنج”. (ممکن است شما در این مرحله صحبت کردن را متوقف کنید و از آنجا دور شوید.)

پرستار کودک: “شما باید دندان های خود را مسواک بزنید. اگر برای رفتن به رختخواب آماده نشوی، فردا برای رفتن به مدرسه مشکل خواهی داشت. (شما از کودک درخواست می کنید. بنابراین بدیهی است که در ایجا چه کسی دارای اختیار واقعی است.)

پرستاری از کودک سرسخت

پرستاری از کودک سرسخت

موفق بودن در اثبات اقتدار

در اینجا روش بهتری برای دستیابی به روش شمارش وجود دارد:

پرستار کودک: “زمان خواب است. لطفاً دندانهای خود را مسواک بزن. ”

کودک: “نه می خواهم یک فیلم تماشا کنم. من نمی خواهم به رختخواب بروم. ”

پرستار کودک: “من به تو پنج دقیقه فرصت دادم. وقت آن است که دندان های خود را مسواک بزنی. ”

کودک: (کودک پرستار خود را نادیده می گیرد)

پرستار کودک: “من میخواهم تا سه بشمارم. اگر دندان هایت را تا زمانی که شماره سه را بگویم مسواک نزنی، تو را در مدت زمان تنبیه قرار خواهم داد. ”

کودک: (هنوز پرستار خود را نادیده می گیرد)

پرستار کودک: “یک، دو

کودک: (بلند می شود و مسواک می زند)

سعی نکنید اعداد را خیلی آهسته بشمارید. معمولاً دو ثانیه بین شمارش وقفه ایجاد کردن خوب است. و قطعاً ، قبل از گفتن “سه” مکث نکنید یا فاصله ایجاد نکنید.

انتظار نداشته باشید که روش شمارش از همان ابتدا مانند سحر و جادو عمل کند. به خصوص کودکان سرزنده، ممکن است به دفعات بیشتری برای مدت زمان تنبیه نیاز داشته باشند تا بتوانند این روش را درک کنند و متوجه شوند عواقبی را که تعیین می کنید اجرا خواهید کرد.

چرا شمارش مفید واقع می شود؟

شمارش جدی و با قاطعیت، مفید واقع خواهد شد، زیرا به وضوح نشان می دهد که کنترل اوضاع دست شماست. هنگامی که سرعت شمارش خود را کم نکنید یا اجازه ندهید کودک شما را دست کم بگیرد، آنها به سرعت متوجه خواهند شد که هیچ کاری نمی توانند انجام دهند تا از عواقب نافرمانی خود جان سالم به در برند.

اگر به آنها اجازه دهید شما را دست کم یا نادیده بگیرند، آنها کنترل اوضاع را به دست خواهند گرفت.از طرف دیگر، با دادن فرصت و مدت زمان کوتاه به آنها برای انطباق و بلافاصله اجرای قوانین، به آنها نشان خواهید داد که شما در جایگاه قدرت و اقتدار هستید.

نکاتی درباره نظم: به خاطر داشته باشید که شما والدین کودک نیستید. انضباط موضوعی است که شما باید قبل از پرستاری از کودک با والدین در مورد آنها صحبت کنید. آنها به شما خواهند گفت كه انجام چه کاری برای هر كودك مفید واقع خواهد شد و چگونه آنها را انجام دهید. فرزندان را بدون رضایت والدین ادب نکنید.

اگر والدین نمی خواهند شما فرزندان آنها را ادب کنید، هنوز هم گزینه هایی برای انتخاب وجود دارد. به عنوان مثال، می توانید یک دفترچه یادداشت تهیه کرده و تخلفات آنها را در آن بنویسید تا بتوانید آنها را به والدین کودک گزارش دهید. در صورتی می توانید این کار را انجام دهید که که کودکان به اندازه کافی بزرگ شده باشند که این مسٸله را درک کنند و همچنین در صورتی که والدین زمانی که در خانه هستند، مرتباً قوانین را برای آنها اجرا کنند.

اگر آنها فرزند خود را تادیب نکنند، ممکن است بخواهید برای ادامه کار کردن با این خانواده تجدید نظر کنید. اراٸه هرگونه اقتداری به کودکانی که رفتار آنها احتمالاً بسیار چالش برانگیز خواهد بود، بسیار دشوار است.

هنگامی که شمارش موثر واقع نمی شود

یک مثال که نشان می دهد شمارش موثر واقع نخواهد شد.

هنگامی که کودک بیش از حد خسته شده است، ممکن است کنترل کافی روی احساسات و بدن خود نداشته باشد. این امر به طور کلی زمانی است که شما پریشانی و فروپاشی آنها را به راحتی مشاهده می کنید و حتی کوچکترین چیزها ممکن است باعث تحریک آنها شود

کودکان زیر 5 سال معمولاً به چرت زدن های کوتاه در طول روز نیاز دارند. در غیر این صورت، آنها بیش از حد خسته شده و بدن آنها سرشار از هورمون های استرس خواهد شد، که این امر خود کنترلی در کودک را تقریبا غیرممکن می سازد.

حتی کودکان بزرگتر نیز برای آرام شدن و کمی بهبود یافتن، به سکوت و آرامش نیاز دارند. اگر کل روز آنها شامل فعالیت های پر انرژی باشد، آنها برای حفظ رفتار خوب، دچار سختی خواهند شد.

مرحله سوم: یک محیط سرگرم کننده در زمان پرستاری از کودک سرسخت را ایجاد کنید

هم محدود کردن بیش از حد کودکان و هم دادن آزادی بیش از حد به کودک برای تماشای تلویزیون در تمام طول روز، فاجعه بزرگی در پی خواهد داشت. کودکان سرشار از انرژی هستند که باید به هر طریقی شده این انرژی را تخلیه کنند. در غیر این صورت، آنها مانند بطری نوشابه ای که زیاد تکان خورده هستند که در اولین فرصت آماده منفجر شدن می باشند.

اما حتی فعال ترین کودکان وقتی که واقعاً از آن لذت می برند، خوشحال می شوند. مطمئناً ارزش این را دارد که اطمینان حاصل کنید هنگام پرستاری از کودک، محیط سرگرم کننده را برای کودک حفظ کنید.

چرا دشوار است؟

شما باید خودتان نیز در این مورد پشتکار داشته باشید و انرژی خود را صرف سرگرم نگه داشتن کودکان کنید. شما همچنین ممکن است در این زمینه با مشکلاتی مواجه شوید، مانند اینکه ممکن است کودکان حوصله انجام بعضی فعالیت ها و سرگرمی ها را نداشته باشند، یا شاید آنها شب گذشته به اندازه کافی نخوابیده باشند، احساس می کنند بد خلق و اخمو هستند.

نگهداری از کودکان چگونه شغلی است

در نهایت، نگهداری از کودکان شغلی است که نیاز به تلاش دارد. اگر روی کاناپه نشسته اید و ایمیل های خود را بررسی می کنید، کار خوبی انجام نمی دهید. شما باید به کودکان توجه داشته باشید و باید آنها را با فعالیت های جالب و سرگرم کننده مشغول نگه دارید.

البته برخی اوقات این مسئله کمی چالش برانگیز می شود. به عنوان مثال، شما ممکن است مجبور شوید خانه را تمیز کنید در حالی که باید از کودکان نیز پرستاری کنید. یا شاید شما مجبور شوید ظرف ها را بعد از خوردن غذا بشویید. اینها مواقعی هستند که شما باید مهارت و تسلط کافی داشته باشید تا بتوانید کودکان را راضی نگه دارید.

نحوه استفاده از آن

ایده خوبی است که چیزها یا فعالیت هایی را برای سرگرم نگه داشتن کودکان در کیف خود داشته باشید. بدین طریق می توانید زمانی که کودک احساس بی حوصلگی کند، به او اراٸه دهید و آنها را سرگرم نگه دارید.

برنامه ریزی نیز بسیار مهم است. برنامه و فعالیت هایی را برای سرگرم نگه داشتن کودکان از قبل طراحی کنید. اگر فعالیتهای سرگرم کننده ای را برنامه ریزی کنید، کودکان به جای اینکه نگران منع شدن از فعالیتهایی که در حال حاضر از انجام آن لذت می برند باشند، منتظر فعالیت های بعدی باشند. این فعالیتهای سرگرم کننده به شما کمک می کند تا به راحتی فعالیت سرگرم کننده بعدی را به کودک اراٸه دهید

در اینجا چند ایده در مورد فعالیتهای لذت بخش وجود دارد که می توانید برای مشغول نگه داشتن کودکان(حتی کودکان سرسخت) استفاده کنید:

آنها را به پارک ببرید.

بازی های آسان در فضای باز در حیاط (گرگم به هوا ، قایم موشک و فوتبال).

رنگ آمیزی

معماها

درست کردن کاردستی

یک مسابقه (هواپیمای کاغذی درست کرده و مسابقه پرتاب هواپیما بگذارید، چالش جمع کردن استیکر و چاپ) داشته باشید.

نقاشی صورت با گواش

نمایش اجرا کردن

مرحله چهارم: نگرش مثبت را حفظ کنید

نگرش شما به کودکان و شغل خود، تأثیر عمده ای بر نحوه پیشرفت شغل پرستاری از کودک خواهد داشت. کودکان خیلی سریع نگرش و رویکردهای منفی را درک خواهند کرد و به احتمال زیاد آنها را به شما باز می گرداند.

از طرف دیگر، نگرش مثبت مسری است! اگر خوشحال و دلگرم باشید، به احتمال زیاد بچه های شاد و خوشحالی خواهید داشت.

چرا دشوار است؟

همه کودکان ملایم و خوش مشرب نیستند. اگر با کودک سرسخت سر و کار دارید، واقعاً ممکن است باعث ناامیدی شما شود!

کنترل احساسات خود برای آرامش داشتن به منظور کنترل پرخاشگری کمی دشوار می باشد، اما مسئله ای بسیار مهم است، به خصوص در مورد کودکان چالش برانگیز.

نحوه استفاده از آن

اگر واقعاً در تلاش هستید که یک کودک مصمم و سرسخت را دوست داشته باشید، به شما نکته ای را خواهیم آموخت   که به شما کمک می کند به جای ویژگی های منفی کودک، بر روی خصوصیت و ویژگی های خوب آنها تمرکز کنید.

فهرستی از تمام خصوصیاتی که برای توصیف کودک استفاده می کنید را بنویسید. اگر دیدگاه منفی نسبت به کودک دارید، ممکن است فهرست شما بیشتر شامل صفات منفی کودک باشد. و به طور کلی شاید چیزی شبیه به این باشد:

نق نقو

وحشی

پر توقع

اهل بحث و جدل

کودکان لجباز و یک دنده

در زمان پرستاری از  کودک سر سخت

اکنون نسبت به این برچسب ها تجدید نظر کنید. چگونه می توان این خصوصیات مهم را به گونه ای مثبت دید؟ بیایید علاوه بر این برچسب هایی که بر آنها زدیم، خصوصیات مثبت کودک را نیز اضافه کنیم:

نق نقو به “تحلیلی” تبدیل می شود.

وحشی تبدیل به “پر انرژی” می شود.

پرتوقع تبدیل به “دارای معیارهای بالا می شود”.

اهل بحث و جدل تبدیل به “کسی که از حق خود دفاع می کند” می شود.

یکدنده و لجباز تبدیل به “شدیداً متعهد به اهداف” می شود.

در ابتدا، ممکن است کمی دشوار به نظر برسد. اما هرچه بیشتر از این برچسب های مثبت در کودک استفاده کنید، نگرش شما نسبت به آنها تغییر خواهد کرد و شکی نیست که کودک نیز به این امر پی خواهد برد.

اگر هنگام گفتگو با آنها از برچسب های منفی استفاده کنید (به عنوان مثال “اینقدر نق نقو نباش”)، فکر می کنند که به آنها به دید بدی نگاه می کنید و آنها را دوست ندارید. و در واقع می تواند حقیقت داشته باشد.

اگر بتوانید از برچسب های مثبت تری استفاده کنید، رابطه شما با آنها تغییر خواهد کرد. آنها شما را قضاوت نمی کنند یا از شما متنفر نخواهند شد و شما در این مدت، زمان بسیار راحت تری را با آنها سپری خواهید کرد.

موقعیت های چالش برانگیز و نکاتی در مورد نحوه مقابله با آنها در زمان پرستاری از یک کودک سرسخت

در زمان پرستاری از یک کودک سرسخت صرف نظر از اینکه با چه مهارتی این پیشنهادات را به کار می برید، بعضی مواقع غیر قابل پیش بینی خواهد بود. در اینجا چندین مورد از این شرایط دشوار و آنچه می توانید برای جلوگیری از پرخاشگری و سرکشی های کودک انجام دهید، آورده شده است.

خواب

دانستن اینکه روز به پایان رسیده و زمان بازی و سرگرمی او نیز به طبع آن به پایان رسیده است، می تواند یک مفهوم ترسناک برای یک کودک خردسال باشد. اگر آنها از آن دسته از کودکانی باشند که به جای تسلیم شدن در برابر احساس خواب آلودگی، ترجیح می دهند تا جایی که امکان دارد برای رفتن به رختخواب بجنگند، فرستادن کودکان به رختخواب ممکن است یک کابوس برای آنها باشد.

یک خواب خوب و راحت نتیجه حفظ یک روال خوب

یک خواب خوب و راحت نتیجه حفظ یک روال خوب، در جریان قرار دادن کودکان در مورد برنامه های آینده ای که قرار است اتفاق بیفتد و  تمرکز روی آرامش قبل از خواب، به جای این واقعیت که آنها باید بخوابند، می باشد.

برای كودكان خردسال تر، (زیر 3 سال) ، چالشهای بیشتری وجود دارد. بدن آنها هنگام خستگی بیش از حد، هورمون استرس تولید می کند. این بدان معنی است که آنها ممکن است به طور ناگهانی به اندازه ای حساس شوند که قادر به کنترل بدن خود نباشند و هر چقدر هم که تلاش کنند، بی حرکت  باشند.

در وهله اول، هدف شما باید جلوگیری از وقوع این امر باشد. کارهای روتین قبل از خواب کودکان را باید قبل از خستگی بیش از حد آنها شروع کرد. این به آنها این امکان را خواهد داد که به جای اینکه برای رفتن به رختخواب شروع به نبرد و پرخاشگری کنند، احساس آرامش کرده و به طور طبیعی به خواب روند.

بازی

وقتی کودکان به طور جدی بازی می کنند، و خیلی صدمه می بینند، آرام شدن برای آنها کمی دشوار خواهد شد. آنها مانند بزرگسالان نیستند، که بتوانند به سرعت تصمیم بگیرند و کار خود را متوقف کنند و به سراغ کار بعدی بروند.

انرژی کودک مانند قطار باربری می باشد. در لحظه و به صورت آنی متوقف نمی شود. در واقع ممکن است چندین دقیقه طول بکشد تا سرعت آن کم شود.

بنابراین، وقتی در زمین بازی هستید، به آنها فرصت دهید تا قبل از رفتن به سراغ وسیله بازی بعدی، سرعت خود را کاهش دهند، به خصوص هنگامی که قصد دارند وسیله قبلی را ترک کنند.

هشدارهای پنج دقیقه‌ای یک ضرورت مطلق است. اما اگر کودک بسیار سرزنده و مصمم می باشد، شاید لازم باشد آن را یک قدم بیشتر بردارید. در اینجا مثالی از نحوه مدیریت آن برای شما خواهیم آورد:

به آنها هشدار دهید

به آنها هشدار دهید که پنج دقیقه دیگر می خواهید از زمین بازی خارج شوید. احتمالاً ناامیدی را در چهره آنها خواهید دید، اما پرخاشگری و کج خلقی در این مرحله بعید نیست. به منظور جلوگیری از پرخاشگری و کج خلقی کودک، فقط به آنها یادآوری کنید که هنوز پنج دقیقه دیگر باقی مانده است و آنها هنوز هم فرصت بازی کردن دارند.

به آنها هشدار دهید که تا سه دقیقه دیگر زمین بازی را ترک خواهیم کرد. در این مرحله، آنچه را که در آینده قرار است انجام دهید را به آنها یادآوری کنید. این موضوع تمرکز آنها را از فعالیت فعلی به کاری که می خواهند انجام دهند تغییر خواهد داد.

در لحظه آخر، مطمئن شوید که با آنها بازی می کنید. سعی کنید یک شمارش معکوس ملموس تر انجام دهید. به عنوان مثال، اگر در حال هل دادن آنها در تاب هستید، به آنها بگویید که تا ده بار دیگر میتوانم تو را در تاب هل بدم، پس با من از ده تا صفر برعکس بشمار.

اگر آنها را اینگونه آماده کنید، احتمالاً آنها از ترک زمین بازی ناراحت و ناامید خواهند شد، اما احتمال پرخاشگری و کج خلقی آنها کاهش می یابد. به طور کلی، این یک پیروزی قطعی برای شما می باشد!

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *