آیا سالمندان بیشتر در معرض خطر ابتلا به ایلئوس قرار دارند؟ علل، تشخیص، درمان انسداد روده

آیا سالمندان بیشتر در معرض خطر ابتلا به ایلئوس قرار دارند؟ علل، تشخیص، درمان انسداد روده

آیا سالمندان بیشتر در معرض خطر ابتلا به ایلئوس قرار دارند؟ علل، تشخیص، درمان انسداد روده از آنجایی که طول روده شما حدود 8 متر و 53 سانتی متر است، غذاهایی که می خورید باید قبل از هضم و دفع کامل مسیری طولانی را طی کنند.

روده شما با کمک انتقباضات ماهیچه ای که به آن ها پریستالسیس گفته می شود و حرکات موج مانند دارند، غذای هضم شده را به جلو هدایت می کنند.

با این حال، اگر مشکلات عضلانی یا عصبی این حرکت را کند یا مسدود کنند، مواد غذایی در بخشی از روده تجمع پیدا می کنند و باعث انسداد روده می شوند. به این شرایط ایلئوس (به انگلیسی Ileus) گفته می شود.

ایلئوس می تواند منجر به انسداد روده شود؛ با این حال، افراد مبتلا به ایلئوس اغلب نمی دانند که غذا در روده آن ها تجمع پیدا می کند و به خوردن ادامه می دهند. این کار باعث تجمع هرچه بیشتر مواد غذایی در روده می شود. اگر درمانی صورت نگیرد، انسداد روده می تواند به پارگی یا سوراخ شدن روده منجر شود و محتویات روده که دارای باکتری های زیادی هستند، به دیگر قسمت های حفره بدن انتشار پیدا کنند. این شرایط می تواند کشنده باشد. در صورت ابتلا به ایلئوس باید سریعاً تحت درمان قرار گرفت.

علل ایلئوس چیست؟

ابتلا به انسداد روده پس از جراحی شایع است، زیرا اغلب داروهایی برای افراد تجویز می شوند که می توانند حرکت روده را کند کنند. به این شرایط ایلئوس فلجی می گویند که باعث انسداد روده نمی شود و فقط در حرکت مواد غذایی در روده اختلال ایجاد می کند. در نتیجه، غذای هضم شده به کندی حرکت یا اصلاً حرکت نمی کند. برخی از داروهایی که می توانند باعث ایلئوس فلجی شوند عبارت اند از:
  • هیدرومورفون (Dilaudid)
  • مورفین
  • اکسی کدون
  • داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین و ایمی پرامین (Tofranil)
  • علل احتمالی دیگری نیز در ابتلا به ایلئوس نقش دارند:
  • سرطان روده
  • دیورتیکولیت (التهاب دیورتیکولوم های روده بزرگ)
  • بیماری پارکینسون که بر عضلات و اعصاب روده تاثیر می گذارد
  • بیماری کرون که به ندرت باعث التهاب می شود، اما ممکن است به ضخیم شدن دیواره های روده به دلیل التهاب خودایمنی منجر شود
موارد گفته شده شایع ترین علل انسداد روده در بزرگسالان هستند. کودکان نیز ممکن است به ایلئوس مبتلا شوند. انواژیناسیون شایع ترین علت ایلئوس در کودکان است. انواژیناسیون یا درهم رفتگی روده زمانی رخ می دهد که بخشی از روده داخل روده دیگر می رود. علائم گوارشی شایع ترین نشانه انسداد روده هستند. معده و روده شما از گازی پر می شود که نمی تواند از رکتوم خارج شود؛ بنابراین، شکم سفت و متورم می شود. اگر این علائم را به خصوص پس از جراحی تجربه کردید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

علل ایلئوس چیست؟

ایلئوس چگونه درمان می شود؟

درمان ایلئوس به شدت آن بستگی دارد. شدت بیماری نیز به این بستگی دارد که آیا انسداد روده جرئی یا کامل است یا این که ایلئوس از نوع فلجی است.

انسداد جزئی

در بیماری کرون یا دیورتیکولیت بخشی از روده حرکت نمی کند؛ با این حال، برخی از مواد روده می توانند از آن عبور کنند. در این شرایط، پزشک ممکن است رژیم غذایی کم فیبر را توصیه کند. با مصرف فیبر کمتر مدفوع کمتری تولید می شود و دفع آن راحت تر می شود. اگر این کار موثر نبود، ممکن است برای ترمیم یا حرکت بخش آسیب دیده روده به جراحی نیاز باشد.

انسداد کامل

انسداد کامل یک وضعیت اورژانسی است. درمان به سلامت کلی شما بستگی دارد. به عنوان مثال، جراحی شکم برای برخی افراد از جمله سالمندان و مبتلایان به سرطان روده بزرگ مناسب نیست. در چنین مواردی، پزشک ممکن است از استنت فلزی برای بازتر کردن روده استفاده کند. در حالت ایده آل، غذا همراه با استنت شروع به حرکت می کند. با این حال، ممکن است برای رفع انسداد یا برداشتن قسمت آسیب دیده روده همچنان به جراحی شکم نیاز باشد.

ایلئوس فلجی

اولین مرحله در درمان ایلئوس فلجی پیدا کردن علت اصلی است. اگر دارو علت آن باشد، ممکن است پزشک داروی دیگری را برای تحریک حرکات دستگاه گوارش (حرکت روده) تجویز کند. یکی از داروهایی که ممکن است تجویز شود، متوکلوپرامید (Reglan) است. در صورت امکان، قطع مصرف داروهایی که باعث انسداد روده شده اند نیز می تواند کمک کننده باشد. باید توجه داشته باشید که بدون اجازه پزشک نمی توانید مصرف یک دارو را قطع کنید، به خصوص داروهای ضدافسردگی. در مراحل اولیه ایلئوس فلجی می توان بدون جراحی به درمان بیماری پرداخت. ممکن است همچنان نیاز باشد در بیمارستان بستری شوید و تا زمانی که مشکل رفع شود، مایعات مناسب را با تزریق وریدی دریافت کنید. علاوه بر هیدراتاسیون مایع توسط تزریق وریدی، پزشک ممکن است یک لوله به حفره بینی شما وارد کند تا آن لوله به معده برسد. لوله هوا و مواد اضافی را خارج می کند. اغلب انسداد روده ناشی از جراحی ظرف 2 تا 3 روز پس از جراحی برطرف می شود. با این حال، اگر وضعیت بهبود پیدا نکند، به جراحی نیاز است.

رسیدگی های مرتبط با جراحی

از آنجایی که روده های شما بسیار طویل هستند، می توانید بدون قسمتی از آن ها نیز زندگی کنید. اگرچه ممکن است برداشتن بخشی از روده بر فرآیند هضم تاثیر بگذارد، با این حال، اکثر مردم به زندگی سالم خود ادامه می دهند. در برخی موارد، پزشک ممکن است مجبور شود کل روده شما را خارج کند. پزشک برای خروج محتویات روده یک دهانه روی شکم ایجاد می کند که به آن استومی می گویند. پس از درمان ایلئوس و برداشتن کل روده خود نیز می توانید زندگی کنید، فقط باید از استومی مراقبت کنید.

علائم ایلئوس چیست؟

انسداد روده می تواند باعث ناراحتی شدید شکمی شود. علائم ایلئوس عبارت اند از:
  • گرفتگی شکم
  • از دست دادن اشتها
  • احساس سیری
  • یبوست
  • عدم توانایی در خروج گاز
  • تورم شکم
  • حالت تهوع
  • استفراغ، به خصوص با محتویات مدفوع مانند

ایلئوس چگونه تشخیص داده می شود؟

ابتدا پزشک به شرح علائم شما گوش می دهد و احتمالاً در مورد هر گونه سابقه بیماری، داروهای تجویزی و جراحی ها به ویژه در سال های اخیر سوال می پرسد. سپس پزشک شکم شما را معاینه می کند تا علائمی مانند تورم و سفتی را بررسی کند. همچنین پزشک با گوشی پزشکی به صدای شکم شما گوش می کند. اگر به انسداد روده مبتلا باشید، روده های شما حرکتی نمی کنند؛ در نتیجه، پزشک ممکن است چیزی نشنود یا صداهای زیادی را بشنود. معمولاً پس از یک معاینه پزشکی کامل تصویربرداری های لازم انجام می شود. تصویربرداری ها می توانند با نشان دادن محل تجمع گاز، بزرگ شدن یا حتی انسداد روده، محل قرارگیری انسداد روده را مشخص کنند. نمونه هایی از تصویربرداری ها عبارت اند از: تصویر برداری با اشعه ایکس ساده محل تجمع گاز و احتمالاً انسداد را نشان می دهد؛ با این حال باید توجه داشت که اشعه ایکس ساده همیشه قطعی ترین راه برای تشخیص ایلئوس نیست. سی تی اسکن تصاویر اشعه ایکس را با جزئیات بیشتری نشان می دهد تا پزشک بتواند محل قرارگیری احتمالی انسداد روده را شناسایی کند. در سی تی اسکن معمولاً از مواد حاجب استفاده می شود که به صورت وریدی تزریق یا به صورت خوراکی مصرف می شوند. سونوگرافی بیشتر برای تشخیص ایلئوس در کودکان مورد استفاده قرار می گیرد. در برخی موارد، ممکن است پزشک از یک روش تشخیصی به نام تنقیه باریوم (Barium Enema) استفاده کند. در این روش، پزشک هوا یا سولفات باریوم را که یک ماده حاجب تشعشع شفاف است، از طریق رکتوم وارد روده بزرگ می کند. در همین حین یک تکنیسین از شکم شما عکس می گیرد. هوا یا باریوم باعث ایجاد یک تصویر نسبتاً روشن در بدن می شود تا به تکنیسین کمک کند تا هر گونه انسداد احتمالی را مشاهده کند. در برخی از کودکان، این روش می تواند ایلئوس ناشی از انواژیناسیون را درمان کند.

ایلئوس چگونه تشخیص داده می شود؟

خطرات ایلئوس

طبق تحقیقات سال 2015، انسداد روده دومین علت شایع بستری مجدد در بیمارستان طی 30 روز اول پس از جراحی است. اگر اخیراً جراحی شکم داشته اید، احتمال ابتلا به ایلئوس در شما بیشتر است. در جراحی شکم، حرکت روده ها برای مدتی متوقف می شود تا جراح بتواند به روده های شما دسترسی داشته باشد. گاهی اوقات حرکات دودی طبیعی می‌توانند به کندی به حالت قبل برگردند. تشکیل بافت زخم در افراد دیگر احتمال بیشتری دارد و همین موضوع می‌تواند به بیماری ایلئوس نیز منجر شود. برخی از شرایط پزشکی می توانند خطر ابتلا به انسداد روده را افزایش دهند:
  • عدم تعادل الکترولیت ها مانند مواردی که پتاسیم و کلسیم را شامل می شوند
  • سابقه آسیب دیدگی روده یا تروما
  • سابقه اختلال روده مانند بیماری کرون و دیورتیکولیت
  • سپسیس
  • سابقه قرار گرفتن در معرض تشعشعات رادیویی پرانرژی در نزدیکی شکم
  • بیماری شریان محیطی
  • کاهش وزن سریع
افزایش سن نیز به طور طبیعی سرعت حرکت روده ها را کاهش می دهد. سالمندان بیشتر در معرض خطر ابتلا به ایلئوس قرار دارند، به خصوص به این علت که آن ها داروهای بیشتری مصرف می کنند و همین امر می تواند حرکت مواد در طول روده را کند کند.

ایلئوس و دیگر انسدادهای روده

از آنجایی که انسداد روده با متوقف شدن حرکت طبیعی دستگاه گوارش رخ می دهد، به آن انسداد غیرمکانیکی روده می گویند. با این حال، شرایط دیگری نیز هستند که می توانند باعث انسداد فیزیکی یا انسداد مکانیکی روده شوند. شرایطی که انسداد فیزیکی روده را به همراه دارند عبارت اند از:
  • فتق
  • بافت اسکار پس از جراحی
  • تومورهای روده
  • بلعیدن اجسام
  • گیر کردن مدفوع در رکتوم یا کولون (روده نهفته)
  • ولولوس (پیچ خوردگی روده در یک انتها حول مزانتر)
  • سنگ کیسه صفرا (نادر است)

ایلئوس چه عوارضی را به دنبال دارد؟

دو مورد از شدیدترین عوارض ایلئوس، نکروز و پریتونیت هستند.

نکروز

نکروز یا مرگ نابه‌هنگام سلول یا بافت زمانی رخ می دهد که جریان خون به روده توسط یک انسداد متوقف شود. بدون خون، اکسیژن به بافت نمی رسد و باعث مرگ آن می شود. بافت مرده دیواره روده را تضعیف می کند و باعث می شود روده به راحتی پاره شود و محتویات روده به دیگر بخش های حفره بدن انتشار پیدا کند. به این شرایط پرفوراسیون یا سوراخ شدن روده گفته می شود.

پریتونیت

سوراخ شدن روده ناشی از نکروز می تواند پریتونیت را به همراه داشته باشد. پریتونیت التهاب جدی حفره شکم است که توسط باکتری یا قارچ ایجاد می شود. روده شما حاوی باکتری های زیادی مانند E. coli است. این باکتری ها باید در روده بمانند و به حفره بدن سرایت نکنند. پریتونیت باکتریایی می تواند به سپسیس تبدیل شود، یک وضعیت خطرناک که می تواند به شوک و نارسایی اندام منجر شود.

آیا می توان از ایلئوس پیشگیری کرد؟

بسیاری از خطرات بیماری انسداد روده مانند آسیب یا بیماری های مزمن، قابل پیشگیری نیستند. اگر قرار است جراحی شکم داشته باشید، باید احتمال ابتلا به ایلئوس را در نظر بگیرید؛ با این حال، این موضوع نباید شما را از جراحی کردن منصرف کند. آگاهی از علائم ایلئوس و به دنبال آن درمان سریع، از تشدید بیماری جلوگیری می کند.

استخدام پرستار در منزل برای مراقبت از بیماران

انسداد روده قابل درمان است.اگر اخیراً جراحی کرده اید یا در معرض ابتلا به ایلئوس قرار دارید، باید از علائم آن آگاهی داشته باشید. اگر در خانه کودک یا سالمندی دارید که به ایلئوس دچار شده است و وقت یا آگاهی کافی برای مراقبت از وی را ندارید می توانید با شرکت خدمات پرستاری شکوفایی تماس بگیرید. ما تا به پایان بردن این دوره شما را همراهی خواهیم کرد. منبع: healthline

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *