آیا با مشکل رفتاری سالمندان مواجه شده اید؟ “آنها مرا دیوانه می کنند!” این عبارت توسط اعضای خانواده و یا کسانی که از افراد مسن مراقبت می کنند، گفته می شود. مراقبان غالباً با رفتارهای غیرمعمول، بی قاعده و شرم آور از سوی دریافت کنندگان مراقبت های خود (افراد سالمند) مواجه می شوند.
در بعضی موارد، این روشی است که برخی از سالخوردگان همیشه طبق آن عمل کرده اند. با این حال، رفتارهای جدید و تغییرات شخصیتی همچنین می تواند نشان دهنده تحولات جدی در سلامتی سالمند مانند پیشرفت زوال عقل، افسردگی یا عفونت دستگاه ادراری (UTI) باشد.
10 مشکل رفتاری سالمندان که ممکن است تجربه کنید!
ما ده رفتار “بد” را که معمولاً افراد مسن نشان می دهند، برخی از دلایل احتمالی ذهنی و جسمی، و نکاتی برای کنار آمدن با آنها در این مطلب جمع آوری کرده ایم.
خشم سالمندان، خصومت و غضب آنها یکی از مشکلات رفتاری سالمندان
سن و بیماری می تواند صفات شخصیتی جدیدی که برخی از آنها ناخوشایند است را، تشدید کند. به عنوان مثال، یک فرد زود رنج ممکن است غالباً خشمگین شود، یا یک فرد عجول، مطالبه گر شود و راضی کردن او غیرممکن باشد. متأسفانه، مراقب سالمندان، اغلب هدف اصلی خشم آنها قرار بگیرد.
چگونه با والدین سالمندان عصبانی رفتار کنیم؟
سعی کنید علت اصلی و ریشه عصبانیت آنها را شناسایی کنید. روند پیری آسان نیست. این می تواند باعث رنجش در بزرگسالانی شود که با درد های مزمن زندگی می کنند، دوستان خود را از دست می دهند، مشکلات حافظه را تجربه می کنند و سایر موارد دیگر را که با افزایش سن همراه هستند.
بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل نیز می تواند باعث این رفتارها شود. در مورد زوال عقل، یادآوری این نکته ضروری است که بیمار کنترل کاملی بر گفتار یا اعمال خود ندارد. به عنوان یک مراقب، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این نیست که این رفتار را خصومت شخصی در نظر نگیرید. با تمرکز بر نکات مثبت، نکات منفی را نادیده بگیرید و با یافتن مراقب جایگزین، هرچقدر می توانید از کار مراقبت فاصله گرفته و استراحت کنید. مقداری هوای تازه تنفس کنید، کاری را که دوست دارید انجام دهید یا با دوست خود تماس بگیرید تا تخلیه شوید.
مشکل رفتاری در سالمندان
سالمندان اغلب بدترین رفتار خود را برای کسانی که به آنها نزدیک هستند مانند اعضای خانواده نگه می دارند. در این حالت، استخدام پرستار در خانه یا در نظر گرفتن مراقبت روزانه برای بزرگسالان ممکن است مفید باشد. معمولاً، رفتارهای خشمگینانه ممکن است در مقابل غریبه ها ظاهر نشود، و در حالی که دیگران نیازهای مراقبت از عزیزان شما را برطرف می کنند، شما می توانید به استراحت خود بپردازید.
رفتار توهین آمیز
گاهی اوقات، افراد سالخورده به شخصی که بیشترین تلاش خود را برای تأمین سعادت و خوشبختی آنها انجام می دهد، با شدت برخورد می کنند و او را مورد انتقاد قرار می دهند. عدم کنترل عصبانیت و ناامیدی که در بالا توضیح داده شد، می تواند به حدی شدید شود که منجر به سوء استفاده از مراقب و بد رفتاری با او شود.
داستان آزار های روانی، عاطفی و حتی جسمی اعضای خانواده که از سالمندی مراقبت می کنند بسیار شایع است. در برخی موارد، رفتار نادرست ممکن است از یک بیماری روانی ناشی شود، مانند اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یا اختلال شخصیت مرزی (BPD). در موقعیت های دیگر، والدین، کودک بزرگسالی را که بیشترین عشق را نشان می دهد به جریان می اندازند زیرا برای انجام آنها، انجام این کار احساس امنیت ایجاد می کند. آنها آگاهانه از این پسر یا دختر سوء استفاده نمی کنند بلکه ناامیدی خود را به روشی ناسالم با ناسزا گفتن و … تخلیه می کنند.
چگونه رفتار توهین آمیز سالمندان برخورد کنیم؟
سعی کنید توضیح دهید که رفتار آنها چگونه احساسات شما را جریحه دار می کند. با این حال، بسیاری از مراقبان با صحبت کردن، خیلی به نتیجه نمی رسند. اگر سوء استفاده کلامی یا عاطفی است، با مدتی عقب نشینی به آنها کمک کنید تا بفهمند که چقدر برای آنها تلاش می کنید. اگر عزیز شما برای اطمینان از ایمنی خود به نظارت و کمک احتیاج دارد، برای انجام وظایف خود، جایگزینی در نظر بگیرید. دور شدن از وضعیت ممکن است این نکته را در خانه به وجود آورد که رفتارهای توهین آمیز تحمل نخواهد شد. عزیز شما ممکن است با قدردانی مجدد از کاری که انجام می دهید، از انجام این رفتار ها صرف نظر کند.
اگر مسئله سوء استفاده جسمی است، پس برای حل آن از متخصص کمک بگیرید این ممکن است شامل تماس تلفنی با پلیس یا خدمات محافظتی بزرگسالان (APS)، شرکت در مشاوره یا تحویل دائمی مراقبت های عزیزتان به سرپرست منصوب دادگاه، مراقبان حرفه ای یا مرکز مراقبت های طولانی مدت، باشد.
خودداری از دوش گرفتن یا استحمام
مسئله امتناع سالمندان از استحمام، تغییر لباس و رعایت بهداشت شخصی به مراتب شایع تر از تصور اکثر مردم است. همچنین برای مراقبان خانواده بسیار ناامید کننده است. گاهی اوقات افسردگی دلیل آن است، اما عامل دیگر می تواند میل به کنترل باشد. با افزایش سن، افراد کنترلشا بر روی زندگی خود را از دست می دهند. با این حال، چیزی که آنها به طور کلی می توانند کنترل کنند نحوه لباس پوشیدن و دوش گرفتن است. به نظر می رسد هرچه بزرگترهای سالخورده را در مورد به حمام رفتن و لباس های تازه پوشیدن، مواخذت کنید، بیشتر مقاومت می کنند.
کاهش حس بینایی و بویایی نیز ممکن است در بروز این مشکل نقش داشته باشد. با افزایش سن حواس ما کند تر می شود، بنابراین افراد سالخورده ممکن است بوی بدن خود را تشخیص ندهند یا نبینند لباس های آنها چقدر آلوده است. اگر مشکلات حافظه نیز در میان باشد، ممکن است آنها گذر زمان را متوجه نشوند و حتی ندانند که از آخرین استحمام چه مدت گذشته است. در آخر، ترس و ناراحتی می تواند نقش بسزایی در مقاومت آنها داشته باشد. بسیاری از افراد مسن ترس از افتادن و لیز خوردن در وان را دارند و آنها اغلب از درخواست کمک خجالت می کشند.
- بیشتر بخوانید: هفت نکته برای حمام کردن سالمندان آلزایمری
چگونگی کنار آمدن با بهداشت نامناسب در سالمندان
اولین قدم تشخیص علت این است که چرا یک فرد سالخورده، استحمام خود را متوقف کرده است. اگر علت افسردگی است، با پزشک آنها در مورد راه حل هایی مانند درمان و داروهای ضد افسردگی صحبت کنید. اگر شرم و خجالت مشکل آنها است و فرد سالمند نمی خواهد یکی از اعضای خانواده به او در استحمام کمک کند، ممکن است آنها از ایده دریافت کمک از یک پرستار مخصوص، برای استحمام، استقبال کنند.
عدم رعایت بهداشت مشکل رفتاری سالمندان
اگر فرد از آب یا لیز خوردن در وان می ترسد، انواع مختلفی از صندلی های دوش، سر دوش های دستی، میله های نگه دارنده و سایر محصولات حمام سالمندان وجود دارد که می تواند ثبات و راحتی بیشتری برای آنها ایجاد کند. درمقابل بیماران زوال عقل که از استحمام می ترسند بسیار ملایم و صبور باشید. روی دوش کامل یا حمام اصرار نکنید. با یک درخواست کوچک شروع کنید، مثل اینکه بپرسید آیا می توانید صورت آنها را پاک کنید. همانطور که آنها به این کار عادت کرده اند، شما می توانید به تدریج سایر قسمت های بدن را به روتین خود اضافه کنید. در طی این فرآیند حتماً با آنها گپ بزنید و به آنها بگویید که در حال انجام چه کاری برای آنها هستید.
تمام تلاش خود را برای تمیز نگه داشتن والدین خود انجام دهید اما انتظارات خود را واقع بینانه نگه دارید. در پایان روز، ممکن است مجبور شوید استانداردهای خود را پایین آورده و تعریف خود را از تمیز بودن تغییر دهید. استحمام یک یا دو بار در هفته معمولاً برای سالمندان کافی است تا از تحلیل و تجزیه پوست و عفونت جلوگیری شود.
فحاشی بیش از حد ، زبان توهین آمیز و نظرات نامناسب
وقتی یک فرد سالمند ناگهان شروع به گفتن بدترین فحش ها، استفاده از زبان توهین آمیز یا گفتن سخنان ناشایست می کند، اعضای خانواده غالباً گیج می شوند که چرا این اتفاق افتاده و چه کاری می توانند در این مورد انجام دهند.
مراقبان داستان های بی شماری را در مورد بزرگترهایی که قبلاً با ملایمت و خوش برخورد بودند، ناگهان به آنها فحش می دادند یا آنها را با اسامی توهین آمیز صدا می زدند، تعریف می کنند. وقتی این توهین های کلامی در خلوت اتفاق می افتد، باعث ناراحتی می شود. وقتی در ملاء عام اتفاق می افتد، نیز خجالت آور است.
کنار آمدن با رفتار پرخاشگرانه کلامی در سالمندان
هنگامی که این رفتار برای یک بزرگسال دور از شخصیت واقعی او است و به تدریج بدتر می شود، شروع بیماری آلزایمر یا شکل دیگری از زوال عقل یک علت احتمالی دیگر در میان است. اگر شروع آن کاملا ناگهانی باشد، عفونت دستگاه ادراری یکی دیگر از علل رایج است. UTI در افراد مسن بسیار متفاوت از افراد جوان است و علائم آن اغلب شامل تغییرات رفتاری مانند آشفتگی و بی قراری است.
اما اگر مسئله زوال عقل مطرح نیست و سالخورده به علت دیگری توهین می کند، چگونه با فحش و بی ادبی کنار می آیید؟ می توانید سعی کنید قوانین اساسی و محکمی برای آنها تنظیم کنید. کاملاً روشن کنید که چنین زبانی را تحمل نخواهید کرد، به خصوص در محیط های عمومی. کمی احساس گناه ممکن است در درک آنها موثر باشد که رفتار آنها برای افراد دیگر غیرقابل قبول و توهین آمیز است. چیزی مانند این را امتحان کنید، “بابا، اگر مادر همین الان اینجا بود، از زبان شما وحشت زده می شد”، یا “شما هرگز دوست ندارید که نوه هایتان چنین حرفی بزنند، درست است؟”
وقتی یک سخنرانی شدیداللحن کارساز نبود، تکنیک دیگر استفاده از حواس پرتی است. هنگامی که آنها بر روی چیز دیگری تمرکز کنند، به ویژه برای بیماران مبتلا به زوال عقل، ممکن است این رفتار پایان یابد. سعی کنید خاطرات خوشی را از دوران قدیم یادآوری کنید. بزرگان عاشق یادآوری هستند، و ترغیب آنها به تغییر موضوع و ضربه زدن به حافظه بلند مدت خود باعث می شود كه آنها در وهله اول هر چه هست را فراموش كنند و مانند قبل رفتار کنند. اگر هیچ یک از این پیشنهادها جواب نداد، بهترین راه حل برای شما این است که یاد بگیرید این رفتار را شخصاً انجام ندهید. هنگامی که یک سالمند رفتارش خصمانه شد، عقب نشینی کنید، کمی دور شوید و منتظر بمانید تا آرام شود.
مشکل رفتاری سالمندان چیست؟ پارانویا ، هذیان و توهم
پارانویا و توهم در افراد مسن می تواند اشکال مختلف داشته باشد. افراد مسن ممکن است اعضای خانواده را به سرقت متهم کنند، افراد و چیزهایی را که در آنجا نیستند ببینند یا اعتقاد دارند شخصی در تلاش است به آنها آسیب برساند. تحمل این رفتارها به ویژه برای مراقبان آنها دشوار است که شاهد آن هستند و سعی در اصلاح آن دارند.
چگونه می توان علائم مشکلات روانی را مدیریت کرد؟
توهم و هذیان در بزرگان از علائم جدی هشدار دهنده یک مشکل جسمی یا روحی است. آنچه را که عزیز شما تجربه می کند و مواقعی که اتفاق می افتد را کنترل کنید تا بتوانید در اسرع وقت با پزشک معالج او در میان بگذارید. علت این رفتار را می توان به عنوان عارضه جانبی داروی جدیدی که مصرف می کنند، ارتباط داد، یا هذیان می تواند به عفونت ادراری اشاره کند.
اغلب اوقات، پارانویا و توهم با زوال عقل همراه است. در این صورت، به نظر می رسد متخصصان مراقبت موافقند که بهترین کار این است که با سالمندان همراه شوید. سعی نکنید دور از خیالات با بیماران زوال عقل صحبت کنید. اعتبار سنجی یک روش مقابله ای مناسب است، زیرا آنچه بزرگتر می بیند، می شنود یا تجربه می کند برای آنها بسیار واقعی است. متقاعد کردن آنها در غیر این صورت نتیجه ای ندارد و ممکن است آنها را بیشتر ناراحت کند. نگرانی و درک بزرگسال از واقعیت را با صدایی آرام بخش تأیید کنید. اگر آنها ترسیده یا ناآرام شده اند، به آنها اطمینان دهید که در امنیت هستند و شما به آنها کمک می کنید.
رفتارهای وسواسی یا افراطی، مشکل رفتاری سالمندان که ممکن است تجربه کنید
صرفه جویی در مصرف دستمال ها، نگرانی در مورد زمان مصرف داروها، دائماً پوست را لمس کردن و نگرانی شدید از ابتلا به بیماری، انواع رفتارهای وسواسی است که می تواند زندگی روزمره سالمندان و مراقبان آنها را مختل کند. وسواس و رفتارهای افراطی گاهی به شخصیتی اعتیادآور یا سابقه اختلال وسواس فکری عملی بستگی دارد.
کنار آمدن با رفتارهای وسواسی سالمندان
رفتارهای وسواسی افراطی والدین خود را به عنوان یک علامت مشاهده کنید، نه یک نقص شخصیت. رفتار وسواسی می تواند به چندین اختلال از جمله اضطراب، افسردگی، زوال عقل و سایر مسائل عصبی مرتبط باشد. بحث در مورد علائم یک سالمند با پزشک مهم است، به خصوص اگر این رفتار در کیفیت زندگی و برنامه های روزمره خود اختلال ایجاد کنند. دارو درمانی ممکن است در بهبود آنها موثر باشد.
مراقب مواردی باشید که رفتار وسواسی والدین شما را افزایش می کند. اگر به نظر می رسد وسواس آنها مربوط به اتفاق یا فعالیت خاصی است، تا آنجا که ممکن است از آن اجتناب کنید. در وسواس آنها مداخله نکنید. اگر در گذشته به این عادت کمک کرده اید، بلافاصله این الگو را تغییر دهید. سعی کنید در صورت امکان راه هایی برای به حداقل رساندن یا از بین بردن عوامل محرک پیدا کنید. به عنوان مثال، پوست خشک و خارش دار ممکن است اجبار یک سالمند را برای خاراندن و خراشیدن، افزایش دهد. مرطوب نگه داشتن و پوشاندن پوست آنها ممکن است مسئله را به حداقل برساند. حواس پرتی و تغییر مسیر نیز می تواند مفید باشد.
احتکار
هنگامی که یک سالمند احتکار می کند (تعداد زیادی از وسایل را به دست می آورد و موفق به دور انداختن آن نمی شود)، یک بار دیگر می توان شروع آلزایمر یا زوال عقل را مقصر دانست. شخصیت و عادات شخصی پیش از آلزایمر نیز ممکن است باعث افزایش رفتار احتکار در ابتدای بیماری شود.
به عنوان مثال، یک والد مسن که از قبل نگران پیری و احتمال تمام شدن منابع برای زندگی خود بود، ممکن است شروع به جمع آوری اقلام “مفید” کند و با وسواس زیاد پس انداز کند، زیرا از آینده و اتفاقات پیش رو احساس خطر می کند. برخی دیگر وسایل را نگه می دارند زیرا می ترسند خاطراتشان بدون شواهد ملموس گذشته از بین برود.
نحوه رفتار در مقابل احتکار
می توانید سعی کنید با شخص مورد علاقه خود صحبت کنید و حتی در مورد وسایلی که باید آنها را دور ریخته یا آنها را اهدا کنید تصمیم گیری کنید. ایجاد یک جعبه مخصوص خاطرات یا یک سیستم سازمانی برای نگه داشتن “موارد خاص” ممکن است به آرام کردن این آشفتگی کمک کند. در مورد احتکارکنندگان شدید، درمان های مداخله ای رفتاری و مشاوره خانواده می تواند تفاوت زیادی در کاهش این رفتار ایجاد کند. اگر رفتار سالمند منجر به شرایط زندگی غیر ایمن یا غیر بهداشتی شده باشد، در برخی موارد، ممکن است به کمک خدمات محافظتی بزرگسالان نیاز داشته باشید. این متأسفانه در مورد بزرگان لجباز مبتلا به زوال عقل معمول تر است که نمی توانند با نمی خواهند به حل مشکلات احتکار خود بپردازند.
خودداری از پذیرش مراقبانی غیر از اعضای خانواده – مشکل رفتاری سالمندان ما
هنگامی که مراقبان خانواده تصمیم می گیرند از یک پرستار سالمند جدید برای عزیزانشان کمک بگیرند، یک مرحله بسیار مهم است. در اغلب موارد با وجود مخالفت سالمندان، این طرح شکست می خورد. برخی دیگر فقط تا مدت زمان کوتاهی پرستار را تحمل می کنند تا فقط به او بگویند که اخراج شده است!
کنار آمدن با سالمندان که از مراقبت خودداری می کنند
حضور یک فرد خارجی به بزرگتر نشان می دهد که خانواده آنها نمی توانند (یا نمی خواهند) از آنها مراقبت کنند. همچنین میزان نیازهای آنها را بیشتر می کند و احساس آسیب پذیری می کنند. برای درک دلایل عزیز خود برای مقاومت در برابر مراقبت در خانه، که می تواند شامل ترس، خجالت، کینه یا ترکیبی از این سه مورد باشد، تلاش کنید. با آنها درباره احساساتشان صحبت کنید و با هم کار کنید تا راه حل هایی پیدا کنید که همه بتوانند با آنها زندگی کنند. به عنوان مثال، اگر مادر از فکر اجازه دادن ورود یک غریبه به خانه اش متنفر است، ترتیب آن را بدهید که ابتدا با یک پرستار حرفه ای در دفتر شرکت مراقبت در خانه یا یک کافی شاپ برای نوشیدن قهوه، ملاقات کند.
از عزیز خود بخواهید به طور موقت به حضور پرستار در منزل عادت کند. به جای اینکه بلافاصله روزهای کامل مراقبت های پرستار را به او معرفی کنید، احتیاج است که مددکار بهداشت خانه برای یک روز در هفته برای انجام کارهای خانه داری سبک و آماده سازی غذا، فقط برای چند ساعت در منزل حضور داشته باشد. شرکت های باتجربه مراقبت در منزل می دانند که چگونه شرایطی از این قبیل را مدیریت کنند، بنابراین از مشاوره گرفتن از آنها دریغ نکنید. هنگامی که فرد به حضور شخصی در خانه عادت کرد و اعتماد خود را با یک مراقب برقرار کرد، با پذیرش کمک اضافی راحت تر خواهند بود.
ولخرجی بیش از حد یا صرفه جویی شدید
بسیاری از مراقبان خانواده، به دلیل خرج کردن بیش از حد پول توسط سالمندشان کلافه می شوند. برخی از افراد مسن بازی ها را می بازند، قمار می کنند و یا به موسسات خیریه و کلاهبرداران پول می فرستند، در حالی که دیگران حاضر نیستند حتی یک پنی برای چیزهایی که در واقع به آنها نیاز دارند مانند داروها، نیاز های بزرگسالان و مراقبت های طولانی مدت صرف کنند.
در حال حاضر پول در جامعه کمی موضوع تابویی است، اما زیر سوال بردن توانایی والدین در اداره امور اقتصادی خود، اوضاع را پیچیده تر می کند. این مسئله مستقیماً به توانایی آنها در تصمیم گیری خود و زندگی مستقل گره خورده است. هنگامی که سالمندان در برخی موارد استقلال خود را از دست می دهند، اغلب سعی می کنند این ضرر را از راه های دیگر جبران کنند. هزینه (یا پس انداز) یکی از این راه هاست.
نحوه برخورد با امور مالی والدین سرسخت
اگر تصمیم دارید این مسئله را حل کنید، سالمندان معمولاً اصرار می کنند مشکلی وجود ندارد. این پول آنهاست و آنها می توانند آن را هر طور که انتخاب کنند خرج کنند. آنها حق دارند که امور مالی خود را مدیریت کنند، اما اگر صلاحیت ندارند (یا مشکوک به افت شناختی هستید)، مقابله با این مسئله بسیار مهم است. برای بسیاری از سالمندان، سوء مدیریت پول یکی از اولین نشانه های زوال عقل است. اگر موضوع به مدت طولانی ادامه پیدا کند و یا مورد عدم توجه قرار گیرد، می تواند تأثیر جدی بر نوع و میزان مراقبت های یک سالمند در آینده داشته باشد.
وقتی بی احتیاطی یا خرج کردن بیش از حد مسئله باشد، کمک گرفتن از شخص ثالث می تواند مفید باشد. این فرد می تواند یک مشاور مالی، یک رهبر معنوی، یک دوست باشد – هر کسی که نظر او را سالمند شما، قبول می کند. برای افراد ولخرج، کل مبلغی را که در ماه ها یا سال های گذشته برای خرید خرج کرده اند، ارائه دهید. گاهی اوقات آنها باید اثرات بلندمدت رفتار خود را به صورت واضح و شفاف ببینند.
در دسته دیگر، رفتار های احتکار کننده پول ممکن است نتیجه عوارض دوران افسردگی و سایر سختی های آنها باشد. سالمندانی که زمانی در پرداخت قبض و مراقبت از خانواده خود دچار مشکل شده اند، احتمالاً نمی خواهند اعضای خانواده خود از طرف آنها دچار مشکلات مالی شوند. نشان دادن هزینه هایی از طرف شما که شخصاً برای مراقبت از آنها می پردازید، ممکن است به حل مشکل کمک کند.
خواستار توجه بی قید و شرط
وقتی یکی از اعضای خانواده، مسئول مراقبت از سالمند شد، ممکن است فرد این را یک کار تمام وقت و 24 ساعته محسوب کند. با این حال، مراقبین خانواده دارای تعهدات و اولویت های دیگر مانند کار، خانواده و سلامت جسمی و روانی خود هستند. سالمندانی که هنوز قادر به انجام کارهایشان برای خود هستند، به راحتی می توانند به طور کامل برای همه نیازهای جسمی و احساسی خود وابسته به مراقبشان باشند. این یک موضوع دیگر است که آنها واقعا به کمک های گسترده نیاز دارند، اما زمانی که این وابستگی انتخابی است، می تواند خواسته های خود را حتی بیشتر و کلافه کننده تر کند. بعضی از سالمندان حتی تا “خرابکاری عمدی ” برنامه های مراقب خود برای هر فعالیت دیگری، از جمله کار، تعطیلات و زمان خانوادگی، پیش می روند. این غیر قابل قبول است.
چگونه با یک والد سالم که خواستار توجه است، رفتار کنیم؟
شما باید خودتان را در اولویت قرار دهید. اگر اجازه دهید، مراقبت به راحتی می تواند به کار تمام وقت شما تبدیل شود. تنظیم حد و حدود با سالمند ضروری است؛ اگر نتوانید این کار را انجام دهید، دچار خستگی و آشفتگی خواهید شد. هر کاری که می توانید انجام دهید، تا والدین خود را در فعالیت ها و رویدادهای اجتماعی که به طور مستقیم به شما مربوط نمی شود، درگیر کنید. بسته به قابلیت های آنها، مراکز مراقبت روزانه، انجمن ها، فرصت های داوطلبانه و کلاس های هنری می تواند گزینه های قابل قبولی برای عزیزان شما باشد تا به چیزی غیر از توجه شما، تمرکز کنند. آنها احتمالا لگد زده و فریاد می زنند، اما بودن در کنار افراد دیگر با کم کردن تنهایی و مشغول بودن آنها، باعث وابستگی کمتر به شما می شود. اگر والدین شما خانه دار باشند، اعضای خانواده، دوستان، همکاران یا یک همراه استخدامی را به طور منظم و طبق برنامه برای ملاقات با آنها، دعوت کنید تا بتوانید کمی استراحت کنید.
منبع: google.de
بدون دیدگاه