حمله قلبی (سکته قلبی) چیست؟ بیماری شریان های کرونری در طی چندین سال ایجاد می شود و می تواند منجر به بروز آنژین قلبی ، سکته قلبی و مرگ ناگهانی شود. حمله قلبی یک مشکل پزشکی تهدید کننده زندگی است. یکی از بیماریهای اصلی مرگ و میر در مردان وزنان در سراسر جهان می باشد. سکته قلبی می تواند منجر به ایست قلبی شود. حمله قلبی در50 سال اخیر یکی از شایع ترین بیماری ها بوده است.
حمله قلبی چیست؟
انفارکتوس میوکارد (که معمولاً حمله قلبی نامیده می شود) یک وضعیت بسیار خطرناک است که به دلیل کمبود جریان خون در ماهیچه قلب شما اتفاق می افتد. کمبود جریان خون می تواند به دلیل عوامل مختلفی رخ دهد، اما معمولاً به انسداد یک یا چند شریان قلب شما مربوط می شود. بدون جریان خون، عضله قلب آسیب دیده شروع به مردن می کند. اگر جریان خون به سرعت بازیابی نشود، حمله قلبی می تواند باعث آسیب دائمی قلب و مرگ شود.
- بیشتر بخوانید: سکته هموراژیک چیست؟ انواع، علائم و درمان سکته مغزی هموراژیک در سالمندان
علائم حمله قلبی چیست؟
حمله قلبی می تواند علائم مختلفی داشته باشد که برخی از آنها شایع تر از سایرین هستند. مردان علائم حمله قلبی متفاوتی نسبت به زنان دارند.
علائم حمله قلبی که مردم اغلب توصیف می کنند عبارتند از:
- درد قفسه سینه (آنژین): این می تواند خفیف باشد و مانند احساس ناراحتی یا سنگینی باشد، یا می تواند شدید باشد و مانند درد خردکننده باشد. ممکن است از قفسه سینه شما شروع شود و به نواحی دیگر مانند بازوی چپ (یا هر دو بازو)، شانه، گردن، فک، پشت یا پایین به سمت کمر شما گسترش یابد .
- تنگی نفس یا مشکل در تنفس
- خستگی
- مشکل در خواب (بی خوابی)
- حالت تهوع یا ناراحتی معده: حملات قلبی اغلب با سوء هاضمه یا سوزش سر دل اشتباه گرفته می شود.
- تپش قلب
- اضطراب یا احساس “عذاب قریب الوقوع“.
- تعریق
- احساس سبکی سر، سرگیجه یا غش کردن
علائم حمله قلبی در زنان و افراد AFAB
تحقیقات پزشکی در سال‌های اخیر نشان داده است که زنان و افراد AFAB کمتر دچار درد یا ناراحتی در قفسه سینه می‌شوند که شبیه سوء هاضمه است. آنها به احتمال بیشتری دچار تنگی نفس، خستگی و بی خوابی می شوند که قبل از حمله قلبی شروع شده است. آنها همچنین حالت تهوع و استفراغ یا درد در پشت، شانه، گردن، بازوها یا شکم دارند.
علل و عوامل خطر حمله قلبی
چه چیزی باعث حمله قلبی می شود؟ اکثریت قریب به اتفاق حملات قلبی به دلیل انسداد در یکی از رگ های خونی که قلب شما را تامین می کند رخ می دهد. این اغلب به دلیل پلاک ها اتفاق می افتد، یک ماده چسبنده که می تواند در داخل رگ های شما ایجاد شود (مثل ریختن چربی در سینک آشپزخانه شما می تواند لوله کشی خانه شما را مسدود کند). این تجمع آترواسکلروز نامیده می شود.
گاهی اوقات، رسوبات پلاک در داخل شریان های کرونری (قلب) می توانند باز شوند یا پاره شوند و لخته خون در جایی که پارگی اتفاق افتاده گیر کند. اگر لخته شریان را مسدود کند، می تواند عضله قلب را از خون محروم کند و باعث حمله قلبی شود.
حملات قلبی بدون انسداد امکان پذیر است، اما این نادر است و تنها حدود 5 درصد از حملات قلبی را تشکیل می دهد. این نوع حمله قلبی می تواند به دلایل زیر رخ دهد:
اسپاسم عروق کرونر
شرایط پزشکی نادر: یک مثال از این مشکل هر بیماری است که باعث تنگ شدن غیرمعمول عروق خونی شود.
تروما: این شامل پارگی یا پارگی در عروق کرونر است.
انسدادی که از جای دیگری در بدن شما ایجاد شده است: لخته خون یا حباب هوا (آمبولی) که در یک شریان کرونر به دام می افتد.
عدم تعادل الکترولیت
اختلالات خوردن: با گذشت زمان، اینها می توانند به قلب شما آسیب بزنند و در نهایت منجر به حمله قلبی شوند.
تاکوتسوبو یا کاردیومیوپاتی استرسی
عروق کرونر غیرعادی (یک نقص مادرزادی قلبی که با آن متولد می‌شوید، جایی که شریان‌های کرونر در موقعیت‌های متفاوتی نسبت به حالت طبیعی در بدن شما قرار دارند.
عوامل خطر حمله قلبی
عوامل خطر حمله قلبی سن و جنس: خطر حمله قلبی با افزایش سن افزایش می یابد. زمانی که خطر حمله قلبی شما شروع به افزایش می کند، جنسیت شما تاثیر می گذارد.
مردان و افراد AMAB: خطر حمله قلبی در سن 45 سالگی به شدت افزایش می یابد.
زنان و افراد AFAB : خطر حمله قلبی در سن 50 سالگی یا بعد از یائسگی به شدت افزایش می یابد.
سابقه خانوادگی: بیماری قلبی اگر والدین یا خواهر و برادری دارید که سابقه بیماری قلبی یا حمله قلبی دارند – به خصوص در سنین پایین – خطر شما حتی بیشتر است زیرا ژنتیک شما مشابه ژنتیک آنهاست.
خطر حمله قلبی برای شما وجود دارد اگر:
پدر یا برادر شما در سن 55 سالگی یا کمتر بیماری قلبی تشخیص داده شد.
مادر یا خواهر شما در سن 65 سالگی یا کمتر تشخیص بیماری قلبی داده است.
سبک زندگی _ نوع و روش زندگی کردن شما میتواند خطر حمله قلبی را کاهش یا افزایش بدهد .این موارد خطر حمله قلبی را افزایش می دهند:
عدم فعالیت بدنی.
رژیم غذایی سرشار از سدیم، قند و چربی.
سیگار کشیدن یا استفاده از تنباکو (از جمله تنباکو بدون دود یا جویدن و بخار کردن).
نوشیدن بیش از حد الکل.
مصرف مواد مخدر (به ویژه در افراد جوانتر).
برخی شرایط یا بیماری های سلامتی _ برخی از شرایط سلامتی بر قلب شما فشار وارد می کنند. داشتن این شرایط سلامتی می تواند خطر حمله قلبی را افزایش دهد:
چاقی.
کلسترول بالا (هیپرلیپیدمی).
سابقه پره اکلامپسی در دوران بارداری.
اختلالات خوردن (به ویژه در افراد جوان).
حملات قلبی چگونه تشخیص داده می شوند؟
ارائه دهندگان مراقبت های اورژانس معمولاً حملات قلبی را در یک اتاق ویژه تشخیص می دهند. هر فردی که علائم حمله قلبی دارد باید تحت معاینه فیزیکی قرار گیرد، از جمله چک کردن نبض، سطح اکسیژن خون و فشار خون و گوش دادن به صداهای قلب و ریه.
یک ارائه دهنده مراقبت های اورژانسی با استفاده از موارد زیر حمله قلبی را تشخیص می دهد:
سابقه و علائم: ارائه دهنده از شما در مورد علائمی که تجربه کرده اید می پرسد. آنها همچنین ممکن است از کسی که با شما بوده بخواهند اتفاقی که افتاده را شرح دهد.
آزمایش خون: در طول حمله قلبی، آسیب به سلول های عضله قلب تقریباً همیشه باعث می شود که یک نشانگر شیمیایی، تروپونین قلبی، در جریان خون شما ظاهر شود. آزمایش‌های خونی که به دنبال آن نشانگر هستند، از مطمئن‌ترین روش‌ها برای تشخیص حمله قلبی هستند.
الکتروکاردیوگرام (EKG ECG) : این یکی از اولین آزمایشاتی است که هنگام مراجعه به اورژانس با علائم حمله قلبی انجام می دهید.
اکوکاردیوگرام: با استفاده از سونوگرافی (امواج صوتی با فرکانس بالا)، اکوکاردیوگرام تصویری از داخل و خارج قلب شما ایجاد می کند.
آنژیوگرافی: این آزمایش نواحی با جریان خون کم یا بدون جریان خون را نشان می دهد.
اسکن توموگرافی کامپیوتری قلب (CT): این اسکن بسیار دقیق از قلب شما ایجاد می کند.
MRI قلب: این آزمایش از یک میدان مغناطیسی قدرتمند و پردازش کامپیوتری برای ایجاد تصویری از قلب شما استفاده می کند.
اسکن هسته ای قلب: مشابه آنژیوگرافی، این اسکن ها از رنگ رادیواکتیو تزریق شده به خون شما استفاده می کنند. چیزی که آنها را از آنژیوگرافی متمایز می کند این است که از روش های پیشرفته کامپیوتری مانند توموگرافی کامپیوتری یا توموگرافی گسیل پوزیترون (PETیا( CT استفاده می کنند.
مدیریت و درمان حمله قلبی
حملات قلبی چگونه درمان می شوند؟ درمان حمله قلبی به معنای بازگرداندن جریان خون به عضله قلب آسیب دیده در اسرع وقت است. این می تواند به روش های مختلفی از دارو گرفته تا جراحی رخ دهد. بسیار احتمال دارد که برای درمان از چندین روش زیر استفاده کند.
اکسیژن تکمیلی
افرادی که مشکل تنفسی دارند یا سطح اکسیژن خون پایینی دارند، اغلب اکسیژن مکمل را همراه با سایر درمان های حمله قلبی دریافت می کنند. می‌توانید اکسیژن را از طریق لوله‌ای که درست زیر بینی شما قرار دارد یا ماسکی که روی بینی و دهان شما قرار می‌گیرد تنفس کنید. این میزان اکسیژن در گردش خون را افزایش می دهد و فشار روی قلب شما را کاهش می دهد.
داروها
داروهای ضد انعقاد: این شامل آسپرین و سایر داروهای رقیق کننده خون است.
نیتروگلیسیرین: این دارو درد قفسه سینه را تسکین می دهد و باعث گشاد شدن عروق خونی می شود تا خون راحت تر از آن عبور کند.
داروهای ترومبولیتیک (از بین برنده لخته): ارائه دهندگان این داروها را فقط در 12 ساعت اول پس از حمله قلبی استفاده می کنند.
داروهای ضد آریتمی: حملات قلبی اغلب می تواند باعث اختلال در ریتم ضربان طبیعی قلب شما به نام آریتمی شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد. داروهای ضد آریتمی می توانند این اختلالات را متوقف یا از آن جلوگیری کنند.
داروهای ضد درد: رایج ترین مسکنی که در طول مراقبت از حمله قلبی تجویز می شود، مورفین است. این می تواند به کاهش درد قفسه سینه کمک کند.
مداخله عروق کرونر از راه پوست
ارائه دهندگان گردش خون را به عضله قلب آسیب دیده شما با روشی به نام مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) باز می گردانند. این از یک دستگاه مبتنی بر کاتتر استفاده می کند که در یک رگ خونی اصلی (معمولاً نزدیک بالای ران یا مچ دست) قرار می گیرد.
PCI ابزاری حیاتی در بازگرداندن جریان خون است و هر چه زودتر این اتفاق بیفتد، شانس نتیجه بهتری خواهد داشت. بیمارستان ها از معیاری به نام «زمان درب به بالون» برای سنجش توانایی خود در درمان حمله قلبی استفاده می کنند. این میانگین زمانی است که افراد برای اولین بار وارد اتاق اورژانس می شوند تا تحت PCI قرار گیرند. PCI اغلب شامل قرار دادن استنت در محل انسداد است تا به باز نگه داشتن شریان کمک کند تا انسداد دیگری در همان نقطه اتفاق نیفتد.
پیوند بای پس عروق کرونر
افرادی که انسداد شدید عروق کرونر خون دارند ممکن است تحت عمل پیوند عروق کرونر قرار گیرند. این جراحی اغلب جراحی قلب باز، جراحی بای پس یا CABG نامیده می شود.
CABG شامل استفاده از یک رگ خونی از سایر نقاط بدن شما (معمولاً قفسه سینه، بازو یا پا) برای ایجاد مسیر انحرافی برای خون است. این کار خون را در اطراف یک یا چند بخش شریان مسدود شده تغییر مسیر می دهد و خون را به عضله قلب شما می رساند.
آیا می توانم از حمله قلبی جلوگیری کنم؟
به طور کلی، کارهای زیادی وجود دارد که می توانید انجام دهید که ممکن است از حمله قلبی جلوگیری کند. با این حال، برخی از عوامل خارج از کنترل شما – به ویژه سابقه خانوادگی شما – علیرغم تلاش شما همچنان می تواند منجر به حمله قلبی شود. با این حال، کاهش خطر ابتلا به حمله قلبی را به تعویق می‌اندازد و در صورت ابتلا، شدت آن را کاهش می‌دهد.
چگونه می توانم خطر حمله قلبی را کاهش دهم؟
چگونه می توانم خطر حمله قلبی را کاهش دهم؟اگرچه چندین عامل خطر وجود دارد که نمی توانید آنها را کنترل کنید، اما راه های زیادی وجود دارد که می توانید به خودتان کمک کنید و خطر حمله قلبی را کاهش دهید. این شامل موارد زیر است :
برای معاینه برنامه ریزی کنید- یک ارائه دهنده مراقبت های اولیه را پیدا کنید و حداقل سالی یک بار برای معاینه یا ویزیت سلامتی به او مراجعه کنید. معاینه سالانه میتواند بسیاری از علائم هشدار دهنده اولیه بیماری قلبی، از جمله علائمی را که نمی‌توانید احساس کنید، تشخیص دهد. اینها شامل فشار خون، سطح قند خون، سطح کلسترول و موارد دیگر است.
محصولات تنباکو را ترک کنید: این شامل تنباکوی بدون دود و تمام محصولات بخارپز می شود.
به طور منظم ورزش کنید: پنج روز در هفته 30 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط داشته باشید.
رژیم غذایی سالم داشته باشید: به عنوان مثال می توان به رژیم غذایی مدیترانه ای یا داش اشاره کرد. رویکرد رژیم غذایی گیاهی یک جایگزین عالی است.
وزنی را حفظ کنید که برای شما سالم باشد: ارائه دهنده مراقبت های اولیه می تواند به شما در مورد وزن هدف سالم توصیه کند و منابع و راهنمایی هایی را در اختیار شما قرار دهد تا به شما در رسیدن به آن هدف کمک کند.
شرایط سلامت موجود خود را مدیریت کنید: این شامل سطوح بالای کلسترول، فشار خون بالا و دیابت است.
استرس خود را کاهش دهید- تکنیک هایی مانند یوگا، تنفس عمیق و مدیتیشن را در نظر بگیرید.
داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید: فقط زمانی که به یاد دارید یا زمانی که قرار ملاقات با پزشک دارید، داروها را مصرف نکنید.
تمام قرارهای پزشکی خود را نگه دارید: مراجعه منظم به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می تواند به کشف مشکلات مربوط به قلب یا سایر مشکلات پزشکی که نمی دانستید دارید کمک کند. این همچنین می تواند به درمان زودتر مشکلات کمک کند.
مشارکت فعال در سلامتی خود به این معنا نیست که باید به تنهایی در سبک زندگی خود تغییراتی ایجاد کنید. از ارائه دهنده مراقبت های اولیه و سایر ارائه دهندگان تیم مراقبت های بهداشتی خود کمک بخواهید. آنها می توانند اطلاعات و منابع مورد نیاز شما را ارائه دهند.
اگر قبلاً یک حمله قلبی داشته اید، ارائه دهنده مراقبت های اورژانسی شما یک برنامه توانبخشی قلبی را توصیه می کند. اهداف این برنامه کاهش احتمال حمله قلبی دوم است. این برنامه های تحت نظارت پزشکی، مشاوره و تمرکز بر روی همان اهداف زندگی سالم ذکر شده در بالا ارائه می دهند.
اگر این شرایط را داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟
بعد از اینکه دچار حمله قلبی شدید، در معرض خطر بیشتری برای وقوع مشابه هستید. ارائه دهنده مراقبت های اورژانسی شما احتمالاً نظارت، آزمایش و مراقبت های بعدی را برای جلوگیری از حملات قلبی در آینده توصیه می کند. برخی از این موارد عبارتند از:
- اسکن قلب: مشابه روش‌هایی که برای تشخیص حمله قلبی استفاده می‌شود، این اسکن‌ها می‌توانند اثرات حمله قلبی شما را ارزیابی کرده و تعیین کنند که آیا آسیب دائمی قلبی دارید یا خیر. آنها همچنین می توانند به دنبال نشانه هایی از مشکلات قلبی و گردش خون باشند که احتمال حملات قلبی در آینده را افزایش می دهد.
- تست استرس: این آزمایش‌ها و اسکن‌های قلبی که در حین ورزش انجام می‌شوند، می‌توانند مشکلات بالقوه‌ای را نشان دهند که تنها زمانی مشخص می‌شوند که قلب شما سخت‌تر کار می‌کند.
- توانبخشی قلبی: این برنامه ها به شما کمک می کند تا سلامت کلی و سبک زندگی خود را بهبود بخشید، که می تواند از حمله قلبی دیگر جلوگیری کند.
علاوه بر این، به مصرف طولانی مدت داروها – برخی از داروهایی که برای درمان فوری حمله قلبی خود دریافت کرده اید – ادامه خواهید داد. این شامل:
- مسدود کننده های بتا.
- مهارکننده های ACE
- آسپرین و سایر عوامل رقیق کننده خون.
چقدر بعد از درمان احساس بهتری دارم؟
به طور کلی، علائم حمله قلبی شما باید با دریافت درمان کاهش یابد. احتمالاً در طول اقامت در بیمارستان و چند روز پس از آن، ضعف و خستگی طولانی مدت خواهید داشت. ارائه دهنده مراقبت های اورژانس به شما در مورد استراحت، داروهایی که باید مصرف کنید و غیره راهنمایی می کند.
بهبودی از درمان ها نیز بسته به روش درمان متفاوت است. میانگین ماندن در بیمارستان برای حمله قلبی بین چهار تا پنج روز است. به طور کلی، انتظار داشته باشید که برای مدت زیر در بیمارستان بمانید:
- فقط دارو: افرادی که تحت درمان دارویی قرار می گیرند تنها به طور متوسط تقریباً شش روز در بیمارستان بستری هستند.
PCI : بهبودی از PCI ساده‌تر از جراحی است زیرا روشی کمتر تهاجمی برای درمان حمله قلبی است. میانگین مدت اقامت برای PCI حدود چهار روز است.
CABG : بهبودی پس از جراحی بای پس قلب بیشتر طول می کشد زیرا این یک جراحی بزرگ است. میانگین مدت اقامت برای CABG حدود هفت روز است
چه زمانی می توانم فعالیت های معمول خود را از سر بگیرم؟
بهبودی پس از سکته قلبی پس از ترک بیمارستان به عوامل شدت حمله قلبی، مدت زمان شروع درمان، روش‌های مورد استفاده و شرایط سلامتی که قبل از حمله قلبی داشتید بستگی دارد. ارائه‌دهنده مراقبت‌های اورژانسی شما میتواند مراحل بعدی بهبودی و انتظارات شما را توضیح دهد. به طور کلی، بیشتر افراد می توانند بین دو هفته تا سه ماه پس از حمله قلبی به سر کار بازگردند یا فعالیت های معمول خود را از سر بگیرند. توانبخشی قلبی می تواند به افراد کمک کند تا به تدریج و ایمن فعالیت بدنی خود را به سطح قبلی خود برگردانند.
رابطه جنسی بعد از حمله قلبی
برخی از افراد نگران رابطه جنسی بعد از حمله قلبی هستند. اکثر افراد پس از بهبودی می توانند با خیال راحت به فعالیت جنسی بازگردند. اما ابتدا با ارائه دهنده مراقبت خود صحبت کنید. زمانی که می توانید رابطه جنسی را از سر بگیرید ممکن است به راحتی فیزیکی، آمادگی عاطفی و فعالیت جنسی قبلی شما بستگی داشته باشد.
برخی از داروهای قلبی می توانند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارند. اگر مشکل اختلال عملکرد جنسی دارید، با ارائه دهنده مراقبت خود صحبت کنید.
زندگی باعوارض سکته قلبی چگونه است؟
عوارض مرتبط با حملات قلبی عبارتند از:
- آریتمی (ریتم غیر طبیعی قلب).
- نارسایی قلبی.
- مشکلات دریچه قلب
- ایست قلبی ناگهانی.
- افسردگی و اضطراب.
عوارض مکانیکی حمله قلبی، مانند نقص سپتوم بطنی یا پارگی دیواره آزاد. این موارد با تاخیر در درمان حمله قلبی بیشتر اتفاق می افتد.
چه کسی بعد از حمله قلبی وضعیت بهتری دارد؟
زنان جوانتر (پیش یائسگی) و افراد AFAB زیر 45 سال نتیجه بهتری نسبت به مردان و افراد AMAB در سن مشابه دارند. دانشمندان معتقدند این به دلیل اثرات محافظتی استروژن بر قلب است. با این حال، پس از پایان یائسگی مزایای محافظتی استروژن، زنان بدتر از مردان هستند. به طور مثال:
- زنان بین 45 تا 65 سالی که دچار حمله قلبی شده اند در مقایسه با مردان همسن با احتمال بیشتری در طی یک سال پس از این حادثه جان خود را از دست می دهند.
- زنان بالای 65 سال بیشتر از مردان بالای 65 سال در عرض چند هفته پس از حمله قلبی جان خود را از دست می دهند.
حملات قلبی می تواند باعث شود که قلب شما نامنظم باشد یا به طور کامل متوقف شود، که هر یک می تواند باعث غش شما شود. اگر زمانی که این اتفاق می افتد در آمبولانس هستید، اولین پاسخ دهندگان می توانند فورا واکنش نشان دهند تا شما را تثبیت کنند. همچنین لازم نیست نگران غش کردن پشت فرمان و ایجاد تصادفی باشید که می تواند عواقب مخربی برای خود یا دیگران داشته باشد.
منابع: clevelandclinic، mayoclinic
بدون دیدگاه