مراقبت و پرستاری از کودک مبتلا به فلج مغزی به مشارکت والدین و یک تیم مراقبت بهداشتی نیاز دارد تا به کودک برای مقابله با وضعیت پزشکی و زندگی روزمره کمک کند. از آنجایی که مراقبت درست از کودکان مبتلا به فلج مغزی مهم است، پرستارانی که در این زمینه آموزش دیده اند، از اهمیت بسیاری برخوردارند. یک پرستار خانگی شرایط کودک شما را ارزیابی می کند و بر اساس نیازهای فردی او یک برنامه مراقبتی تهیه می کند. این کار باعث می شود که پرستاری در منزل به خوبی انجام شود.
پرستاری از کودک مبتلا به فلج مغزی در خانه
زمانی که پرستار یک برنامه مراقبتی برای کودک شما تهیه می کند، حتماً نکات زیر را در نظر بگیرید:
فعالیت های خودمراقبتی: به دلیل عدم کنترل و ناهماهنگی عضلات، ممکن است کودک مبتلا به فلج مغزی نتواند کارهایی مانند رعایت بهداشت، حمام کردن، بهداشت دهان، دستشویی کردن، نظافت یا عوض کردن لباس را انجام دهد. مراقب به کودک در انجام این کارها کمک می کند و در صورت امکان به او کمک می کند تا اقدامات خودمراقبتی را برای انجام فعالیت های روزانه یاد بگیرد. استفاده از وسایل کمکی مانند صندلی حمام، مسواک مخصوص و لباس سازگار می تواند کمک کننده باشد. یادگیری مهارت های خودمراقبتی اعتماد به نفس کودک را بالا می برد.
نیازهای غذایی: پرستار باید مطمئن شود که کودک بر اساس شرایط خود، مواد غذایی کافی دریافت می کند. کودکان مبتلا به فلج مغزی در رژیم غذایی خود به کالری و فیبر بالا نیاز دارند. افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است به دلیل کنترل ضعیف بر عضلات دهان یا زبان خود با مشکلات تغذیه ای مواجه شوند. پرستار می تواند جویدن و حرکات دهان کودک را کنترل کند تا غذا خوردن راحت تر و بی خطر انجام شود. همچنین پرستار نحوه پخت غذا را بررسی می کند تا مطمئن شود که غذا راحت تر بلعیده می شود. او با ارزیابی موقعیت کودک هنگام غذا خوردن از پنومونی آسپیراسیون جلوگیری می کند. اگر کودک از طریق لوله تغذیه می کند، پرستار تغذیه را طبق دستور تجویز می کند و به خانواده تکنیک های غذا خوردن کودک را یاد می دهد.
- بیشتر بخوانید: 10 غذای تقویت کننده رشد مغزی کودک
ارتباط: برای آن دسته از کودکانی که قادر به برقراری ارتباط کلامی نیستند، پرستار با استفاده از روش های جایگزین مانند زبان اشاره، فلش کارت، تخته ارتباطی، کامپیوتر یا نشانه های غیر کلامی مانند حالات چهره یا ژست ها با کودک کار می کند تا مهارت های ارتباطی کودک را تقویت کند. پرستار با همکاری یک گفتاردرمانگر به کودک کمک می کند تا آهسته صحبت کند و لب و دهان خود را برای ایجاد صداهای گفتاری تکان دهد.
تحرک بدنی: پرستار با همکاری یک فیزیوتراپیست، به کودک در انجام فعالیت های روزمره زندگی و تمرینات دامنه حرکتی کمک می کند تا تحرک او را تقویت کند، مهارت های حرکتی را بهبود بخشد و از بدشکل شدن هیکل او جلوگیری کند. پرستار به کودک اجازه می دهد تا فعالیت ها را با سرعت خودش انجام دهد و بین فعالیت هایی که خسته کننده هستند استراحت کند تا انرژی خود را حفظ کند. به منظور کمک به تقویت استقامت، پرستار روش استفاده صحیح از دستگاه ارتوپدی را آموزش می دهد و در صورت نیاز به کودک در پوشیدن آن کمک می کند. همچنین پرستار داروهای تجویز شده برای درمان لرزش، سفتی عضلات، اسپاسم و حتی تشنج را کنترل می کند.
محیط بی خطر: دلیل اصلی نیاز والدین به پرستار برای فرزند خود ایمنی است. یک پرستار محیط امنی را برای کودک فراهم می کند و به خانواده در مورد اقدامات احتیاطی احتمالی آموزش می دهد. پرستار بر تکنیک های تغذیه، قرارگیری، اسباب و اثاثیه بی خطر، اسباب بازی ها و ایمنی در وسیله نقلیه نظارت خواهد کرد. همچنین او به طور مداوم کف زمین را بررسی می کند تا چیزی باعث زمین خوردن کودک نشود. او مطمئن می شود که کودک از تجهیزات ایمنی مانند کلاه ایمنی، زانوبند، کمربند ایمنی و وسایل حرکتی ایمن استفاده می کند و با بالا بردن نرده های اطراف تخت خواب محیط خواب را بی خطر می کند.
آموزش خانواده: یک پرستار به خانواده در مورد نحوه مدیریت شرایط و مراقبت از کودک آموزش می دهد. پرستار والدین، خواهران و برادران را تشویق می کند تا نگرانی های خود را بیان کنند و با دادن راهنمایی های لازم پیرامون نیازهای جسمی و عاطفی کودک از آن ها پشتیبانی می کند. پرستار والدین را تشویق می کند تا آموزش های توانبخشی، عملکردی، حرفه ای و انطباقی مناسب را دنبال کنند.
ارتقای عزت نفس، رشد و تکامل: پرستار بازی، اسباب بازی و وسایل مناسب سن کودک را جهت تقویت رشد حرکتی، رشد حسی و شناختی انتخاب می کند. او با تعیین اهداف منطقی دستاوردهای کودک را تمجید می کند. وقتی کودک نحوه انجام فعالیت ها را یاد می گیرد، احساس ارزشمندی می کند. همچنین پرستار دید ذهنی کودک نسبت به بدن خود را بهبود می بخشد و در شرایط اضطراب آور باعث اطمینان کودک می شود و او را تشویق می کند.
مراقبت از پوست: کودکان مبتلا به فلج مغزی در معرض ابتلا به بیماری های پوستی عفونی و غیرعفونی قرار دارند. یک پرستار خانگی پوست کودک را به طور منظم زیر نظر دارد و برای به حداقل رساندن فشار وارده به بخش های مختلف بدن و به دنبال آن زخم های فشاری اقدامات پیشگیرانه لازم را انجام می دهد.
تیم مراقبت بهداشتی خانگی کودک از کارمندهای مراقبت های بهداشتی مانند پرستاران خانگی تشکیل می شود و خدمات لازم را در خانه برای کودک انجام می دهد. برقراری ارتباط با این افراد و اطمینان از نحوه کار آن ها از اهمیت بسیاری برخوردار است.
- بیشتر بخوانید: چگونه با کودک خود صحبت کنیم؟ تاثیر مکالمه کودکانه بر مغز
مراقبت از کودک مبتلا به اختلال مغزی : نوزادان و کودکان مبتلا به اوتیسم (از تولد تا 5 سالگی)
اوتیسم که یک اختلال رشد در عملکرد مغز است برخی از کودکان سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. والدینی که دارای کودکانی اوتیسمی هستند می توانند با استخدام پرستار در خانه از آنها مراقبت کنند. در ادامه نکاتی وجود دارد که به شما توضیح خواهیم داد.
فرزند من اوتیسم دارد. چطور می توانم به او کمک کنم؟
اگر کودک شما به اوتیسم مبتلا است، چیزهای زیادی برای یادگیری و کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارند. طبیعی است که سردرگم شوید.
اما نگران نباشید؛ شما تنها نیستید. بسیاری از والدین قبلاً این مسیر را طی کرده اند. منابع و خدمات پشتیبانی بسیاری در دسترس شما هستند.
در این مقاله، 7 مرحله ای که می توانند به شما در این مسیر کمک کنند، آورده شده است.
مرحله 1: نیازهای کودک را بشناسید
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است تاخیر زبانی داشته باشند یا در برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند. آن ها ممکن است رفتارهای غیر عادی یا تکراری از خود نشان دهند و در یادگیری مشکل داشته باشند. هیچ دو کودک مبتلا به اوتیسم شبیه به یکدیگر نیستند و شما به عنوان والدین باید کودک خود را بشناسید.
حین مشورت گرفتن از پزشکان یا درمانگران، سوالات زیادی بپرسید. نگرانی های خود را با آن ها در میان بگذارید. اگر از راه حل های آن ها راضی نیستید، نظرات دیگر را در نظر بگیرید.
برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم شرایط دیگری مانند تشنج، مشکلات گوارشی و مشکلات خواب دارند. اگر هر گونه نگرانی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است کودک شما به مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات نیاز داشته باشد.
زمانی که با ابتلای کودک خود به اوتیسم کنار آمدید، گزینه های درمانی را بررسی کنید و در مورد آن ها بیاموزید.
مرحله 2: درباره خدمات آموزشی اطلاعات کسب کنید
تولد تا 3 سالگی: مداخله زودهنگام
طبق قانون فدرال، کودکان کمتر از 3 سال که نیازهای ویژه ای دارند، به حمایت بیشتری برای رسیدن به نقاط عطف رشد مانند صحبت کردن، نیاز دارند که به آن خدمات مداخله زودهنگام گفته می شود و از طریق طرح خدمات خانواده فردی (IFSP) ارائه می شود.
در مداخله اولیه، یادگیری کودکان با کمک درمانگران در خانه، مهدکودک یا مراکز دیگر انجام می گیرد. والدین و مراقبین می آموزند که چگونه به بهبود زبان و ارتباطات کودک کمک کنند. برخی از مهارت هایی که باید روی آن ها کار کرد عبارت اند از:
- برقراری تماس چشمی
- تعامل رفت و برگشتی
- پاسخ دادن به دیگران با حرکات یا زبان
- توجه به یک شی یا رویداد با هم (توجه مشترک)
پرستاری از کودک مبتلا به فلج مغزی در خانه
کودکان 3 سال به بالا: طرح IEPs و 504
کودکان مبتلا به اوتیسم 3 ساله یا بزرگتر ممکن است یک برنامه آموزشی فردی (IEP) را از مدرسه محلی خود دریافت کنند. این طرح نیاز به گفتاردرمانی، کاردرمانی (OT) یا دستیار کلاس درس را برای کمک به انتخاب های رفتاری مثبت مشخص می کند.
کودکانی که واجد شرایط IEP نیستند، ممکن است بتوانند از طریق طرح آموزشی 504 کمک آموزشی دریافت کنند و به کمک آن برای یادگیری در کلاس درس حمایت شوند.
- بیشتر بخوانید: بهترین تمرینات برای بهبود لکنت زبان کودک
مرحله 3: درباره پوشش بیمه های سلامت اطلاعات کسب کنید
درمان کودکان مبتلا به اوتیسم می تواند به رشد آن ها کمک کند، اما همه درمان ها مشمول بیمه نمی شوند. پوشش بیمه به شرایط شما بستگی دارد و تشخیص آن همیشه آسان نیست.
در ادامه روش هایی برای یادگیری پوشش بیمه ها آورده شده است:
– با شرکت بیمه درمانی خود تماس بگیرید تا از پوشش خدمات آن ها مطلع شوید.
– با یک مددکار اجتماعی مشورت کنید تا از برنامه های ویژه ای که برای فرزندتان در دسترس هستند، اطلاعات کسب کنید.
مرحله 4: در صورت نیاز، پرستار کودک بگیرید
طبق قانون، ارائه دهندگان مراقبت از کودکان نمی توانند نسبت به کودکان با شرایط ویژه تبعیض قائل شوند. با این حال، مهدکودک یا مرکزی را انتخاب کنید که امکانات لازم را داشته باشد و محیط امنی را برای کودک شما فراهم کند.
مرحله 5: به گروه های مختلف بپیوندید یا برای بازی کودکان برنامه ریزی کنید
همانطور که کودک شما رشد می کند، فرصتی را برای معاشرت با همسالان او پیدا کنید، به گونه ای که کودک بتواند مهارت های آموخته را به کار گیرد. در صورت امکان، فرزند خود را در کلاس های آموزشی مهارت های اجتماعی ثبت نام کنید. این کلاس ها مخصوص کودکانی هستند که برای تعامل با دیگران به کمک بیشتری نیاز دارند. در این کلاس ها کودکان در مورد برقراری تماس چشمی، نوبت گرفتن و اشتراک گذاری یاد می گیرند. اکثر کلاس ها توسط یک درمانگر یا مددکار اجتماعی هدایت می شوند و ممکن است تحت پوشش بیمه قرار بگیرند یا به عنوان بخشی از IEP ارائه شوند.
خود و دیگر فرزندانتان را نیز فراموش نکنید. بسیاری از مناطق دارای گروه های حمایتی برای والدین، خواهر یا برادر کودکان مبتلا به اوتیسم هستند. بودن در کنار افراد دیگری که با چالش های مشابهی رو به رو شده اند، می تواند به شما کمک کند راه های جدیدی برای مقابله با آن ها پیدا کنید.
مرحله 6: در صورت نیاز، حتماً از حمایت های دیگران بهره بگیرید
مرحله 6: در صورت نیاز، حتماً از حمایت های دیگران بهره بگیریدزندگی با یک کودک مبتلا به اوتیسم می تواند سخت باشد. بنابراین، در صورت نیاز استراحت کنید و از دیگران کمک بخواهید. ممکن است در ابتدا سخت باشد، اما این کار به شما این امکان را می دهد تا زمان و انرژی بیشتری را به خانواده خود اختصاص بدهید.
برای انجام کارهای خانه مانند شستن لباس ها یا غذا درست کردن از دیگر اعضای خانواده کمک بگیرید. برای مراقبت از کودک خود پرستار استخدام کنید.
وقت گذاشتن برای خود انرژی شما را بیشتر می کند و باعث می شود با روحیه بهتری در کنار خانواده خود حضور پیدا کنید.
مرحله 7: آینده فرزند خود را تضمین کنید
اگر وصیت نامه ای ننوشته اید یا چارچوب قانونی و مالی برای آینده فرزند خود تنظیم نکرده اید، این کار را انجام دهید. با یک وکیل متخصص و یک مشاور مالی مشورت کنید تا بهترین راه را برای مدیریت دارایی های خود پیدا کنید و آینده فرزند خود را از نظر مالی تامین کنید.
منابع: alessaonline و kidshealth
بدون دیدگاه