در این مطلب قصد داریم به بررسی فواید و عوارض گوانفاسین برای درمان بیش فعالی کودکان بپردازیم. درمان بیش فعالی در کودکان معمولاً شامل ترکیبی از رفتار درمانی و داروهای محرک است. با این حال، پزشکان گاهی اوقات داروهای غیر محرک مانند گوانفاسین را نیز تجویز می کنند. اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی شایع است که معمولاً در کودکان ایجاد می شود اما می تواند در بزرگسالان نیز رخ دهد.
افراد مبتلا به بیماری بیش فعالی ممکن است از مداخلات زیر بهره مند شوند:
- رفتار درمانی: رفتار درمانی، مانند درمان شناختی رفتاری یا آموزش مهارت های اجتماعی، ممکن است به بهبود رفتار، سازماندهی و تعاملات اجتماعی کمک کند.
- حمایت آموزشی: برنامه‌های آموزشی فردی (IEP) می‌تواند به کودکان منبع مورد اعتماد مبتلا بهبیماری بیش فعالی کمک کند تا با ارائه تسهیلات و پشتیبانی در کلاس به موفقیت تحصیلی برسند.
- آموزش والدین یا قیم: آموزش تکنیک‌های مدیریت رفتاری می‌تواند والدین یا سرپرستان را برای کمک به کودک در مدیریت علائم بیماری بیش فعالی در خانه و سایر محیط‌ها تجهیز کند.
- داروها: داروهای محرک ممکن است علائم بیش فعالی را درمان کند. پزشکان ممکن است از داروهای دیگری مانند داروهای غیر محرک و ضد افسردگی استفاده کنند. اگر درمان‌های دیگر کارساز نباشند، اینها ممکن است آخرین راه حل باشند.
62 درصد از این کودکانی که دچار این بیماری هستند برای درمان علائم خود دارو مصرف می کنند.
پزشکان معمولاً داروهای محرک مانند متیل فنیدات (ریتالین) را برای کودکان مبتلا به بیش فعالی تجویز می کنند. با این حال، در صورت بی اثر بودن سایر داروها یا ایجاد عوارض جانبی ناخواسته، آنها ممکن است آزمایش یک داروی غیر محرک را توصیه کنند.
دلایل دیگری که باعث می شود آنها سعی کنند از تجویز داروهای محرک خودداری کنند، سابقه اختلال مصرف مواد یا نگرانی از اینکه ممکن است در آینده اختلال رخ دهد، می باشد.
در اینجا به استفاده و اثربخشی گوانفاسین برای درمان بیش فعالی می پردازیم و همچنین دوز و عوارض جانبی و خطرات و ملاحظات را بیان میکنیم.
- بیشتر بخوانید: بیش فعالی کودکان + غذاهای تاثیر گذار
گوانفاسین چیست؟
گوانفاسین نوعی دارو به نام آگونیست گیرنده آگونیست‌های آلفا-2 است. پزشکان آن را با نام تجاری Tenex برای کمک به کاهش فشار خون در افراد مبتلا به فشار خون تجویز می کنند.
گوانفاسین با شل کردن رگ های خونی در بدن عمل می کند که جریان خون را بهبود می بخشد و ضربان قلب و فشار خون فرد را کاهش می دهد.
گوانفاسین همچنین به صورت قرص های طولانی مدت با نام تجاری Intuniv عرضه می شود که سازمان غذا و دارو (FDA) آن را برای درمان بیش فعالی در کودکان و نوجوانان 6 تا 17 ساله تایید کرده است.
پزشکان ممکن است گوانفاسین را به تنهایی یا در ترکیب با سایر داروهای محرک تجویز کنند.
داروی گوانفاسین چگونه عمل میکند؟
گوانفاسین علاوه بر کاهش فشار خون، بر قشر جلوی مغز، ناحیه ای از مغز که تکانش گری ( زیاد سوال می پرسند و نوبت را رعایت نمیکنند)و دامنه توجه را کنترل می کند، تأثیر می گذارد. با این حال، گوانفاسین بر روی مغز به روشی متفاوت از محرک ها عمل می کند.
پزشکان معمولاً توصیه می کنند که افراد با دوز پایین شروع کنند و به آرامی دوز ایمن و مؤثر را ایجاد کنند تا بتوانند با هر گونه عوارض جانبی سازگار شوند. با توجه به این رویکرد، ممکن است چند هفته طول بکشد تا فرد مزایای کامل این درمان را تجربه کند.
خیلی مهم است دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید، حتی اگر علائم شروع به بهبود کنند. افراد معمولاً طی حدود 2 هفته از شروع درمان شاهد بهبود علائم بیش فعالی خود هستند، اگرچه برخی از افراد ممکن است فواید دارو را سریعتر تجربه کنند.
مصرف داروی گوانفاسین آیا موثر است؟
مصرف داروی گوانفاسین آیا موثر است؟اگرچه گوانفاسین برای درمان کوتاه‌مدت بیش فعالی در کودکان 6 تا 17 ساله تایید شده است، اما به نظر می‌رسد که این دارو در کودکان تا سن 12 سال مؤثرتر است.
دوزهای گوانفاسین
این دارو فقط برای درمان بیماری بیش فعالی در کودکان تائید شده است. به صورت قرص های 1 میلی گرمی، 2 میلی گرمی، 3 میلی گرمی و 4 میلی گرمی در دسترس است. وچون سرعت جذب طولانی مدتی دارد، به این معنی که افراد نیازی به مصرف بیش از یک دوز در روز ندارند و آن را برای کودکان مناسب تر می کند.
دوز مناسب گوانفاسین به سن، وزن، علائم، پاسخ به دارو و تحمل عوارض جانبی کودک بستگی دارد.
هنگام تجویز گوانفاسین، پزشک معمولاً با کمترین دوز شروع میکند و سپس به تدریج آن را افزایش می‌دهد تا علائم کودک کنترل شود.
داروساز ها و پزشکان توصیه می کنند که با دوز 1 میلی گرم در روز شروع کنید و این مقدار را به طور تدریجی تا حداکثر 1 میلی گرم در هفته افزایش دهید. حداکثر دوز توصیه شده 4 میلی گرم در روز است.
از آنجایی که گوانفاسین یک قرص با رهش طولانی مدت است، مهم است که هرگز قرص را له نکنید یا نجوید. کودک باید قرص را به طور کامل با یک لیوان آب ببلعد.
همچنین مهم است که قرص را هر روز در ساعت معینی مصرف کنید، مانند صبح یا عصر، حتی در تعطیلات آخر هفته. از دست دادن دوز ممکن است عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کند.
اگر کودک دو یا چند دوز را فراموش کند، پزشک ممکن است توصیه کند که دوز اولیه 1 میلی گرم در روز را دوباره شروع کند و به تدریج این دوز را افزایش دهد تا به دوز معمولی خود برسد.
قطع ناگهانی دارو می تواند عوارض جانبی بالقوه خطرناکی از جمله فشار خون گذرا ایجاد کند. داروسازها و پزشکان توصیه می کنند که به آرامی دوز را به میزان 1 میلی گرم هر 3 تا 7 روز کاهش دهید و سپس آن را قطع کنید.
- بیشتر بخوانید: کودک بیش فعال و چگونه رفتار کردن 5 راه برای کنترل کودکان
عوارض جانبی گوانفاسین
عوارض جانبی گوانفاسینمانند همه داروها، گوانفاسین می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از:
- خواب آلودگی
- سردرد
- خستگی
- آرامبخشی که وابسته به دوز و موقتی است
سایر عوارض جانبی که بسیاری از آنها وابسته به دوز هستند عبارتند از:
- حالت تهوع
- بی حالی
- فشار خون پایین
- بیخوابی
- سرگیجه
- درد شکم
- تحریک پذیری
- کاهش اشتها
- دهان خشک
- یبوست
مهم است که در مورد هر گونه عارضه جانبی ناخوشایند یا نگران کننده با پزشک صحبت کنید، که ممکن است کاهش دوز یا تغییر به یک درمان جایگزین را توصیه کند.
اگر سابقه ی بیماری های زیر را داشته اید به پزشک خود اطلاع بدهید:
- مشکلات قلبی، بیماری عروق کرونر (انسداد عروق)؛
- اختلال ریتم قلب؛
- حمله قلبی یا سکته؛
- فشار خون بالا یا پایین؛
- بیماری کبد؛ یا
- بیماری کلیوی.
ریسک ها و ملاحظات
گوانفاسین ممکن است برای کودکان مبتلا به مشکلات کبدی یا کلیوی یا کسانی که سابقه مشکلات قلبی عروقی مانند فشار خون پایین یا بیماری قلبی دارند، مناسب نباشد.
پزشکان ممکن است به طور منظم فشار خون و نبض برخی از کودکانی که گوانفاسین مصرف می کنند را کنترل کنند تا مطمئن شوند که همه چیز طبیعی است.
گوانفاسین می تواند با برخی از داروهای دیگر تداخل داشته باشد، از جمله:
کتوکونازول (نیزورال)
کلونیدین (کاتاپرس)
ریفامپین (ریفادین)
کاربامازپین (تگرتول)
فنی توئین (دیلانتین)
والپروئیک اسید (Depakote)
گوانفاسین همچنین می تواند با داروهای ضد فشار خون تداخل داشته باشد و به طور بالقوه باعث کاهش فشار خون یا غش شود. همچنین، گوانفاسین ممکن است با الکل یا داروهای افسردگی – از جمله بنزودیازپین ها، باربیتورات ها و داروهای ضد روان پریشی – تداخل داشته باشد که منجر به افزایش اثر آرام بخش می شود.
والدین باید داروهای را که کودک مصرف می کند به اطلاع پزشک برسانند تا از تداخل دارویی جلوگیری شود.
گوانفاسین یک گزینه دارویی غیر محرک برای درمان کودکان مبتلا به بیش فعالی است. اگر داروهای محرک ناکارآمد باشند یا اگر والدین یا مراقبان نگران باشند که این داروها عوارض جانبی مضر یا ناخوشایندی داشته باشند، پزشک ممکن است گوانفاسین را تجویز کند.
خیلی مهم است که کودکان گوانفاسین را طبق دستور پزشک مصرف کنند تا اثربخشی آن به حداکثر برسد و خطر عوارض جانبی کاهش یابد. والدین باید هر گونه عوارض جانبی یا نگرانی های دیگر را با پزشک کودک در میان بگذارند.
تفاوت گوانفاسین و آدرال چیست ؟
گوانفاسین با نام تجاری Intuniv و آدرال داروهای تجویزی هستند که بیش فعالی ناشی از کمبود توجه را درمان می کنند.
هر دو دارو به درمان این اختلال کمک می کنند، که مردم معمولاً از آن به عنوان داروی بیش فعالی یاد می کنند، اما آنها به روش های مختلف عمل می کنند.
آدرال، یک نوع داروی محرک است. برعکس، گوانفاسین یک غیر محرک است. از این نظر، آنها به روش های مختلف مصرف می شوند و ممکن است عوارض جانبی متفاوتی داشته باشند.
بهترین انتخاب برای هر فرد به علائم خاص، نیازها و ترجیحات شخصی او بستگی دارد. مردم معمولاً تنها در صورتی از گوانفاسین استفاده می کنند که داروهای محرک مناسب نباشند.
گوانفاسین و آدرال دو دارویی هستند که بیش فعالی و چندین بیماری دیگر را درمان می کنند.
آدرال نام تجاری ترکیبی از نمک های آمفتامین و دکستروآمفتامین است.
Intuniv نام تجاری گوانفاسین است. هر دو دارو در اشکال ژنریک نیز موجود هستند.
آدرال یک محرک سیستم عصبی مرکزی است. پزشکان معمولاً از محرک ها برای درمان بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان استفاده می کنند.
محرک ها با تسهیل ارتباط گیرنده های عصبی در مغز کار می کنند که می تواند به کنترل تکانشگری و همچنین تنظیم توجه و رفتار کمک کند.
آدرال نسبتاً سریع تأثیر می گذارد. آدرال ایکس آر، شکل طولانی تراثر آدرال است و کندتر تاثیر می گذارد و برای مدت طولانی تری دوام می آورد.
پزشکان ممکن است آدرال را برای شرایطی غیر از بیش فعالی مانند اختلال خواب نارکولپسی تجویز کنند.
سایر داروهای محرک بیش فعالی عبارتند از:
- متیل فنیدات (ریتالین، بیفنتین، کنسرتا)
- لیسدگزامفتامین (ویوانس)
- دکس متیل فنیدات (فوکالین)
- گوانفاسین
برخلاف آدرال، گوانفاسین یک غیر محرک است. این یک آگونیست آلفا مرکزی است. گوانفاسین تعداد انتقال دهنده های عصبی را در مغز افزایش و تنظیم می کند که می تواند به افزایش دامنه توجه و کاهش تکانشگری کمک کند.
گوانفاسین به طور مستقیم کمتر از آدرال بر گیرنده های عصبی در مغز تأثیر می گذارد، به این معنی که مدت زمان بیشتری طول می کشد تا اثر کند.
افرادی که گوانفاسین مصرف می کنند باید نتایج خود را در حین مصرف دارو پیگیری کنند تا مطمئن شوند که اهداف درمانی خود را برآورده می کنند.
برخلاف آدرال، استفاده از گوانفاسین خطر بالای سوء استفاده یا وابستگی را به همراه ندارد.
سایر داروهای بیماری بیش فعالی غیر محرک عبارتند از:
- اتوموکستین (Strattera)
- کلونیدین (کاپوای)
گوانفاسین می تواند با داروهای زیر تداخل داشته باشد:
- مهارکننده های CYP3A4 مانند کتوکونازول و فلوکونازول
- القاء کننده های CYP3A4 مانند ریفامپین و افاویرنز
توجه داشته باشید که پزشکان می توانند گوانفاسین را به عنوان یک درمان کمکی در کنار داروهای محرک تجویز کنند.
مصرف گوانفاسین
مردم معمولاً گوانفاسین را یک یا دو بار در روز، با یا بدون غذا، به طور ایده‌آل هر روز در یک زمان معین مصرف می‌کنند.
مصرف گوانفاسین همراه با یک وعده غذایی پرچرب ممکن است میزان جذب دارو را در بدن افزایش دهد که ممکن است اثرات آن را افزایش دهد.
اگر فردی یک دوز گوانفاسین را فراموش کرد، باید دوز فراموش شده را در اسرع وقت مصرف کند، مگر اینکه به دوز بعدی نزدیک شود.
یک فرد هرگز نباید بیش از مقدار تجویز شده از داروهای بیش فعالی استفاده کند یا داروها را به دیگران توصیه کند.
- بیشتر بخوانید: مراقبت از کودک بیش فعال
اغلب چندین هفته طول می کشد تا افراد دوز مناسب هر دارو را پیدا کنند. آنها ممکن است هفته ها تا ماه ها پس از شروع درمان، مزایای کامل را تجربه کنند.
داروهایی مانند آدرال و گوانفاسین، معمولاً به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی که شامل درمان‌های غیردارویی، از جمله رویکردهای رفتاری و سلامت مکمل می‌شود، به مدیریت علائم بیماری بیش فعالی کمک می‌کنند.
استفاده نادرست از محرک ها ممکن است منجر به عوارض جانبی جدی قلبی و مرگ ناگهانی شود.
محرک ها همچنین خطر اعتیاد و وابستگی عاطفی یا جسمی را به همراه دارند، به خصوص اگر فردی آنها را برای مدت طولانی مصرف کرده باشد.
افرادی که آدرال یا گوانفاسین مصرف می کنند باید از مصرف داروهای غیرقانونی یا نوشیدن الکل خودداری کنند زیرا انجام این کار می تواند مزایای داروهای آنها را کاهش دهد و عوارض جانبی نامطلوب را افزایش دهد.
برخی از عوارض جانبی مرتبط با گوانفاسین می تواند افراد را هوشیارتر کند.
مصرف در زمان بارداری
محققان در مورد خطرات استفاده از محرک ها در دوران بارداری اطلاعات کمی دارند. با این حال، سوء مصرف مواد محرک در دوران بارداری با وزن کم هنگام تولد، و زایمان زودرس همراه است.
هیچ مطالعه کنترل‌شده‌ای به تأثیر گوانفاسین در زمان بارداری نپرداخته است، اگرچه به نظر می‌رسد می‌تواند به شیر مادر منتقل شود. محرک هایی مانند آدرال نشان داده شده است که در شیر مادر متمرکز هستند و می توانند به کودک آسیب برسانند.
راه‌هایی برای درمان و مدیریت این شرایط وجود دارد تا زندگی را برای افرادی که آنها را تجربه می‌کنند آسان‌تر کند.
هنگام مصرف داروی گوانفاسین :
از رانندگی یا فعالیت های خطرناک تا زمانی که بدانید گوانفاسین چه تأثیری روی شما خواهد گذاشت، خودداری کنید. و واکنش های شما ممکن است مختل شود.
و همچنین نوشیدن الکل می تواند عوارض جانبی خاصی از گوانفاسین را افزایش دهد.
بدون دیدگاه