چگونه از فحش دادن کودکان جلوگیری کنیم

چگونه از فحش دادن کودکان جلوگیری کنیم؟ در بسیاری از موارد، استفاده از حرف های رکیک و فحاشی برای کودکان نوپا و خردسالان زیر 1 تا 4 سال از نظر اجتماعی قابل قبول نیست. اگر متوجه شدید که فرزندتان فحش می دهد، ممکن است ایده خوبی برای شما باشد که این عادت را در اوایل زندگی او حذف کنید. با پاسخ مناسب به فحش دادن فرزندتان، برخورد با علت بد دهنی او، و تنبیه او بر این اساس، می توانید  الفاظ بد را از زبان فرزندتان پاک کنید و او را تشویق کنید تا در طول زندگی مودبانه تر صحبت کند تا نزد دیگران محبوب شود و به عنوان یک فرد مودب شناخته شود.

• بیشتر بخوانید: استرس در کودکان : نکات و تکنیک های کاهش استرس کودکان

واکنش به فحش دادن کودکان

اگر فحش دادن کودکان از سر عصبانیت نباشد، بار اول نادیده بگیرید. کودکان خردسال، بر خلاف نوزادان تازه متولد شده، نوزادان یا نوزادان نارس، و کودکان نوپا، به ویژه در سنین بین 6 تا  18هفتگی ، 2 تا 1/2 سالگی، و به ویژه در سنین پیش دبستانی یعنی 5 ساله می توانند به سرعت کلماتی که می شنوند (حتی تصادفی) را تشخیص دهند و بدون اینکه معنی کامل آنها را بدانند؛ این کلمات را تکرار می کنند. اگر به نظر می رسد که فرزندتان برای جلب توجه یا تحریک واکنش فحش می دهد، برای جلوگیری از تقویت این رفتار، آن را نادیده بگیرید.

واکنش شما به طور قابل توجهی بر اینکه فرزندتان دوباره فحش می دهد تأثیر می گذارد. حفظ آرامش و عدم واکنش بیش از حد به جلوگیری از فحش دادن در آینده کمک زیادی  به او می کند.

یک اصلاح و یک جایگزین ارائه دهید. هر چه کودک شما کوچکتر باشد، نادیده گرفتن فحش اولیه او برای شما مناسب تر است. اگر فرزند شما در حال بزرگتر شدن است (مخصوصاً در سنین مدرسه 6 تا 15 سال یا بیشتر)، به احتمال زیاد او مفهوم کامل فحش دادن خود را می داند. در این صورت، ممکن است لازم باشد با دقت بیشتری واکنش نشان دهید.

از خندیدن، لبخند زدن یا تشویق به فحش دادن کودکان خودداری کنید

اگر فرزندتان ببیند که فحش دادن واکنش مثبت شما را برانگیخته است، این امر باعث می‌شود که دفعه بعد رفتار خود را تکرار کند. حتی اگر آن را خنده‌دار یا سرگرم‌کننده می‌دانید، سعی کنید به فحش دادن  کودکان نخندید یا واکنش مثبتی به او نشان ندهید تا از پاداش دادن و تقویت این رفتار اجتناب کنید.

از واکنش خشمگینانه نسبت به فحش دادن کودکان خودداری کنید

از واکنش های خشمگینانه خودداری کنید به خصوص اگر در حالت عصبانیت باشد. پاسخ دادن به یک فحش با حالتی خشم آلود تأثیری مشابه پاسخ خنده خواهد داشت و رفتار آنها را تقویت می کند تا بار دیگر رفتار خود را تکرار کند. اگر کودکانتان از روی عصبانیت فحش دادند، عصبانی شدن  شما ممکن است فقط به آتش بیفزاید و اوضاع را بدتر کند. اگر فحش دادن کودکان تان شما را ناراحت می کند، دلیل آن  را بررسی کنید. و سپس برای فرزندتان توضیح دهید که چرا رفتار او باعث ناراحتی شما می شود یا اینکه شما را آزار می دهد. این بسیار مؤثرتر از فریاد زدن بر سر آنها خواهد بود.

با کودک خود در مورد استفاده از زبان مناسب، اما نه  به صورت صریح و واضح ، صحبت کنید

اگر فرزندتان بارها و بارها فحش داد در مورد انتخاب کلمات و دلیل اهمیت آنها با او صحبت کنید. حتی اگر معنای کامل کلمات را درک نکنند، می توان به کودکان خردسال آموزش داد که برخی از کلمات می توانند ناراحت کننده باشند و نباید از آنها استفاده کرد.

کلمات جایگزینی را به کودک خود پیشنهاد کنید

کلمات جایگزین را به کودک خود پیشنهاد دهید تا به جای کلمات دشنام از آن استفاده کند، مانند کلمات مودبانه ای که مناسب هستند. به طور کلی جایگزین‌های مؤدبانه‌ای برای برخی از فحش‌های رایج‌تر هستند که ممکن است افراد برای ابراز خشم یا ناامیدی استفاده کنند. “وای خدای من” یا به سادگی “اوه من” به طور عمومی روش مودبانه برای ابراز تعجب در نظر گرفته می شود.

از فحش دادن در مقابل فرزندان خود بپرهیزید

فرزند شما در سنین اولیه بین 4 ماهگی تا 5 و نیم سالگی، از جمله زبانی که استفاده می کند، و چیزهای زیادی در مورد “رفتار عادی” از شما می آموزد. مطمئن شوید که از به کار بردن الفاظ بد و فحش دادن در حضور فرزندان خود جلوگیری می کنید. اگر در حضور فرزندتان اشتباه می کنید و فحش می دهید، تصدیق کنید که آنچه گفته اید اشتباه بوده است و برای فرزندتان توضیح دهید که در هنگام گفتن کلمات فحش چه احساسی داشتید. این نباید برای توجیه استفاده شما از یک کلمه دشنام باشد، بلکه باید به کودک شما کمک کند تا علت عاطفی آن را درک کند.

منبع فحش دادن کودکان را پیدا کنید

منبع فحش دادن کودکان تان را کشف کنید و با آن برخورد کنید. اگر متوجه شدید که فرزندتان فحش می‌دهد و می‌دانید که آن را از شما یاد نگرفته است، سعی کنید پیدا کنید که از کجا این فحش را یاد گرفته است و آن منبع را از زندگی خود و فرزندتان حذف کنید. اگر نمی‌توانید منبع را حذف کنید، به فرزندتان توضیح دهید که چرا نباید آن رفتار را تقلید کند.

به عنوان مثال، ممکن است فرزندتان از هر یک از برنامه‌های تلویزیونی یا فیلم‌هایی که در تلویزیون تماشا کرده است، یا مانند برنامه در تلفن هوشمند، تبلت، لپ‌تاپ و یا سیستم های دسکتاپ، یک کلمه فحش یاد گرفته باشد. بر آنچه فرزندتان تماشا می‌کند نظارت کنید تا از تماشای محتوای رسانه‌ای بسیار نامناسب و محدود سنی و صریح با طنز بد جلوگیری کنید. اگر فرزندتان این فحش را از دوستانش شنید، با والدین دوستانش صحبت کنید و از آنها برای برخورد با بدزبانی و فحاشی فرزندتان و دوستش کمک بگیرید.

فحش دادن کودکان از روی عصبانیت

در مورد عصبانیت با او صحبت کنید. فحش دادن کودکان از روی عصبانیت می تواند به این معنی باشد که فرزند شما ممکن است با مسائل اساسی جدی روبرو باشد که باید به روشی سالم به آن پرداخته شود. اگر فرزندتان از روی عصبانیت فحش می دهد، با او در مورد علت رفتار بدش صحبت کنید. به کودک خود بیاموزید که فحش دادن روشی غیرقابل قبول برای مقابله با عصبانیت یا ناامیدی است، زیرا از شر مشکل اصلی خلاص نمی شود.

مطمئن شوید که فرزندتان می داند که فحش دادن از روی عصبانیت بسیار خطرناک است. آنها ممکن است در نهایت باعث ناراحتی یا توهین جدی شخص دیگری شوند.

به کودک خود راه های دیگری برای مقابله با عصبانیت خود آموزش دهید. شما نمی توانید از عصبانی شدن کودک خود جلوگیری کنید، اما می توانید به کودک خود کمک کنید تا بداند چگونه خشم را سالم تر ابراز کند. به آنها بیاموزید که چگونه ناامیدی یا سایر احساسات منفی خود را به روش هایی غیر از فحش دادن ابراز کنند.

به عنوان مثال، ممکن است به کودک خود یاد دهید که با شمردن تا 10 آرام شود، نفس عمیق بکشد یا از آهنگی آرام‌بخش در هنگام عصبانیت استفاده کند. خط خطی کردن یا کشیدن نقاشی روی یک تکه کاغذ، بازی با اسباب بازی های مورد علاقه آنها یا خواندن کتاب نیز ممکن است مفید باشد. مهمتر از همه، شما باید به کودک خود بیاموزید که احساسات منفی را به گونه ای ابراز کند که تأثیر منفی بر دیگران نداشته باشد.

اگر فرزندتان در ابراز خشم خود به روش‌های سالم مشکل دارد و تلاش‌های شما تأثیری نداشته است، با پزشک متخصص رفتاری صحبت کنید تا ببینید چه کارهای دیگری می‌توان انجام داد.

• بیشتر بخوانید: علت و نحوه برخورد با کودکان خجالتی

قانون عدم فحش دادن را وضع کنید و آن را همیشه اجرا کنید

یکی از راه های جلوگیری از فحش دادن کودکان این است که عواقب اعمال آنها را مشخص کنید و آنها را مجبور کنید برای هر بار فحش دادن بهایی بپردازند. در خانه خود برای فحش دادن مجازاتی در نظر بگیرید و هر زمان که کسی قانون را زیر پا گذاشت، حتماً این مجازات را اجرا کنید.

مطمئن شوید که همه بزرگسالان خانه نیز به این قانون پایبند هستند و تاوان شکستن آن را می پردازند. کودکان از الگوهای والدین خود چیزهای زیادی یاد می گیرند.

این قانون را حتی زمانی که کسی زیر لب زمزمه می کند، اجرا کنید. شما نباید از قانونی که وضع می کنید امتناع کنید.

از تنبه های معقول برای تنبیه کودک برای فحش دادن استفاده کنید

در حالی که باید کودکتان را وقتی جلوی شما فحش می‌دهد تنبیه کنید، تنبیه فحش دادن او نباید خیلی شدید و غیر معقول باشد. از عواقب معقول برای فحش دادن استفاده کنید تا از عصبانیت فرزندتان جلوگیری کنید. جریمه‌های متداول فحش دادن کودکان شامل کاهش زمان کودکان برای صرف بازی‌های ویدیویی در کنسول‌های خانگی یا دستگاه‌های تلفن همراه یا تماشای و پخش برنامه‌های تلویزیونی یا انجام کارهای اضافی است.

تشویق را در نظر بگیرید

وقتی کودک شما فحش نمی دهد و یا با عصبانیت برخورد نمی کند برای او تشویق در نظر بگیرید. فقط اینطور نباشد که به خاطر فحش دادن کودکان تان را تنبیه کنید. بلکه برای پاسخ دادن به موقعیت های منفی بدون فحش دادن به آنها پاداشت دهید. شما نباید جایزه ای مثل پول را برای آنها در نظر بگیرید بلکه به آنها بگویید که به وی افتخار می کنید. از جملات مثبت و تشویقی استفاده کنید.

فحش دادن در همه جای فرهنگ ما وجود دارد. اما به عنوان پدر و مادر، شما باید در مورد فرهنگ خانه خود تصمیم بگیرید، و باید همه والدین فرهنگ احترام و فحش دادن را  در خانواده خود ایجاد کنند.

این فرهنگ را به خاطر خانه ای آرام و محترمانه ایجاد کنید. اما همچنین بدانید که کودکانی که می دانند چگونه محترمانه رفتار کنند و محترمانه صحبت کنند، نسبت به کسانی که ترجیح می دهند مانند اراذل و اوباش به نظر برسند، برای مقابله با دنیای بزرگسالان مجهزتر هستند.

بدانید و مطمئن شوید که تفاوت بین فحش دادن و توهین کلامی را درک کرده اید.

مطمئن شوید که  کودکانتان همه قوانین فحش دادن را می دانند

من معتقدم خانواده ها باید قوانین روشنی در مورد فحش دادن داشته باشند. وقتی اتفاق می افتد نباید در مورد آن بحث شود. و بچه ها باید قوانین را بدانند.

اغلب بچه‌ها فحش می‌دهند چون از اینکه از آنها خواسته می‌شود کاری را انجام دهند که برایشان سخت است یا خسته‌کننده است، ناامید یا عصبانی هستند. یا شاید آنها ترجیح می دهند که بازی های ویدیویی انجام دهند یا با دوستان خود معاشرت کنند.

باید به بچه ها یاد داد که فحش دادن مشکل را حل نمی کند. در واقع به مشکل می افزاید. وقتی آنها فحش می دهند، هنوز مشکل اصلی خود را دارند، اما اکنون یک پیامد اضافی برای مقابله با آن دارند.

به خاطر داشته باشید که تفاوت زیادی بین فحش دادن کودکان به طور کلی یا فحش دادن به شما یا یکی دیگر از اعضای خانواده وجود دارد. بچه‌ها باید تفاوت را بدانند و بفهمند که فحش دادن به کسی توهین کلامی است و با آن بسیار سخت‌تر برخورد می‌شود.

فحش دادن کودکان در مقابل توهین کلامی

والدین باید یک سیاست تحمل صفر برای آزار کلامی در خانه ایجاد کنند. توهین کلامی از دشنام متمایز می شود زیرا حمله به شخص است. توهین کردن به معنای استفاده از کلمات رکیک در هنگام توصیف یک موقعیت یا ناامیدی خود کودک  است.

وقتی بچه‌ها به والدین و خواهر و برادرشان فحش می‌دهند و آنها را با عبارات بسیار توهین‌آمیز صدا می‌زنند، این نوعی سوءاستفاده است. و بیش از اینکه فقط ناپسند باشد، مضر است.

باید با این رفتار خیلی جدی برخورد کرد. اگر فرزند شما زمان زیادی را صرف یک فعالیت می کند که به آن علاقه دارد، او را مجبور کنید تمرین یا حتی بازی خود را به عنوان بخشی از پیامد اعمالش انجام ندهد. اجازه ندهید کسی  قانون شما را دستکاری کند.

مهمترین چیز در اینجا این است که بچه ها بفهمند که هیچ بهانه ای برای سوء استفاده وجود ندارد. از دست دادن یک بازی پایان دنیا نیست. یاد گرفتن احترام و محافظت از دیگر فرزندانتان مهمتر از تمرین یا بازی است.

و اگر کودک شما ورزش نمی کند، او را مجبور کنید وسایل مورد علاقه خود را  برای مدتی که  قرار است تنبیه شود به شما بدهد.

وقتی بچه های کوچکتر فحش می دهند

اگر انتظار دارید فرزندانتان جلوی شما فحش ندهند، جلوی فرزندانتان فحش ندهید. چیزی که خیلی زود می بینیم این است که بچه ها با گفتن کلماتی که نمی فهمند والدین را تقلید می کنند. در این صورت، بهترین کاری که والدین می توانند با فرزندان کوچکترشان انجام دهند این است که با آرامش آنها را اصلاح کنند. به آنها بیاموزید که آنچه گفته اند کلمه بدی است.

یک قانون «بدون فحش دادن» وضع کنید و همه را وادار کنید عواقب آن را بپردازند

برای کودکان بزرگ‌تر، می‌توانید «قلک فحش» درست کنید. اگر کسی از خانواده شما فحش می دهد، باید یک اسکناس در قلک بندازد. اگر پول ندارد یک علامت می تواند در کنار نام فرزند شما قرار گیرد و هر علامت ممکن است معادل 10 دقیقه انجام یک کار باشد. کارهای معمولی را نباید به عنوان تنبیه در نظر گرفت بلکه باید کاری بیشتر از کارهای معمولی باشد که انجام می دهد.  اگر فرزندتان را مجبور کنید به دلیل فحش دادن ظرف ها را بشویید، و سپس از او بخواهید که دوباره ظرف ها را در شب بعد بشورد، او احساس می کند که در حال تنبیه شدن است، زمانی که تنها چیزی که می خواهید این است که او کارهای عادی خود را در خانه انجام دهد. بنابراین این یک کار اضافی است که می خواهید به دلیل فحش دادن انجام دهد. م

همچنین داشتن یک برنامه و ساختار متناسب با سن در شب بسیار مؤثر است که نشان می‌دهد بچه‌های شما چقدر می‌توانند برای بازی‌های ویدیویی، رایانه و سایر وسایل الکترونیکی صرف کنند. اگر فرزندتان تکالیفش را کامل کند، می‌تواند یک ساعت از صفحه نمایش استفاده کند. اما اگر فحش می‌دهد، کارهای اضافی که به او می‌دهید در ساعت بازی ویدیویی انجام می‌شود و بخشی یا تمام آن زمان را از دست می‌دهد. نکته کلیدی در اینجا این است که کار اضافی از زمان آزاد او می گیرد، نه زمان تکالیف او.

فحش دادن کودکان در زیر لب

بعضی از بچه ها زیر لب فحش می دهند. اما اجازه دهید با این واقعیت روبرو شویم حتی اگر زیرلب فحش می دهند. ممکن است کودک شما بگوید که من چیزی نگفتم و تنبیه عادلانه نیست و شما می توانید با گفتن این جمله که اگر چیزی که الان شنیدم را با صدای بلندتر تکرار کنید عواقب جدی در پی خواهد داشت به او اخطار دهید که اجازه ندارد زیر لب فحش و نفرین دهد. والدین باید با جدیت در مورد حرف زدن خود فکر کنند و الگویی برای فرزندان خود باشند. اگر الگو نباشید فحش و بی احترامی رواج پیدا می کند.